Dagblað - 25.09.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Víðsjá.
þattinn í því, að Svalbarði er
orðinn norskt iand.
Beynslan í Svfþjóð. — And-
banningar hér heima og erlend-
is bafa þráfaldlega bent á Sví-
þjóð sem fyrirmyndarland í á-
fengislöggjöf. Var Bratts-system
um eitt skeið talið allmikið
»meistarastykki«, unz honum
sjálfum og öðrum varð það
ljóst, að honum hafði farist líkt
og illa lærðum galdramönnum
í gamla daga: hann hafði að-
eins megnað að leysa djöfulinn,
en gat ekki komið honum í
böndin aftur. — Áfengisnautnin
í Sviþjóð eykst með ári hverju,
enda ganga menn þar með lög-
gilta áfengisbók upp á vasann.
Er bók þessi leyfisbréf upp á
brennivín, og auk þess hafa
menn leyfi fyrir ákveðnum mán-
aðarskamti af vægari vínurn.
Framfarirnar í því sælunnar
bannlausa landi, Svíþjóð, sjást
greinilega af tölum þeim, sem
skýrslurnar birta um áfengis-
neyzlu árin 1923 og 1924.
1923: Brennivín 26,318,000
lítrar. Vín 2,800,000 lítrar.
1924! Brennivín 28,455,000
lítrar. Vín 3,400,000 lítrar.
S)ag6laéió
endnr ókeypis til mán-
aðamóta. Athugið það!
Afleiðingar drykkjuskaparins á
alla vegu aukast einnig ískyggi-
lega þar í landi.
Bretland og llexicó. Bret-
land hefir nú viðurkent Calles-
stjórnina í Mexicó með því að
bætl hefir verið fyrir morðin á
brezkum borgurum þar, og mun
útnefndur sendiherra bráðlega
setjast að í ráðherrahöllinni í
Mexicó City.
Peningar:
Sterl. pd............... 22,60
Danskar kr............. 112,89
Norskar kr.............. 95,67
Sænskar kr........'..... 125,42
Dollar kr............... 4,673/«
Gullmörk............... 111,08
Fr. frankar ............ 22,41
Hiljónagróði. Borgarstjórn
Þrándheims tók 2Va milj. dala
lán í Ameríku í fyrra. Láninu
var breytt í norskan gjaldeyri
með 696 til 739 kr. gengi.
Vegna gengisbreylingar er nú
orðinn sá gróði á þessu láni, að
hann skiftir miljónum króna ef
greiða ætti það nú.
Sé miðað við það gengi sem
nú er, og dreginn frá allur kostn-
aður við yfirfærzluna, mun gróð-
inn nema um 4 milj. króna.
þetta væri all-laglegur skild-
ingur — ef hann væri kominn
á borðið.
Tignarmerki. KonungurNorð-
manna hefir nýlega sæmt sendi-
herra þeirra í París, Frederik
Hartvig Herman Wedel-Jalsberg
göfugasta tignarmerki, sem Nor-
egur á: stórriddarakrossi hins
helga Ólafs konungs, með festi.
Stórkross st. Ólafs fékk hann
1904, en festarkrossinn hcfir að-
eins einn norðmaður áður hlotið,
sem sé Cristian Michelsen.
Wedel sendiherra hlaut þetta
sæmdarmerki sökum þess að
hann er talinn eiga drýgstan
Sonnr járnbrniilMkrtiigsiiis.
Er Cortlandt fylgdi gesti sinum til dyra, nam
Garavel staðar og sagði með mikilli áhyggju:
— Pér lítið svo laslega út, herra Cortlandt.
Eg er hræddur um, að þér leggið of mikið á
yður. Ég mundi aldrei geta fyrirgefið sjálfum
mér, ef þetta málefni, er við vinnum að í sam-
einingu, yrði þess valdandi, að þér yrðuð veikur.
— O, það er ekkert að mér — ég er .dálítið
þreyttur, það er alt og sumt. Ég sef ekki vel.
— Pað eru stjórnmálaáhyggjur.
Cortlandl brosti veiklulega. »
— Eg þarf í rauninni ekki að hafa áhyggjur
af neinu, þvi það er ekki ég, sem stjórna
Þessu. Pér vitið þó eflaust það, sem altalað er
— að ég er að eins skrifstofuþjónn hennar.
Garavel náði eigi tökum á að slá þessu upp
í spaug.
— Þér eruð alt of lítillátur, sagði hann. Ég
^áist að þeira eiginleika yðar, en ég hefi einnig
tilviljum komist að því, hve dásamlegúr á-
rapgur hefir orðið af starfi yðar. Ef sagt er
nokkuð annað, stafar það annaðhvort af þekk-
mgarleysi eða smásálaiskap. Pað er mjög fal-
legt af yður, herra Cortlandt, að veita konu
yðar hlmjeiid j starfi yðar.
Garave| hristi þó hötuðið, er dyrnar lukust
aflur að baki honum. Hann var mjög. í vafa
um, hvort Cortlandt væri í raun og veru nógu
sterkur líkamlega til að standa í því stímabraki,
sem nú stóð fyrir dyrum.
Hér um bil tveim vikum eftir að Kirk svar-
aði bréfi föður síns, kallaði Runnels bann inn
tii sín og mælti:
— Pekkið þér mann sem heitir Clifford?
— Nei.
— Hann kom til mín í morgun og sagðist
vera blaðamaður frá Bandaríkjunum; hann
grenslaðist eftir öllu mögulegu skurðgreftinum
viðvíkjandi o. s. frv.' En hann talaði þó eigi,
eins og blaðamönnum er títt. Eg bjóst við, að
þér munduð þekkja hann; hann spurði
eftir yður.
— Eftir mér?
Kirk lagði við eyruq.
— Mér skildist, að hann ætlaði sér að veiða
upp úr mér hitt og þetta. Runnels horfði hvast
á undirmann sihn. Ég hrósaði yður.
— Er hann lítill og gildvaxinn?
Nei, hann er hár og grannur.
Er Kirk horfði á hann alveg steinhissa, bætti
hann við:
— Ég býst við að hér syðra verðum við
allir talsvert tortrygnir og tortrygðir. Ef hann
skyldi ætla að ná í yður — — —
— Ég hefi ekkert með þann mann að gera.