Dagblað - 20.08.1925, Blaðsíða 1

Fimtiidag
20. ágúst
1925.
I. árgangur.
165.
tölublað.
Siguröur Kristófer Pétursson
rithöfundur
lézt á Lauganesspitala
í gær, rúmlega 43 ára
gamall. Hann var fædd-
ur 9. júlí 1882 í Kletta-
koti í Fróðárhreppi á
Snæfellsnesi. Fjórtán ára
gamall kendi hann fyrst
sjúkdóm þess, er hann
hefir síðan borið. Sextán
ára fluttist hann á Lauga-
nesspítala og hefir dval-
ið þar síðan, eða í 27 ár.
Sigurður Kristófer er
einn af merkilegustu
mönnum íslenzkum. Var
hann óvenjulega mikill
vitmaður, frábser rithöf-
utidur, ágætt skáld og
umfram alt góður maður.
Starfsþol og viljafesta
Sig Kr. var aðdáanleg
og sjálftamning hans frá-
bær og fullkomin. Sig. Kr. var óvenjulega afkastamikill og vand-
virkur að sama skapi. Hann var einn helzti merkisberi guðspekis-
stefnunnar hér á landi og líf hans og starf var að mestu helgað
henni. Hann hefir samið fjölda rita og ritgerða um guðspekileg efni
og þýtt enn fleiri, en aðal ritverk hans og það síðasta er »Hrynj-
andi fslenzkrar tungu« og það rit eitt mun halda minningu hans
á lofti meðan ísleuzkt mál er talað og ritað. G. P.
DPPELDI æskulýðsins er eitt
hið mesta vandamál hverr-
ar þjóðar og það sem mestu
varðar viðvfkjandi framtíðar-
hamingju einstaklingsins ogþjóð-
arinnar yfirleitt. Það er frum-
skilyrði allra umbóta, og ekkert
eins nauðsynlegt og það, að
uppfylla þau skilyrði, sem nauð-
synlegust eru, svo það geti tek-
ist sem bezt.
Uppeldið mótar hvern mann
aö miklu leyti, þótt það geti ef
til vill ekki brotið á bak aftur
arfteknar hneigðir. En uppeldis-
fræðingar fullyrða samt, að með
uppeldinu megi sveigja hneigð-
irnar í þá átt, sem því er stefnt
til. Ef ekki er um því rótfastari
eiginleika eða hneigðir að ræða,
má beygja þá til betri vegar, ef
alúð er lögð við og úthaldið
þrýtur ekki hjá þeim, sem ann-
ast uppeldið. Og aldrei er þaö
svo, að ákveðnuslu hneigðirnar
megi ekki að einhverju leyti
þoka um til betra viðhorfs, ef
öll ræktarsemi er sýnd og rétt
að farið.
Börnin eru framtiðarþegnar
þjóðfélagsins, og uppeldi þeirra
er undirstaðan, sem vonir fram-
timans eru bygöar á. Sú þjóð,
sem lætur uppeldismálin sitja á
hakanum, grefur sjálfri sér fall-
gröf til að steypast í fyr eða
seinna. Umhyggja fyrir hinum
vaxandi æskulýð ætti að vera
mesta áhugamál allra góðra
manna, og öllum að vera kapps-
mál að benda honum inn á
réttar brautir.
Á þessu hefir viljað verða
nokkur misbrestur hjá okkur,
og höfum við látið uppeldis-
málin sitja um of á hakanum fyr-
ir öðrum málum ónauðsynlegri.
Sérstaklega er uppeldi barnanna
í kauptúnum mjög ábótavant,
þótt ýmislegt sé gert til að hafa
bætandi áhrif á þau. En það er
ekki nóg. Það verður að hafa
vakandi anga á þeim, og gera
alt sem hægt er til að vernda
þau frá þeim óhollu straumum
bæjarlifsins, sem alstaðar renna.
Víða i sveitunum er uppeldið
einnig ófullkomið, en þar er að-
eins minna sem glepur. Auðvit-
að þarf eins að gæta þess þar,
að ekki verði unnið fyrir gýg.
Það má svo að segja aldrei
sleppa af þeim hendinni, og gera
alt til að göfga þau og rótfesta
þá eiginleika, sem miða til
drengskapar og dáða. Þau þurfa
örugt eftirlit á barnsárunum, og
svo verður að fylgja þeim áfram
upp æskuárin og hafa hönd i
bagga með, að þau villist ekki
út af réttri leið. Og inn á full-
orðinsárin þarf að líta eftir þeim,
svo að örugt sé, að erfiði upp-
eldisins verði goldið með gagn-
semi ágætra þegna.
Starfsþolið verður að vera
óskert, og trygging fyrir að það
geti haldist. Öllum góðum eig-
indum þarf að halda til haga,
og sjá jafnframt um, að leiðin
til viðhalds og eflingar sé opin
og greiðfær.
Uppeldismálin eru í raun réttri
mál málanna, og þjóðarnauðsyn
krefst þess, að við sinnum þeim
meira en við höfum gert hingað
til, og leggjum áherzlu á að
koma þeim í betra horf.
Grundvöllur þjóðfélagsins er
gildi þegnanna, og því verður
vel að vanda til þeirra mála,
sem mestu geta valdið um batn-
andi framtið. - m. - n.