Dagblað - 13.08.1925, Qupperneq 1
Fimtudag
13. agúst
1925.
I. árgangur.
159.
iölublað.
PJTEFNAN í bindindis- og
0 bannmálum hlýtur nú fremur
en nokkru sinni áður, að
vera sú að sameina alla krafta,
eigi aðeins þá, sem skráðir
®ru ' einliverju bindindisfélagi,
6 ur alla Þá, er að uppeldis-
°8 siðferðismálum þjóðarinnar
starfa á einhvern hátt, t. d. prest-
ar’ kennarar, K. F. U. M., ung-
mennafélögin, kvenfélög lands-
ms hverju nafni sem nefnast,
truboðsfélög o. fl. Er ólíklegt,
aÖ n°kkuð annað málefni hér
3 janí11 niyndi fylkja fríðara
iði né fjölmennara! — Þarf þá
*3’rst að rifa bindindismálin út
ur stjórnmáladeilunni og fylgja
þeim fast fram án þess að láta
stjórnast af dægurþrasi stjórn-
málaflokkanna. — Myndi þetta
reynast meginstyrkur bindindis-
málanna, og einnig stuðla að
göfgun stjórnmálanna í landinu,
ems og áður hefir verið drepið á.
Að þessu takmarki liggur að-
®'ns eln leið, — sú hin sama
le! á landi sem alstaðar ann-
arsstaðar: — Hún er sú, að
hindindis- og bannmenn hér á
landi komi sér upp sérstöku og
öflugu málgagni, er þeir fylki
sár um úyggilega. Verður blað
þelta að hafa þessa hlið sið-
ferðismála þjóðarinna að aðal-
líftaug, en vera þó svo fullkomið
°g fjölhæft, að enginn sæmileg-
ur maöur geti án þess verið, til
hvaða flokks sem hann telst.
Pess háttar blað ætti þvi að
eiga fulla vissu fyrir meiri og
betri útbreiðslu en nokkurt
annað blað hér á landi, þar eð
það myndi standa sérstaklega
vel að vígi sökum öflugs fylgis
fjölda mætra manna víðsvegar
utn land.
Án þvílíks málgagns erum vér
hindindis- og bannmenn alger-
lega vopnlausir og hllfalitlir gegn
þeim árásum, er í sífellu dynja
á oss úr herbúðum vel vigbú-
inna andstæðinga: með öflugan
blaðakost, styrktan af áfengisfé
á ýmsa vegu, leynt og Ijóst.
Er alls eigi hægt að verjast þeim
árásum, né hefja gagnsókn, svo
að haldi komi, úr annara her-
búðum, þ. e. a. s. í blöðum
annara flokka, hversu góö og
velviljuð í vorn garð sem þau
kynnu að vera. t*að er þá fyrst
að nefna, að þau blöð hafa
öðrum málum að sinna, fyrst
og fremst flokksmálum sínum,
þótt t. d. bindindindismálin sé
ef til vill einn þáttur þeirra. Og
nauðsynleg vörn og gagnsókn
getur eðlilega alls eigi, að öllu
jöfnu, farið fram á réttum tíma
og verið nægilega sterk í stjórn-
málablöðum annara flokka. Mun
þetta fyllilega ljóst öllum þeim,
sem málið vilja hugsa af nokk-
urri rækt og alvöru. — Hér er
aðeins ein leið að settu marki.
Og hún er þessi, sem nú hefir
verið nefnd.
Arfagarðar.
Oftar en einu sinni hefir Dag-
blaðið rætt um garðyrkjuna hér
í Reykjavík og hvalt menn til
meiri framkvæmda á því sviði.
Garðyrkjan getur verið tekju-
lind sem um munar, og hún
svarar altaf kostoaði, ef af nokk-
urri alúð er að henni unnið.
Gróðurmoldin íslenzka fylgir
furðu vel því lögmáli, að menn
uppskeri eins og þeir hafa til
sáð. — Ef stofnað er til garð-
ræktar af vanefnum, verður upp-
skeran eftir því lítil. En ef full-
nægt er helstu gróðurskilyrðum
þarf vart að efast um góðan arð.
Með meira móti hefir verið
unnið að garðyrkju hér í vor,
og er það gleðilegur vottur þess
að margir kunni að meta gildi
jarðargróðans. Það er fallegt að
sjá vel ræktaða garða í blóma
sínum og þar er viss von um
arðberandi verk.
Hér eru víða garðar í ágætri
rækt og til veruiegrar bæjarprýði
meðan gróðrartíminn helzt. En
hér má líka sjá illa hirta og
óræktaða garða, þótt þeir séu
nú með fæzta móti og til minni
bæjarlýta en oft hefir áður verið.
Á stöku stað eru hér réttnefnd-
ir »arfagarðar«, þar sem arfi og
annað illgresi er eitt um yfirráð-
in. Er slík vanræksla um ónot-
að verðmæti ekki vansalaus, og
sýnir ofmikið hirðuleysi um að
nota ekki þau tækifæri sem hér
gefast til sjálfbjargra. Geti eig-
endur garðauna ekki ræktað þá
vegna einhverra atvika, ættu
aðrir að hafa framtak til að taka
þá til ræktunar og verða að-
njótandi þess gróða sem rækt-
unin getur gefið.
I Skólavörðuholtinu hefir nú
verið sáð i fleiri garða en und-
anfarin ár og eru þeir flestir í
ágætri rækt. Neðstu garðarnir
þar, sem liggja að Laufásvegi,
sýna greinilega hve miklu góður
undirbúningur og umhirða getur
áorkað í garðræktinni, og þar
sézt jafnframt hve skaðleg van-
hirðan getur verið. í*ar við
Laufásveginn eru m. a. 2 garð-
beð sem stinga mjög í stúf við
útlitið til beggja hliða. Jarðveg-
ur allra garðbeðanna er þarna
nákvæmlega eins, en þessi 2 beð
hafa sýnilega orðið útundan
með nægilegan áburð og þvi er
gróðurinn lágvaxinn og kirkings-
legur.
Garðræktin er eitt nauðsyn-
legasta atriðið í sjálfbjargarvið-
leitni landsmanna, en hún þarf
að taka- meiri framförum en
verið hefir.
Hér í Reykjavík er hver rækt-
aður blettur svo mikilsvirði, að
einskonar kapphlaup ætti að
vera um fullræktun gróðureit-
anna. Enginn blettur sem nytja-
jurtir geta þrifist í, ætti að vera
óræktaður, og artagarðar ættu
alls ekki að sjást hér að sumar-
lagi. -m. -n.