Dagblað - 21.09.1925, Page 1

Mánudag Á árgangur,
21. september J Bm #192.
1925. W§U WblCf tölublað.
ISLENZKAR afurðir hafa tekið
miklum umbótum á síðustu
árum og er nú meðferð þeirra
flestra ólíkt betri en áður var.
Allir vita hve miklu endurbætt
fiskverkun hefir áorkað, svo ís-
lenzki saltfiskurinn hefir nú
hlotið það álit að hann er verð-
hæstur og mest eftirsóttur á
heimsmarkaðinum.
Víðar hefir vöruvöndunin orð-
ið okkur til ómetanlegs hagnað-
ar svo sem við kjötverkuna o. fl.
þótt kjötið hafi ekki ennþá
náð því áliti erlendis sem æski-
legt væri og ætla mætti að það
geti náð. Vöruvöndunin er ekki
enn orðin svo álmenn að við-
unandi sé og verður að keppa
að því marki, að vanda sem
mest allar afurðir vorar svo
þær geti orðið sem bestar og
samkeppnisfærastar á erlendum
markaði.
Mjólkurafurðasýningin sem
staðið hefir yfir undanfarna daga
er einn liður í þeirri starfsemi,
sem hafin er til meiri vöruvönd-
unar og geta slíkar sýningar
komið að miklu gagni. Búnaðar-
félag íslands hefir gengist fyrir
henni og er þetta í annað sinn
sem slík sýning er haldin hér.
Hin var í fyrra og er um veru-
legar framfarir að ræða á sum-
um afurðunum sem sýndar voru
og má óefað að miklu leyti
þakka það sýningunum og þeirri
samkepni sem þær valda. Vald-
boð er ekki einhlýtt til veru-
legrar vöruvöndunar, samkepni
verður einnig að komast þar að,
og getur hún jafnvel mestu
áorkað til verulegra umbóta.
Á þessari sýningu er smjör
frá 10 rjómabúum og ostur frá
Yfirleitt er smjörið vel tilbú-
þótt nokkurs mismunar gæti,
°g er það einkum söltun og
hnoðuQ> Sem ekki er alstaðar í
sem beztu lagi. Smjörframleiðsl-
an er svo mikilsvert atriði við-
víkjandi landbúnaðinum, að
leggja verður áherzlu á að gera
það svo gott sem hægt er, og
ættu rjómabúin að standa þar
betur að vígi en einstök heimili.
Má líka búast við að fljótlega
verði bætt úr þeim ágöllum, sem
eru á smjörgerðinni, og það því
fremur, að ekki vantar nema
herzlumuninn að smjörið geti
víðasthvar orðið svo gott, að
það sé óaðfinnanlegt.
íslenzk ostagerð gefur einnig
góðar vonar um að hún geti orð-
ið að arðvænlegri tekjugrein fyrir
bændurna, og verður sérstak-
lega vikið að því síðar og einn-
ig getið um aðrar mjólkuraf-
urðir, sem mest verðmæti hafa.
Fóður og fóðurbætir.
Fóðnrhætirinn styðnr að því,
að heygjöfln nýtist betnr.
Mjólkurreikningar og skýrslur
búnaðarskólans á Steini (Stend)
í Noregi hafa nýskeð verið til
umræðu í Björgvinjarblöðunum.
Er þar um ýmislegan fróðleik
að ræða og merkilegan, er gef-
ur góðar bendingar m. a. um
notkun fóðurbætis.
í skýrslum þessum er saman-
burður á mjólkurhæð þeirrar
kýrinnar, sem gefið var mestur
fóðurbætir í fyrra, og þeirrar,
er minstan fóðurbætir fékk.
Reynist þá, að sú fyrri gaf fyrir
hvert fóðurvirði af heimafengnu
fóðri kr. 1,12, en sú sem minstan
fóðurbætirinn fékk, gaf kr. 0,28
fyrir sama fóðurvirði. Eða m.
ö. o.: Hin fyrri gaf liðlega 40
aura fyrir kílóið af töðunni, en
hin aðeins 11 aura!
Fyrirbrigði þetta er auðveld-
ast að skýra með ljósu dæmi, og
er það tekið úr norsku búnað-
arblaði »Vestlandsk Landbruk«.
Setjum svo, að nýbæra mjóíki
12 lítra. Hún fær að gjöf töðu
súrhey og auk þess 1 kg. úr-
gangsmjöl. Eftir nytinni að
dæma skortir fóðrið eggjahvítu.
Eigi að ráða bót á þessu með
því að gefa meira af sama
fóðri, verður það of dýrt. —
Tökum nú t. d. að fóðurblöndun
þessa skorti 200 gr. eggjahvítu.
Jafnframt því sem kýrin mun
leggja af, lækkar nytin niður í
8 lítra. Ætti að bœta upp þennan
eggjahvítuskort med töðu, þyrfti
7 — 8 kg. í viðbót, og þvi gæti
kýrin ekki komið í sig.
Ef við aftur á móti bæltum
við fóðrið 1 kg. af síldarmjöli
og oliumjöli (blandað sanran),
fengjum við eigi aðeins uppbót
á eggjahvitu-skortinum, en þar
yrði auk þess svo mikill afgang-
ur, að góð kýr myndi auka
nyt sína um 2,5 — 3 lítra. Fyrir
36 aura virði í fóðurbæti, fær
maður aftur mjólk fyrir 80 —
90 aura.
Frá þessu sjónarmiði er mikið
satt í því, að það sé sá fóður-
bætir er vér kaupum, sem gefur
oss svo gott verð fyrir heima-
fengna fóðrið.
Sérfróðir menn telja, að dæmi
þetta muni eiga við í all flest-
um tilfellum.
Thorstein Diesen ritstjóri
»Aftenpostens«, stærsta og rík-
asta blaðs í Noregi. andaðist 4.
þ. m. Hann var dugnaðarmaður
mikill á sína vísu og mjög fær
blaðamaður, en naut sin því
miður eigi sem skyldi, þareð
það urðu forlög hans að eiga
að stjórna voldugasta afturhalds-
blaði Noregs. — Á sinni löngu
æfi hefir Aftenposten barist ósleit-
lega gegn allri framsókn þjóðar
sinnar, í stjórnmálum, þjóðernis-
málum, bindindismálum o. m. fl.
— Bestu kraftar Þorsteins Die-
sen eyddust því í árangurslausri
baráttu gegn sjálfstæðum þroska
og vexti þjóðar sinnar á öllum
sviðum.