Dagblað - 31.08.1925, Blaðsíða 3

DAGB LAÐ
3
með 1:0 — í kvöld kl. 6,30 keppa
Valur Víkingur.
Peningar:
Sterl. pd............... 25,00
Danskar kr............. 126,58
Norskar kr............. 101,71
Sænskar kr............. 138,35
Dollar kr............. 5,16'/»
Gullmörk............... 122,59
Fr. frankar ............ 24,43
Úr ýmsum áttum.
ifengiaqmygl í Svíþjóð.
Komist hefir upp um afar víð-
tæka áfengissmyglun á sœnsJca
herflotanum. Eru um 30 manns
riönir við málið, hásetar for-
ingjar og undirforingjar. Her-
skipin vóru nýkomin frá Þýska-
Iandi og höfðu komið þar víða
við. — Lögreglan náði öllu eða
mestöllu áfenginu jafnóðum og
það var flutt í land, og tók auk
þess miklar byrgðir af tóbaki
og pappírsvindlingum. — t*að
hlýtur liklega að vera bannið á ís-
landi, sem hleypt hefir vígamóði
þessum í sænsku hermenninal
Því ekki er »bann« í Svíþjóð
enn sem komið er. —
Kola-lögur í staðinn fyrir
henziu og olíu.
Sænsk blöð hafa fengið þá
frétt frá Þýskalandi, að gerð
hafi verið stórmerk uppgötvun í
»Badische Amilin Werke. Þar
hafa þeir fundið upp aðferð til
að breyta kolum í lög, eða renn-
andi efni. Titraunir i þessa átt
eru komnar svo langt áleiðis,
að talið ér líklegt að innflutn-
ingur á benzíni til Þýskalands
muni reynast óþarfur, og að
þjóðverjar muni að líkindum
geta flutt út þennan nýja »eldi-
við«. Framleiífslukostnaður á
þessu nýja efni kvað vera svo
lítill, að þessi kolalögur mun
verði miklu eða jafnvel marg-
falt ódýrari en eldsneyti það,
sem nú er notað. — Undirbún-
ingur og rannsóknir í þessa átt
hafa farið fram árum saman.
Bestum árangri hefir náð Berg-
ius professor í Heidelberg, og
hefir Badische keypt einkaleyfi
hans og mörg önnnur einka-
leyfi. Búast verksmiðjurnar við
að geta innan skams fullnægt
eldsneytisþörf Þýskalands, og
Hótel Hekla
Hafnarst. 20.
Þægileg og ódýr lier-
bergl. Miðstödvarliitun.
Baö ókeypis fyrir geitl.
Heltir og- kaldlr réttir
allan dagiim.
stofna einnig til útflutnings í
stórum stil.
Rán í Winnipeg.
Fyrir skömmu bar svo við
um hádag, að 5 menn ruddust
inn á skrifstofu rafleiðslunnar,
er liggur við eina aðalgötu
Winnipeg-borgar. Vóru þeir vopn-
aðir skambyssum og neyddu
gjaldkera til að afhenda sér fé
það sem ætlað var til greiðslu
verkalauna og nam um 87,000 —
88,000 dala. Þvínæst slógu þeir
gjalkerann í rot og komust á
burt.
Sonnr járubrantakóngBlns.
að slá hraðara. Svo drap hún höfði seinlega.
— Yður geðjast ekki að honum?
— Ekki fremur en að blóðnösum. Þann dag-
inn sem við giftum okkur, ætla ég að senda
honum sveig af eitruðum vafningsjurtum.
— Þér eruð altaf að spauga.
— Nei, ég spauga alls ekki. Þér ætlið ekki
að láta undan?
— Hér er hvorki um að ræða að láta neyða
sig, eða að láta undan, herra Anthony. En nú
heimta ég, að þér skiftið um samræðuefni.
Rétt á eftir neyddist hann til að leita frú Cort-
landt uppi aftur.
— Hvenær farið þér aftur út á Gresjurnar?
spurði hann um leið og hann stóð upp.
— Á morgun.
— Það er eflaust góður veiðitími núna — —
Hún leit á hann hvatskeytlega og hleipti brún-
um, og hann varð að skilja við hana, án þess
að honum í rauninni væri það Ijóst, hvort hann
hefði komist nokkuð áleiðis eða ekki. Það var
þó eitt, sem hann var viss um —r fundur þeirra
hafði að sumu leiti orðið honum vonbrigði.
Hún var engan veginn eins hlý og örgeðja og
hann hafði haldiö. Hún var að vísu ungæðis-
leg og blátt áfram, en þessir eiginleikar hennar,
ásamt dreifðum amerískum skaplyndis-dráttum,
breiddu yfir ákveðna óframgirni, sem hún not-
aði til þess að gefa honum ótvírælt í skyn en
þó á mjög kurteisan hátt, hvflíkur stéttamunur
væri á þeim. Hún gat svo sem verið DÓgu spænsk,
þegar hún vildi það við hafa, hugsaði hann með
sjálfum sér, oghonum skildist það fyllilega, aðlitla
sallafina »frökenin«, sem hann hafði hitt í kvöld,
mundi verða all miklu erfiðari viðureignar, heldur
en litla stúlkan, sem hann hittt i skóginum. En
verst var þó það, að svo framarlega sem það
var hugsanlegt, þá var hann ennþá ástfangnari í
hinni skrautlegu og töfrandi Gertrúdis Garavel
en hann hafði verið í hinni leyndardómsfullu,
hrifandi Chiquitu. Ef hún annars hefði verið
annaðhvort alveg amerísk eða alveg spænsk,
hefði honum ef til vill verið það ljósara, hvern-
ig hann ætti að haga sér i þessu máli. En til allrar
áhamingju var hún hvorutveggja — alveg mátu-
lega mikið af hvoru til þess að villa honum
sýn, svo hann var aldrei viss um, hvar hún
stóð. Og svo var það þessi blessaður Alfarez.
XX.
Vakning.
Kirk var í engu betra skapi daginn eftir, er
hann lagði á stað út úr bænum með byssuna