Dagblað - 28.09.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
8j ó- og Br una-
Sjötr. 548
Brunatr. 254
Framkv.stj. 309
Vátryggiö
l»|á
4*6 4*6 4*6 4*6 4*6 4*6 4*6 4*6 4*6 4*6 4*6 4*6 4*6 4*» 4*6 4*6
*4* *á* «46» *á* «46* «á* «46» «46» «46» «46» «6» «46» «46» «4* «46» «46» «46»
f*
4?* Með síðustu skipum he/ur komið afar
m
m
e
f
f
f
e
e
e
e
f
e
é
fjölbreytt úrval af fallegum nýtisku haust-
og vetrarvörum, sem eru verðlagðar með
/ullkomnu tilliti til hœkkandi gengis
krónunnar og verðið þvi það lægsta sem
nú þekkist.
Einnig hafa allar aðrar vörur versl-
unarinnar verið lœkkaðar í samræmi við
hœkkun krónunnar, svo þar af leiðandi
fá viðskiftavinirnir nú þau beztu kjör,
sem kostur er á.
Egill Jacobsen.
e
e
e
e
e
e
e
e
e
e
e
e
e
e
e
e
«46» «á»
4*6 4*6 4*6 4*4 4*6 4*6 4*6 4«!» 4*6 4*6 4*6 4*6 4*6 4*6 4*6 4*6 4*6
tSIÆIVZKTJ
íélagi.
Sonnr járnbrantateóngslnB.
— Það gleður mig. Þér eruð duglegasti mað-
urinn í minni þjónustu, og breytingar þær er
ég nefndi hafa borið bráðara að, en ég bjóst
við. I*að væri því leiðinlegt ef eitthvað óvænt
yrði því til fyrirstöðu. Haldið þér að þér gæt-
uð tekið við minu starfi?
— Hvað eruö þér að segja? Segið þér þetta
í alvöru?
— Já.
— Ég býst við, að ég muni geta það, ef þér
viljið hjálpa mér.
Runnels hló.
— Athugasemdir yðar sýna, að þér þjáist a. '
m- k. ekki af Isthmites,
— Hvað er það?
— O, það er einskonar ímyndunarveiki, sem
flestir okkar þjást af. Við þykjumst allir vita,
að yfirmenn vorir séu dugleysur, og að allir
'indirmenn vorir setji um stöður vorar. Þér
^Unuð einhig fá veikina þá, er fram líða
stUndir — jafnvel sumir aðstoðarmannanna
þegar fengið hana,
Það er svo sem auðvitað, að ég vildi
gjarna verða framkvæmdastjóri, en þó ekki fyr,
en þér hafið fengið betri stöðu.
— J*ja, sá gamli hefir á ný orðið ósáttur
við óberst Jolson, og verður sennilega settur af
undir eius. Ég hefi fengið loforð um hans stöðu.
— Hafið þér talað við óberstinn?
— Nei — en við frú Cortlandt. Mér virtist,
að ég hefði einskonar rétt til að biðja hana
að gera mér greiða í staðinn fyrir það, sem ég
hefi gert fyrir yður. Ég veit vel, að þetta lætur
hálf óviðkunnanlega í eyrum, en þér skiljið,
hvernig í ' öllu liggur. Óberst Jolson vill að
Blakelay, mágur sinn fái þessa stöðu, en ég er
réttbær til hennar, og frúin hefir lofað að ráð-
stafa þessu fyrir mig. Fái ég stöðu þessa, þá
færist þér einnig upp á við. Það var einmitt
þessvegna, að ég varð svo órólegur, er þessi
Clifford kom til sögunnar.
— Fað er annars dálítið, sem ég hygg að sé
réttast, að ég segi yður, þótt það sé annars
ekki mikils virði. Ég lenti í dálitlum rysking-
■m nóttina sem ég fór frá New York. Og leyni-
lögreglumaður einn var barinn í höfuðið með
fiösku, svo hann lá hálfdauður á eftir.
— Hvað var um að vera?
— Það var í rauninni ekkert um að vera.
Við vórum aðeins að skemta okkur, ég og sex
— sjö vinir mínir. I*að var andbanningasam-
sæti, og hann kom til okkar.
— I*að var þá ekkert annað?
— Ekki vitund.
— Jæja, þessi CÍifiord býr á Centralhótellinu.
Ég held það sé bezt, að þér lítið á piltinn.