Dagblað - 08.10.1925, Blaðsíða 1

Fimtudag
8. október
1925.
I. árgangur.
207.
tölublað.
agBlað
RAFMAGNIÐ er eitt af þeim
fáu þægindum, sem Reyk-
víkingar hafa við að búa,
en ekki er hægt að segja að
það sé eigi fullu verði selt, enda
ekki við öðru að búast. —
Óneitanlega var mikill fengur
að fá bæinn raflýstan og auk
þess nokkurt afl til hitunar og
suðu. Mörgum hefir fundist raf-
magnið vera nokkuð dýrt selt,
en miðað við annað eldsneyti
má vel við það una. Miklu til-
finnanlegri er dýrleikinn á öll-
um rafmagnsáhöldum og þó sér-
staklega á innlagningum eða
heimtaugagjöldin.
Um næstu mánaðarmót breyt-
ist verðlag rafmagnsins til heima-
notkunar, þannig að hemlagjald
hækkar að nokkrum mun en
rafmagn gegnum mæla lækkar
lítið eitt fyrir hverja kilo-
wattstund. þessi breyting verð-
lagsins er gerð í þvi augnamiði,
að notkun rafmagnsins verði
fremur takmörkuð og að menn
spari heldur orkuna þegar hún
er seld fullu verði, en það hefir
þótt við brenna hingað til að
þeir, sem hefðu hemla til afnota
væru mjög ósparir á orkueyðsl-
una, því jafnmikið væri borg-
að hvort sem hemilorkan væri
mikið eða lítið notuð.
Þessar ráðstafanir er fyrst og
fremst gerðar til að reyna að
draga úr rafmagnseyðslunni um
þann tíma, sem það er mest
notað, vegna þess að rafmagns-
framleiðsla stöðvarinnar er svo
þröngum takmörkum bundin.
Það er eins með rafmagnsstöð-
ina og vatnsveituna og fleiri
»stórvirki«, sem bærinn hefir
ráðist í, að ekki er tekið nægi-
legt tillit til vaxandi notkunar
þegar fyrstu framkvæmdir eru
gerðar. — Strax eflir að raf-
magnsstöðin tók til starfa, kom
í ljós, að hún mundi vera of
lítil og ekki geta fullnægt raf-
magnsþörf bæjarins. Síðan hefir
stöðin verið stækkuð og ýmsar
umbætur gerðar til að auka
framleiðsluna, en altaf vill bera
að sama brunni, að raforkan sé
of litil svo hægt sé að fullnægja
öllum notendum og verður því
að reyna ag draga úr notkun-
inni á einhvern hátt.
Nú er fyrirsjáanlegt, að Elliða-
árstöðin getur ekki fullnægt bæn-
um framvegis, nema með mikl-
um umbótum og vafasamt hvort
þær mundu duga til þess nema
allra næstu árin. Hefir þvl ver-
ið ráðgert að stækka og dýpka
EUiðavatnt með öflugri fyrir-
hleðslu svo það flæddi yfir engj-
arnar alt árið. Það mundi að
vísu koma að gagni i bili, en
áður en langt um liði yrði ekki
heldur það fullnægjandi.
Varanleg úrlausn þessa máls
verður því ekki fengin með
stækkun eða endurbótum á Ell-
iðaárstöðinni. Virkjun nógu afl-
mikils fallvatns er það eina, sem
dugar, og kemur þá fyrst til á-
lita virkjun Sogsfossanna. Áður
en Elliðaárstöðin var bygð, var
mikið talað um virkjun þeirra,
til afnota fyrir Reykjavik, en
horfið var frá því ráði, og munu
fjárhagsástæður hafa valdið þar
mestu um. Það má telja illa
farið, að Elliðaárnar voru vald-
ar til virkjunar, í stað þess, að
nota Sogsfossana strax, því þá
hefði engin vandræði hlotist af
aflleysinu. — Rað mun vera á-
lit rafmagnsstjóra, að áður en
langt um líður verði að taka
Sogsfossana til virkjunar fyrir
bæinn, en álítur hins vegar að
EUiðaárstöðin eigi ekki að verða
lögð niður, heldur starfrækt og
notuð sem einskonar »vara-
skeyfa« ef eitthvað skyldi bera
út af — Er því mikið álitamál
hvort hyggilegt sé að verja miklu
fé til umbóta Elliðaársstöðinni
fram yfir það sem orðið, er í
stað þess að fara strax að hyggja
að nauðsynlegum undirbúningi
viðvíkjandi virkjun Sogsfoss-
anna. —
Utan úr heimi.
Khöfn. FB., 7. okt. ’25.
Skipstapi.
Simað er frá Helsingfors að
1 tundurspillir hafi sokkið í of-
viðri í Botneska flóanum og 52
menn farist.
Khöfn, FB„ 8. okt. ’25.
Hjúkrunarlið til Marokko.
Símað er frá London, að
verkamannaflokkurinn þar ætli
að biðja spönsku og frönsku
sendiherrana sem þar eru, að
sjá um, að leyft verði að senda
lækna og hjúkrunarlið til RiíT-
vigvallanna i Marokko.
Herstjórnin i Marokko hefir
bannað Rauða krossinum að
veita innfæddum, særðum
mönnum hjálp.
Uppreist i Grikklandi.
Símað er frá Aþenuborg, að
reynt hafi verið að koma af
stað nýrri byltingu. Stjórnin
kom í veg fyrir að það tækist, á
sfðasta augnabliki. Landið er
lýst í umsátursástandi.
Moisul-deilan.
Mosul er landkriki nefndur,
sem liggur norður af Bagdad.
Samkvæmt Lausanne-samningn-
um átti að telja héraðið með
lýðveldinu Irak, en það riki
liggur að mestu þar sem áður
lá Mesópótamía hin forna. Fengu
Englendingar yfirráð yfir land-
inu meðan þar kæmist á sæmi-
legt stjórnarfyrirkomulag.
Tyrkfum var illa við ráðstaf-
anir Englendinga og þjóðbanda-
lagsins, en þeir voru þjakaðir
af ófriði og erjurn og gátu ekk-
ert aðhafst. Þó mun þeim hafa
fallið verst, er Mosul-héraðið
var tekið frá þeim og talið til
Irak, þvi í því héraði eru miklar