Dagblað - 15.09.1925, Blaðsíða 1
Þriðudag wtjfi ^ /. árgangur,
's x"" dJCtúolCtO
FARIÐ er nú að líða að hey-
skaparlokum og er jafnvel
sumstaðar hætt slætti. Gras-
'vöxtur hefir yfirleitt verið ágæt-
Ur, en nýting ekki að sama
skapi alstaðar. í Múlasýslum er
sagt að ekki hafi komið jafn gott
sumar í 85 ár og hefir þar farið
saman fádæma grasspretta og
ágætt tíðarfar. Víðast Norðan-
lands hefir einnig verið ágæt
heyskapartíð og heyfengur með
Uíesta móti, en þegar vestar
dregur hefir veðráttan verið lak-
ari og heyskapur því gengið
erfiðlegar. Á Vestfjörðum hefir
grasvöxtur verið með allra mesta
wóti, en nýting víða orðið mjög
slæm vegna sífeldra óþurka.
Sama er að segja um heyskap-
inn hér sunnanlands og það alt
austur í Skaftafellssýslur, gras-
vöxturinn með allra mesta móti
en óþurkarnir valdið miklum
urfiðleikum og nýting víða orðið
*njög slæm. Samt er það svo, að
sumstaðar hér sunnanlands hafa
heyin náðst að mestu óhrakin
Og heyfengur orðinn meiri en í
toeðallagi.
Mjög er það misjafnt hvernig
beynýting er, þar sem öll að-
staða er nákvæmlega hin sama.
®r það stundum svo, að á sam-
dggjandi bæjum nást heyin
°skemt inn á öðrum staðnum,
en stórskemt á hinum og eru
^ess mörg dæmi og einnig frá
þessu sumri. Veldur þar mestu
nm hverjum vinnubrögðum er
heitt við heyskapinn, því aldrei
niunar það meiru en í óþurka-
sumrum að hver stund sé not-
oð sem bezt og alt gert sem
hægt er til að verja heyin
skemdum.
Heyskapurinn er eins og kunn-
er aðallífsskilyrði landbónd-
og afkoma hans er fyrst og
emst komin undir því hvernig
_1(yfengurinn verður. Það er alt
! ^nfi eiQs 0g jij^ útgerðarmann-
Sein stendur eða fellur
e l*r því sem fisköflunin gefst.
er auðskilið mál, að það
er mikisvert atriði að heyskap-
urinn geti orðið sem mestur og
beztur, og sem minst kominn
undir dutlungum tíðarfarsins.
Ennþá hefir mönnum ekki tek-
ist að ráða við veðráttuna, en
eru háðir henni á flestum svið-
um. Alt sem getur orðið til þess
að draga úr þeim áhrifum ætti
því að vera tekið feginshendi og
notfært eins og mögulegt er.
Til skamms tíma þektist ekki
önnur heyskaparaðferð en hand-
sláttur og þurkun við sól ogvind.
Alstaðar í heiminum er véla-
notkunin meira og meira að
ryðja sér til rúms, og þeir, sem
treysta eingöngu á handafl sitt,
verða undir í lífsbaráttunni áð-
ur en Iýkur. íslenzkur landbún-
aður hefir ekki fylgst með í
hraðhlaupi »vélamenningarinn-
ar«, og því hefir aðstaða þeirra,
sem að honum standa, farið
versnandi á síðustu árum. —
Nokkrar umbætur hafa þó orð-
ið á þessu sviði, og má m. a.
telja sláttuvélarnar til þeirra.
Fyrir hálfum mannsaldri voru
sláttuvélar alveg óþektar hér á
landi, og ennþá hafa þær hvergi
náð þeirri útbreiðslu, sem vera I
þyrfti. Mjög vfða má hafa þeirra
mikil not, þótt ekki sé gert, og
þarf að stefna að því, að þær
komi sem víðast og geti létt
undir öflun aðaltengs land-
bóndans. Einnig geta fleiri vélar
komið að miklu gagni við hey-
skapinn og gert hann meiri og
fljótteknari.
Verra er að eiga við erfið-
leikana af völdum veðráttunn-
ar, en samt má þar nokkuð
bæta úr. Rurkunin hefir til
þessa verið aðal-heyverkunin,
en nú er reynsla fengin fyrir
því, að votheysgerð getur kom-
ið að mjög miklum notum, og
hefir mörgum tekist hún ágæt-
lega. E*að er orðin sannreynd,
að vothey er eins gott og jafn-
vel betra til fóðurs en þurhey,
og því betra sem það er kjarn-
meira og fyr látið í votheys-
gryfjurnar, eða áður en það
hrekst. Reyndar hefir votheys-
gerðin tekist misjafnlega og
mörgum mishepnast hún alveg,
en það er eingöngu að kenna
slæmum útbúnaði eða vankunn-
áttu þeirra, sem við það hafa
fengist, og er eðlilegt, að nokk-
ur mistök verði á slíbu fyrst í
stað. En mörgum hefir hepnast
hún ágætlega, og nú eru svo
góðar leiðbeiningar um votheys-
gerð fyrir hendi, að hverjum
einum ætti að vera vorkunnar-
laust að notfæra sér hana.
I þurkleysissumrum er það
mikilsvert, að vera ekki að öllu
leyti háður veðráttunni, og vot-
heysgerðin er það úrræðið, sem
bezt hefir reynst, þótt alt of fá-
ir hafi fært sér það í nyt.
Landbúnaðurinn þarf að verða
samkepnisfær við aðra atvinnu-
vegi, og þar er eitt stærsta at-
rlðið að heyskapurinn geti geng-
ið sem greiðast og kostnaðar-
minst, og þurfi ekki að öllu
leyti að vera kominn undir
óstöðugu tíöarfari.
Verðlækkunl
Húsaleiga verður að lækka
að mun.
Nú heflr sterlingspundið á
skömmum tima lækkað úr kr.
26,25 niður í kr. 22,75, eða um
kr. 3,50. Er það sama sem rúm-
lega 14°/0 ný hækkun á íslenzkri
krónu.
í Danmörku og Noregi hefir
krónan einnig hækkað mikið,
og þar eru blöðin altaf reiðu-
búin að heimta samsvarandi
verðlækkun. Blöðin hér eru og
hafa altaf verið merkilega þögul
í þessu efni og óheimtufrek, en
þá þarf almenningur að gæta
því betur að þvi, hvað fram fer
og standa á rétti sinum. Enda