Dagblað - 24.08.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Byggingarefni.
Anstnr að Ölfösá fóru margir
Reykvíkingar i gær og einnig var
þar margt fólk samankomiö úr hér-
aðinu. Ágúst H. Bjarnason prófessor
flutti þar ræön, en annars skemti
fólk sér eftir fðngum þrátt fyrir
hálf óhagstætt veöur, því skúrir voru
ööru hverju um daginn.
Lyrn kom í nótt til Vestmanna-
eyja og var búist við að hún færi
þaðan um hádegi i dag.
Nóva, hið nýja skip Bergenska
félagsins kom hingað í nótt, með
fjölda farþega. Er þetta fyrsta ferð
skipsins hingað til lands.
Norsk söngkona, Henriette Strind-
berg er væntanleg hingað með Lyru
i kvöld, og ætlar að dvelja hér
nokkurn tíma. Syngur hún fyrst á
föstudagskvöldið í Nýja Bíó. Er
mikið látið af henni sem söngkonu.
ísland kom í morgun frá útlönd-
um með marga farþega. Par á meðal
voru Jón Árnason f. v. kaupmaður,
frú hans og Þorsteinn sonur þeirra.
(jnnialnicnnnskemtnniu i gær var
fjölsótt og fór ágætlega fram. Var
þar margt gert gamla fólkinu til
glaðnings og ánægju, auk veiting-
anna sem voru bæði nógar og góð-
ar. Söngflokkur dómkirkjunnar söng
og ræður héldu: frú Guðrún Lárus-
dóttir, síra Friðrik Hallgrimsson og
Sigurbjörn Á. Gislason. Gamla fólk-
ið var mjög ánægt yfir deginum og
Þakjárn nr. 24 og 26,
5-10%
Þakpappi, Víkingur,
— Ruberoid,
Panelpappi,
Grólfpappi,
Saumur, 1“—6“,
Pappasaumur,
Þakaaumur 2.5“,
lilýkvita,
Zinkhvíta,
Fernis,
Terpentina,
Krít, mulin,
veðrið var ágætt. — Eiga þeir sem
fyrir þessu gengust óskiftar þakkir
bæjarbúa fyrir hugulsemi sína og
alla fyrirhöfn.
Ofnar, Bornliolms,
JEldavjelar —
Hnjerör, með og án loks,
Rör, bein, 9“-24“,
Rörmuffur og ristar,
Maskínubring-ar,
Pldfastur stelnn og leir.
Ofnsteinn,
Xerotin (þurkefnl),
liökk,
Þurrír litir,
Iiöt^uö málningf,
Penslar, allar stæröir.
Gnllfoss fór héðan á laugardags-
kvöldið. Meðal farþega voru: Frú
Anna Christensen frá Stykkishólmi,
frú Copland, Gísli Finnsson járn-
H.f. Carl Höepfner,
Hafnarstræti 19—21. Símar 21 & 821.
Sonnr járMbrnntakóiigslns.
hræddur um, að ég geti ekki sagt yður alt
núna — það ætlar alt saman að ryðjast út í
einu. En hvers vegna komuð þér ekki aftur,
eins og þér höfðuð lofað?
— Það var Stefaníu að kenna — hún var
svo ströngl Ég var send til bæjarins sama
daginn — en herra Antonio, ég lofaði ekki að
koma, Ég sagði að eins »ef til vill«.
— Hafið þér lokið betrunar-iðkunum yðar
núna?
— Já. ég lauk þeim í gær. E*að er fyrsta
sinn sem ég er úti á mannamótum siðan. Ó,
það er inndælt, hljómleikarnir — mannfjöldinn!
— Og nú má ég koma og heimsækja yður?
— t*ér vitið ásköp vel, að þér getið það ekki.
Hafið þér ekki enn þá lært siðvenjur vorar?
Svo bætti hún alt í einu við í ísköldum
rómi:
— Æ, ég gleymdi því — auðvitað þekkið
þér okkar siði, úr því þér hafið biðlað til
ungfrú Torres.
— Hamingian góða! Hvernig hafið þér
komist að því?
— Jæja þá! Það er þá satt. Þér eruð hverf-
lyndur, herra Antonio — eða líst yður betur
á þeldökkar manneskjur?
— Ég var að leita yður. Ég hélt altaf, að það
væruð þér, sem sátuð fyrir innan gluggatjaldið,
Hann keptist nú við að verja þetta síðasta
bræðilega uppátæki sitt, en ungfrú Garavel
barðist við að lálast hlusta á hann með mesta
fyrirmenskusvip. En hann talaði svo sannfær-
andi og alvarlega, hann var svo ákafur við að
skýra málið og ljúka því af í eitt skifti fyrir
öll, að hann var víst broslegri, en hann gerði
sér í hugarlund. í miðri frásögn hans tók að
birta í augum stúlkunnar, og þegar hann hafði
sagt frá samtali sínu við Herara og Torres, og
tók að lýsa undrun þeirra og leikaralegri gremju,
fór hún alt í einu að skellihlæja.
— Ó, það var nú annars alls ekkert gaman
meðan það stóð yfir, flýtti hann sér að bæta
við. ,Eg hafði á tillfinningunni, að ég hefði í
rauninni beðið hennar og þyríti því að greiða
skaðabætur.
— Auminga María! Það hlítur að vera þungt
að vera svikin af unnusta sínum! Hjarta henna er
sundurkramið, og nú verður hún að gera betrun
og yfirbót í sex mánuði.
— Það er einkennilegt með allar þessar betr-
unar-iðkanir, sem ungu stúlkurnar hérna verða
að gera í sífellu. En ég var ekki unnusti hennar
Ég er yðar unnusti.
— Verið þér nú ekki að þessari heimsku,
sagði hún hvatskeyllega. Annars neyðist ég til
að fara aftur til föður míns.