Dagblað - 24.08.1925, Page 1

Mánudag
24. ágúst
1925.
I. árgangur.
168.
tölublað.
EITT af því sem setur svip á
bæjarlífið hér, er seinlætið í
öllum athöfnum og háttsemi
einstaklingsins. Hér virðist eng-
inn þurfa að flýta sér og ekkert
geri til þótt hægt sé farið og alt
dregið á langinn. Það sem gera
mætti strax á stuttum tíma, er
látið dragast dögum, vikum og
árum saman, og allar fram-
kvæmdir, þegar þær loksins hafa
verið ákveðnar, taka miklulengri
tíma en vera þyrfti. Pað er eins
og þeirri staðreynd, að tíminn
líði, sé snúið við, og að tími og
tækifæri bíði eftir hentugleikum
hægfara manna. Yfírleitt erum
við íslendingar seinlátir og stirð-
ir í vöfum og þessi einkenni
koma fram í allri háttsemi vorri.
Pað er eins og allir hafi ein-
hverja byrði að bera sem geri
þeim erfitt um allar hreifingar
og framtaksemi. Það er eins og
almenningur sé undir einhverju
fargi sem lami hugsun, mál og
- athafnir.
Eitt einkenni þessara eigin-
leika er ytraborðið á bæjarlifinu
hér í Reykjavík. Öll umferð fer
stirðlega og reglulaust fram.
Menn drattast áfram í hægðum
sínum óákveðnir og stefnulaust.
Enginn virðist þurfa að flýta sér
öðrum fremur, og ef einhver
sker sig úr þessari háttsemi
fjöldans, kemst hann ekki leið-
ar sinnar krókalílið og hindrun-
arlaust fyrir þeiin sem hægar
fara og hvorki kunna að víkja
né halda sig til þeirrar hliðar
sem réttar umferðarreglur ákveða.
Við algenga vinnu gætir sama
seinlætis og stirðleika.J Mörg
liandtökin eru þunglamaleg og
óákveðin og flest verk taka
miklu lengri tima en vera þyrfti
enda fer hér flest á seinagangi.
Eftir mikið umtal, athuganir
og áætlanir er byrjað á ein-
hverju verki sem ljúka mætti á
stuttum tíma, og hefði mátt vera
búið að framkvæma fyrir löngu
síðan. En að öllu er farið hægt
og rólega eins og engin verk-
efni sé fyrir hendi þegar þetta
sé búið.
Það er helzt við afgreiðslu
botnvörpunga sem menn virðast
flýta sér, en væri af jafn miklu
kappi unniö að öðrum verkum,
mundi margt vera öðruvisi og
mörg nauðsynleg framkvæmd
komin betur á veg en nú er.
Margir íslendingar eru stoltir
af upphaflegu ætterni sínu, því
sagt er að þeir séu flestir af
konungum og öðru stórmenni
komnir. Víst er það, að við er-
um yfirleitt góðrar ættar, en
furðulítið gætir þess í hugsun
og framkvæmd nútímamannsins.
Skýr hugsun, snjalt mál, djörf
framkoma og snörp átök virðast
ekki vera sameiginlegir eiginleik-
ar heildarinnar, heldur alt sem
gagnstætt er. Seinlætið og stirð-
leikinn mótar alla ytri háttsemi i
og undantekningar frá þessari
meginstaðreynd virðast vera
furðu fáar, enda dregur hver
dám af sínum sessunaut. Telja
má víst að þessi þunglama ein-
kenni séu arfur frá undirokun
og kúgun islenzks lýðs öldum
saman. Víst er það að margir
erfiðleikar og þrautir hafa þjak-
að okkur og dregið stórhug og
þrótt úr þjóðinni og mun áhrifa
þess lengi gæta í arfteknum eig-
inleikum. En svo langt er nú
síðan skift hefir um til betra
viðhorfs, að fara ætti að draga
úr þeim ættarfylgjum sem ör-
birgð og einangrun létu okkur í
arf. Ætli nú að fara að örla á
öðrum og betri sérkennum ein-
staklings og alþjóðar, og er öll
nauðsyn á að svo verði, ef við
eigum að fylgjast með í kapp-
hlaupi nútímans um menningar-
snið og manngildi.
— Þótt vikið hafi verið sérstak-
lega að bæjarlifinu hér i Reykja-
vik, þá má að mestu segja það
sama um þjóðlíf vort yfirleitt.
En breyling á bæjarbrag og hátt-
semi fólksins hér, myndi einnig
hafa áhrif út um land alt, því
Reykjavík er nú orðin um flest
einskonar miðstöð landsins í
menning og ytri háttum og er
því mikils um vert hverjir
straumar renna héðan.
Um margt þurfum við að taka
okkur fram, en um fátt eins
nauðsynlega og þá þjóðargalla
sem hér hefir verið vikið að.
Myndi þá margt annað á eftir
koma og mikil breyting veröa
til batnaðar. -m. -n.
Yínsalan í bænum.
Umræður á síðasta bæjar-
stjórnarfunði.
Niðurl.
Sigurður Jónsson taldi bæjar-
stjórnina skylduga til að skifta
sér af þessu máli, því að fyrst
ogfremst kæmi henni við hvern-
ig ástandið væri í bænum. Hefði
bæjarstjórnin töluvert gert í
þessa átt og væri það aðallega
að finna í lögreglusamþykt bæj-
arins. Væntanleg nefnd ætti að
athuga hvernig þeim ákvæðum
væri fylgt og koma svo fram
með þær umbætur, sem nauð-
synlegastar teldust. Ræðum. áleit
að læknastéttinni ætti að vera
umhugað um þetta mál, engu
síður en t. d. templurum, því
fyrst og fremst væri þetta heil-
brigðismál. Taldi hann fróðlegt
að fá upplýsingar um hvers
vegna Læknafélag Reykjavíkur
hafi lagst á móti samþykt
Læknafélags íslands á sambands-
þingi þess á Akureyri í fyrra,
og bjóst viö að Gunnl. Classen
mundi geta gefið einhverjar upp-
lýsingar því viðvíkjandi..
Auðvitað bæru andbanningar
aðalábyrgðina á núverandi á-
standi. Þeir hefðu krafist léttra
vína og fullyrt að þá mundi
ástandið batna, en reynzlan hefði
orðið sú, að síðan hefði það
hríðversnað eins og öllum væri
kunnugt.