Dagblað - 14.07.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Fallegur duglegur og góð-
ur reiðhestur til sölu. A. v. á.
Kolanámum lokað.
Einhverri stærstu kolanámunni
í Norður-Wales, Llay Main Coll-
iery í Wrexham, var nýlega lokað
og misti þar 2500 manns at-
vinnu. Félagið, sem hefir rekið
námuna, hefir tapað stórfé á
henni að undanförnu vegna þess
hve lágt verð er á kolum, en
framleiðslukostnaður mikill. Var
farið fram á það við verkamenn
að þeir gengi inn á kauplækkun,
en þeir neituðu, Þó sáu þeir sig
um hönd síðar, en þá var það
of seint og námunni var lokað.
Er þettað fjórða kolnáman í
Wales sem lokað er nú á skömm-
um tima.
Oxcroft kolaánmu í Derbyskiri
átti líka loka, en verkamenn
féllust á, að lækka heldur kaup.
Heldur því námureksturinn á-
fram, og ef vel gengur á kaupið
að aftur að hækka í September.
Ág-ætar
rullupylsur
til sölu
Samband ísl. samvinnufél.
Dómurí hneykslismáli.
Eins og menn mun reka
minni til, kom upp stórkostlegt
hneykslismál í Bandaríkjunum
um síðustu kosningar. Var inn-
anríkisráðherran, Mr. Fall, á-
sakaður um það að hafa veitt
olíunámasérréttindi ásviksamleg-
an hátt. Varð hinn mesti úlfa-
þytur út af þessu um öll Banda-
• ríkin, en nú nýlega er dómur
fallinn í málinu í héraðsdómi
Cheyenne í Wyoming og var Mr.
Fall sýknaður og talinn hafa haft
fuila lagaheimild til gerða sinna.
Það er talið eflaust, að stjórn-
in muni visa málinu til hæsta-
réttar Bandaríkjanna.
Hvað er
SHIFTIT?
Æ/álnincjarvörur:
Blýhvíta, Zinkhvita, Fernisolía,
Þurkefni, Japanlakk.
Lögnð málning.
Ódýrar en góðar vörur.
Yfir 120 tegundir af veggfóðri,
frá 45 aurum rúllan af
enskum stærðum.
Ilí. Jtiiti & Ljós.
Sohnr járnbrnntakóng'sins.
Wellan og hið þriðja sem mæddi hann — og
eigi það bezta var Allan. Á hverjum einasta
degi elti Allan hann á röndum eins og þægur
hundur og fengi hann ekki að verða Kirk sam-
ferða, þá hélt hann í humátt á eftir honum.
Kirk sárgramdist þetta fyrst og var reiður við
Allan, en svo sá hann að það var þýðingarlaust
að hrekja hann frá sér, og leyfði honum því
að vera sér samferða á kvöldin. En annað þótti
þó Kirk miklu verra, að Allan vildi altaf vera
á lestinni með honum á daginn. Allan tókst
með einhverjum brögðum, að komast fram hjá
brautarverðinum á hverjum degi og þegar hann
var kominn inn í lestina lét hann eins og hann
væri gestur Kirk og tók ekkert mark á því þótt
Kirk hótaði því að fleygja honum af lestinni,
eða heimtaði fargjald af honum. Hvorttveggja
áleit Allan dæmi um það hvað Kirk gæti verið
gamansamur. Hann elti Kirk á röndum og greip
hvert tækifæri sem gafst til þess að spjalla við
hann. Kirk reyndi að gera honum það skiljan-
legt, að njósnarmenn mundu vera i lestinni og
að framkoma hans mundi fyr eða síðar koma
þeim í bölvun. Allan hlustaði á það með mestu
athygli og var Kirk algerlega sammála, en
morguninn eftir kom hann aftur og hafði þá
jafnan eitthvað sér til afsökunar
— Ég get ekki skýrt frá því hvers vegna ég
geri þetta, mælti hann einu sinni. Á hverjum
einasta degi strengi ég þess heit að gera það
ekki oftar, en alt kemur fyrir ekki. Hafið þér
nokkru sinni fest ást á konu, herra minn?
— Hvað kemur það málinu við?
— Jú, ég má ekki af yður sjá. Ég mundi
drepa mig, ef þér færuð frá mér, en — — —
— Hvaðu bull! Langar þig til þess að ég
missi atvinnu mína?
— Nei, nei!
— Ég neyðist til þess að snúa mér lil for-
stjórans, ef þú hættir ekki að elta mig. Ég vil
ekki láta reka mig héðan þin vegna.
— Kærið yður ekkert um atvinnuna hér. Ég
skal vinna fyrir yður. — —
Kirk var hræddur um að hann mundi sak-
aður um það að draga sér fargjöld. Hann fór
því til Runnels og sagði honum upp alla sögu.
Aíleiðingin var sú, að þegar Allan kom næsta
morgun, hitti hann fyrir nýjan brautarvörð,
sem rak hann burtu með harðri hendi. Næsta
skifti tókst Allan ekki heldur að komast fram
hjá verðinum og þá hljóp hann eins og vitlaus
maður fram og aftur fyrir utan járngrindurnar
á stöðinni, veinandi og æpandi. Rarna beið
liann allan daginn þangað til lestin kom um
kvöldið.
Þessu hélt hann áfram í marga daga, þangað