Dagblað - 26.08.1925, Blaðsíða 3

DAGB LAÐ
3
Drekkið Tutti-Frutti frá Sanitas
áöur máluö sitt með hvorum lit og
var paö auðvitað til mikilla lýta.
— Dagblaðið heflr áður fundið að
ósamræminu í húsalitum hér í bæ,
sérstaklega þegar sambygð hús eru
máluð sitt með hvorum lit eins og
t. d. húsin nr. 38 við Laugaveg. Er
slikt til mikilla bæjarlýta og þvi
skylt að geta þess þegar úr er bætt.
Fylla kom í gær að norðan. A
Breiðaflrði hitti hún breskan línu-
veiðara að ólöglegum veiðum og
kom með hann hingað suður.
Botnvörpimg'ariiir: Balgaum og
Aarinhjörn hersir komu af veiðum
i nólt með ágætan afla, 110—120 tn.
hvor.
Séra Steingríinnr N. Þorláksson
prestur í Vesturheimi og kona hans
komu hingað með Lyru síðast úr
ferð um Noreg og munu þau dvelja
hér eitthvað fram eftir sumri.
Krossgáta kemur í Dagblaðinu á
morgun ásamt lausn á síöustu gátu
og hverjir hafa hlotið 2 síðustu
verðlaunin.
Dvergar.
Gamalt orðtak segir að oft
búi stór sál í litlum búk og
heflr sagan sannað að svo hefir
oft verið, Alexander mikli, Karl
og Friðrik mikli, Napoleon,
Pope, Voltaire, Lessing, Kant,
Spinosa, Hegel og margir fleiri
nafnfrægir menn voru litlir vexti
þótt ekki gætu þeir dvergar
talist. Er það sérstaklega að
margir mestu heimspekingarnir
sem uppi hafa verið, hafa verið
mjög litlir vexti. Getur þetta
verið huggun fyrir þá sem þykj-
ast vera of litlir og vildu gjarn-
an bæta alin við hæð sína.
Margir allra minstu menn sem
sögur fara af, hafa orðið heims-
frægir aðeins vegna smæðar
sinnar og ýmsra eiginleika, þótt
þeir hafi ekki verið nein mikil-
menni að andans atgjörfi eins
og þeir sem nefndir voru. Sér-
staklega hafa slíkir menn oft
Hótel Hekla
Hafnarst. 20.
Þægileg og ódýr lier-
bergl. jytiðstödvarliUun.
Bað ókeypis fyrir gesti.
Heltir og kaldir róttir
allan daginn.
verið eflirsóttir af þjóðhöfðingj-
um og öðru stórmenni.
Einhver minsti dvergur sem
sögur fara af var Jeffery Hud-
son. Hann var aðeins 18 þuml-
ungar á hæð og varð sérstak-
lega frægur fyrir það, að eitt
sinn var hann borinn á borð
innan í kaldri »postej«, fyrir
Karl 1. Englandskonung og
drottningu hans, í veislu sem
hertoginn af Buckingham hélt
þeim konungshjónum. Seinna
jók haun mjög á frægð slna
með því að skjóla sterkan og
risavaxinn mótstöðumann sinn í
einvigi. Frh.
Sonnr járnbrantalióiigsliia.
Pað er engin önnur sæmileg stúlka á allri Pan-
ama, sem heföi getað talað við yður á þann
hátt, sem ég gerði í skóginum um daginn.
— En hvað snertir alt þetta þá hlið málsins
að ég ltomi og heimsæki yður?
— Pað er erfitt að skýra það fyrir yður, úr
því þér viljið ekki skilja það. Við þekkjumst
heldur ekkert. Ef þér kæmuð og heimsæktuð
mig inundi það valda þvaðri og misskilningi
meðal vinstúlkna ininna.
— Ég skal strax gefa mig frara sem biðil yðar*
— Nei, nei, neil Við Ameríkumenn af spánsk-
um ættum kærum okkur ekkert um útlendinga.
Við höfum vora eigin umgangs-vini og erum
ánægð með það. Pið Yankee’ar eruð ekki sér-
lega viðmótsþýðir. Pið eruð villumenn. Pið
leyfið ykkur svo inárgt. Ungu mehnirnir okkar
eru vingjarnlegir, bliðir, elskulegir — — —
— Svei, sveil Ég mundi ekki eftir því.
— Petta er í fyrsta sinn, sem ég tala svona
opinskátt við ókunnugan karlmann, og ég held
ekki, að það sé rétt af mér að gera það. Pað
er miklu betra, að þeir sem eru eldri og hafa
meiri reynzlu, rökræði þessháttar málefni.
— En viljið þér þá ekki sjálf hafa hönd i
bagga, þegar tekið er ákvörðum um framtíð
sjálfrar yðar? spurði hann með ákafa. Viljið
þér virkilega, að fjölskylda yðar ráði því alveg
hverja þér megið umgangast, hvern þér eigið
að elska, og hver eigi að verða maðurinn yðar?
Hún svaraði blátt áfram:
— Stundum langar mig sjálf til að ráða i
þessum efnum. — En annað slagið þykist ég
vera viss um, að þau hljóti að vita þetta betur
en ég,
— Ég trúi þvi ekki, að þér séuð af þeirri
tegund kvenna, sem lætur aftur augun og tekur
við skipunum annara.
— Ég set mig stundum upp á móti þeim.
Ég mótmæli þeim, en það er hið ameríkska
blóð í æðum mínum, sem veldur þvi.
— En þegar þér hafið kynst mér dálítið
betur, kynni yður ef til vill að langa til þess
að leyfa mér að heimsækja yður?
— Skiljið þér þá ekki, að áður en við vær-
um orðin kunnug, mundi þvaðrið um okkur
vera komið á stað, sagði hún hálf vandræðalega
og var alveg hissa á þessari tornæmi hans,
— Við skulum reyna. Pér dveljið á ný á
sveitabýlinu yðar? — Setjum nú svo, að ég
viltist einhvern daginn — á morgun t. d.?
— Nei, nei! Heyrið þér til, nú hringir, við
verðum að fara í sætin okkar aftur.
Áhorfendur þyrptust aftur inn i leikhúsið.
Kirk og ungfrú Garavel gengu inn á eftir Gara-
vel og frú Cortlandt.