Dagblað - 03.09.1925, Side 1

EKKI er það að ástæðulausu,
þótt öðru hverju sé vikið að
íýmsu ómenningarsniði og hé-
gómaskap í fari voru, eins margt
og þar er aðfinsluvert. Ósam-
ræmið og smekkleysið er á
mörgum sviðum að verða óþol-
andi, og kemur fram í ýmsum
inyndum, og jafnvel í myndagerd.
Síðasta dæmi þess er tákn-
mynd sú, er verða á til skrauts
á hinu ný-umskírða Tímariti
Samvinnufélaganna. Var hún
sýnd í Tímanum fyrir nokkru,
og þess getið þar, að hún ætti
að verða kápumynd á Samvinn-
unni, en svo á Tímarit Sam-
vinnufélaganna að heita fram-
vegis, þótt ekki verði séð, hvað
sú nafnbreyting hefir sér til
ágætis. Er það altaf óviðkunn-
anlegt, þegar skift er um nafn
eða útlit á blöðum eða tímarit-
um, sem búin eru að ná festu
i hugum almennings, nema nafn-
breytingin verði einhvers vegna
nauðsynleg og sé tvimælalaust
til bóta. En slíku er ekki hér
til að dreifa.
Þessi nýja táknmynd sýnir
eina hönd sem lyftir stóru bjargi
ng verður ekki einu sinni séð
að þurfi að nota alla fingurna
til þessarar afiraunar. Sem »sym-
bol« samvinnunnar er myndin
alveg ómöguleg því hún sýnir
bvergi neitt samstarf og því síð-
ur að margar hendur vinni létt
verk, sem er ein af grundvalar-
kenningum sumvinnustefnunnar.
Myndin er eins og nafnið mis-
hepnuð tilraun til að sýnast, í
stað þess að vera sem mest án
aðfenginna skrautfjaðra.
Fyrir nokkrum árum var
breytt um útlit kápunnar á
Búnaðarritinu, og í stað lát-
'ausa auða pappírsins kom stór
°g mikil táknmynd, vel gerð
°g myndarleg, en ekki að sama
skapi viðeigandi. Kunnu margir
1’*a þessari nýbreytni, og var
einkum Tíminn, sem lagð-
lst á þá sveif, og taldi myndina
óv‘ðeigandi og ólíðandi. Nú er
Grænlandsfarið
myndin horfin af kápu Búnað-
arritsins og það búið að fá aft-
ur sitt upprunalega útlit.
í ónefndu blaði birtist nýlega
mynd af einum efnilegasta söng-
manni vorum og heldur hann
þar á »sigarettu« milli fingr-
anna. Lítið hefir hlotið að vera
um öskubakka þar sem myndin
var tekin úr því hann hefir ekki
getað lagt frá sér vindlinginn,
þvi ekki verður séð hvaða sam-
band er milli sönghæfiieika og
»sigarettu«-reykinga. Mun söng-
mönnum hollast að neyta þeirr-
ar vöru sem minst og a. m. k.
engin ástæða til að »sýna« sig
reykjandi.
þegar Landsbankinn var end-
urbygður voru litmyndir mál-
aðar á einn vegginn í afgreiðslu-
salnum, eiga þær að sýna annan
aðalatvinnuveg landsmanna, og
mun álitamál um, hve vel þær
hafa tekist, og mundi margur
fremur kjósa vegginn auðan.
— Mörg fleiri dæmi mætti
telja þessum lík, þótt ekki sé
gert að þessu sinni.
Ándlát. Frú Guðríður Vilhjálms-
dóttir, kona Pálma Loftssonar 1.
stýrimanns á Goðafoss, lézt á Akur-
eyri i gærkvöld. Hún var ung kona
og vei látin, dóttir Vilhjálms Kr.
Jakobssonar skósmiðs hér í bæ.
»Gustav Holm«.
Þriggja þjóða mót
á isafirði.
í fyrndinni var því spáð, að
Gleiðarhjalli myndi hrynja nið-
ur yfir Eyri í Skutulsfirði ef
þar mættust 7 pi;estar og einn
eineygður.
Einn af hinum fáu þurviðris-
dögum þessa lundmilda sumars,
knúði »ísland« rastir inn Djúp-
ið og lagðist við myndarlega
bæjarbryggju á ísafirði. — Er
við stigum af skipsfjöl, ferða-
menn, mættum við óvenjulegri
fylkingu er kom úr litlu, snotru
kirkjunni. — Voru það, ásamt
kaupstaðarbúum og gestum, all-
margir Grænlendingar og dansk-
ur prófastur — lector Schultz
Lorentzen — prófastur við Vor
Frelsers Kirke í Kaupmanna-
höfn. Kom allur flokkurinn frá
prestsvigslu.
Einkennilega skrautklæddar
grænlenzkar konur áttu þar sam-
leið með nýtlzku klæddum hefð-
arfrúm, og yfir fjöldanum virt-
ist hvila friðarblær heilagrar
stundar. Svo var það einnig.
Stundin var heilög og alvarleg
— og minnisstæð. Gefin loforð
austan frá blámóðu fjalla, við
spegilslétt vötn landsins helga,
eru altaf að rætast.