Dagblað - 11.08.1925, Blaðsíða 1

Priðjndag
11. dgúst
1925.
BINDINDIS- og bannmál eru
eigi flokksmál í venjulegum
stjórnmálaskilningi. í eðli
sínu eru þau þjóðþrifa- og sið-
ferðismál, hjartans mál þeirra
manna, sem að siðferðisþroska
og bræðraþeli standa fjöldanum
framar. Er hér eigi átt að eins
við þá, er standa í ákveðnum
bindindisfélögum, heldur alla þá,
er þessum málum unna, sökum
þess að þeim er ljós nauðsyn
þeirra og lífsgildi.
í öllum stjórnmálaflokkum
vorum eru allmargir bindindis-
menn. Eins og við er að búast,
eru það venjulega beztu menn-
irnir í hverjum flokki. Þeir eru
andlega heilbrigðir, siðferðislega
þroskaðir, og hafa vakandi á-
liuga og ábyrgðartilfinningu á
orðum sínum og gerðum gagn-
varl Þjóðfélaginu. — Þótt und-
arlegt sé, virðist svo sem bind-
indismönnum flestöllum sé það
eigi fyllilega Ijóst, að það eru
einmitt þeir, sem eru aðalmátt-
arviðir stjórnmálaflokkanna! —
Þeim hugkvæmist því eigi að
nota aðstöðu sína og yfirburði
lii þess að hefja stjórnmála-
starfsemi flokka sinna á hærra
hreinna svið. Þeir leiðast
jafnvel til að slá af á hugsjón-
Uln sinum til þess að geta fylgt
^ugsjónasnauðri dægurþras-póli-
tlis flokks síns. Og bera þeir
Það eitt úr býtum, að skamm-
sýn og ábyrgðarlaus stundar-
stefna snýst á móti áhugamáli
Peirra Qg vinnur þyí óbótlegt
j n. Bindindismenn finna
Sart iii Þess, og sjá að þelta er
e*g| beilbrigt. En þeir virðast
eig1 átta sig á, hvað gera skuli.
0 'ggur leiðin opin fyrir, bein
°g greiðfær.
Alhr bindindis- c
i landmu eiga og v
Þetta ál
hvað sem öðru liðu
boðorð hugsjónarin
ferðismál þjóðárir
öllum málum frar
Sameinaðir á þani
þeir skjótt verða svo máttugt
veldi í þjóðfélaginu, að eigi verði
skelt skolleyrum við vilja þess,
né lítilsvirt á neinn hátt. — En
dreifðir munu þeir hverfa éftir
sem áður í skitkasts-moldviðri
stjórnmálaflokkanna, svo hvergi
bóli á mannkostum þeirra ná
áhugamálum.
Það er eigi tilgangur minn,
að bindindis- og bannmenn eigi
aö snúa baki við stjórnmála-
floklci sinum. Sem betur fer, eru
skoðanir manna á landsmálum
og bæjarmálum allskiftar, þar
sem um margar leiöir getur ver-
ið ,gð velja. En bindindismenn
verða að beita mannkostum sín-
um og drengskap í ílokki sín-
um, krefjast þess að beztu mönn-
um sé teflt fram til opinberra
starfa, mönnum, sem hafi bæði
heila og hjarta á réltum stað,
þeir eiga að opna og hreinsa
Augíass-fjós flokka sínna, svo
sól og svalur blær siðferðisþroska
og hugsjóna nái að leika um
skuggahverfin, þar sem mygla
og myrkur-sveppir og andlegur
fúi er að setjast á sálirnar. —
Með einhuga og öflugum sam-
tökum allra bindindismanna f
landinu vinst þá þetta tvent:
Máttur samtakanna ber áhuga-
mál þeirra fram til sigurs og
þjóðarheilla. Og stjórnmálastarf-
semin í landinu göfgast og þrosk-
ast að þeirn eiginleikum, er munu
lyfta henni á hærra og hreinna
svið!
Bruni \ Stykkishólmi.
Hús Einars Jónssonar stýri-
manns, brann til kaldra kola
um 4-leytið í gær. Var það tví-
lift timburhús og stóð á Höfð-
anum rétt hjá bókasafnshúsinu.
Kviknað hafði niðri í húsinu
og varð það orðið nær alelda
þegar fólk varð þess vart. Um
upptök eldsins er ókunnugt.
Einar bjó sjálfur niðri í húsinu,
en Ragnar sonur hans uppi.
Var hann nýgiftur og mistu þau
hjónin alt innbú sitt því engu
varð bjargað af efri hæðinni,
en mest öllu niðri.
Innanstokksmunir voru allir
óvátrygðir.
Bættar samgöngur.
Með breyttum búnaðarháttum
verða kröfurnar um greiðar sam-
göngur háværari og ákveðnari.
Reglubundnar og greiðar sam-
göngur eru lífsskilyrði landbún-
aðarins eigi síður en sjávarút-
vegs og verslunar. Flutningar
bændanna eru að breytast í þá
átt, að nota hraðferðir bifreið-
anna í stað hægferða lestanna.
Er það svo erlendis að bifreið-
arnar útrýma hestunum um all-
an flutning á þungavöru, bæði
stuttar og langar leiðir. Sama
ætlar að verða uppi á teningn-
um hér og niá hiklaust telja það
framfarir og æskilega breytingu
á gamalli og ófullnægjandi ílutn-
ingaaðferð.
Með breyttri aðstöðu er mönn-
um farið að skiljast að tíminn
eru peningar og því mikilsvirði,
að hver verknaður þurfi sem
minstan tíma til framkvæmdar.
Þau skilyrði eru ekki enn
fyrir hendi, að flutningaþörf
landbændanna verði fullnægt
nema á litlum og takmörkuðum
svæðum. En hin bætta aðstaða
einstakra sveita til viðunandi
samgangna, skapar kröfur til
umbóta í afskiftu héruðunum
og öll sanngirni mælir máli
þeirra. Fram hjá réttraætum
kröfum almennings verður ekki
gengið til lengdar, og því betra
sem þeim er fyr fullnægt.
Þegar athugaðir eru staðhætt-
ir og skilyrði fyrir stóriðju eða
víðlendri fuliræktun, verða ófull-
nægjandi samgöngur fyrsti þrösk-