Dagblað - 31.10.1925, Blaðsíða 1

Laugardag
3t. október
1925.
I. árgartgur.
227.
tölublað.
VlÖSVEGAR að streymir fólk-
ið hingað til bæjarins allan
árshringinn, bæði til skyndi-
ferða og langdvalar. Mest er samt
aðstreymið að haustinu, bæði
bæjarmanna úr sumarvinnu og
aðkomufólks til vetrardvalar. Af
því fólki, sem hér er ekki heimil-
isfast, mun námsfólkið vera fjöl-
mennast og er það eðlileg afleið-
ing þess að hér eru flest menta-
setrin á sama stað.
Misjöfn vill oft verða eftirtekj-
an hjá þeim, sem hingað koma
í atvinnuleit eða til náms, og
væri sumum áieiðanlega betra
heima verið en af stað farið.
Samt er því sízt neitandi að
margur maðurinn sækir hingað
góðan fjárhlut og nytsama
fræðslu, sem ekki væri auðfeng-
in annarsstaðar. En það, hvað
einstaklingurinn ber úr býtum,
er auðvitað að mestu komið
undir eigin manngildi og þeirri
aðstöðu sem hann hlýtur.
Eitt af því sem miklu gelur
valdið um árangur langdvalar-
innar, sérstaklega meðal ungl-
inga, eru áhrifin sem þeir verða
fyrir. Eins og allir vita, eru'þau
ærið misjöfn og hafa ekki öllum
reynst til velfarnaðar. Bæjarlífið
er orðið nokkuð margbrotið og
eins og við er að búast koma
áhrif þess viða fram.
Fyrir mörgum unglingnum sem
hingað kemur utan af landi, er
aðkoman ekki ólík því, sem
vera mun að koma 1 annan
heim; svo mjög er alt frábreytt
því sem hann hefir átt að venj-
ast. Og þeir sem ekki eiga ein-
hverja góða að, vantar margt til
að geta liðið svo, að líkst geti
^imalífinu og fara því á mis
Vlð flest sem átthagarnir hafa
ei°ir fram yfir aðkomustaðinn.
^eðal annars sem margur
®alínar er náin viðkynning jafn-
ln^la sinna og samstarf að sam-
s'S'nlegum áhugamálum. Menn
m sötnu sýslu eru jjfnvel svo
ókunnfigjr jjver öðrum, að þeir
þekkjast ekki í sjón og hvað
mun þá vera um þá sem lengra
hefir verið á milli, þóll margt
sé með þeim sameiginlegt? Hér
er enginn staður sem öðrum
fremur gefur tækifæri til gagn-
legrar kynningar né möguleika
til viðhalds heimasiða og sam-
starfs að hugðarmáluin.
Ein helzta viðleitni, sem gerð
hefir verið til úrbóta þessarar
dreifingar og einangrunar að-
komumannanna eru samfundir
eða gestamót ungmennafélag-
anna sem Ungmennasamband
Kjalárnesþings hefir gengist fyrir
að haldin væru nokkrum sinn-
um á vetri undanfarandi tvö ár.
Er sú starfsemi mjög virðingar-
verð og bætir að nokkru úr því,
sem margir aðkomumennirnir
Gramlir herlúðrar.
Lúðra þá, sem sjást hér á myndinni, telja Danir meðal hinna
dýrmætustu fornmenja sinna. Eru þeir yfir 3000 ára gamlir (frá
bronze-öldinni). Nú eru þeir orðnir svo úr sér gengnir fyrir skemda
sakir og aldurs, að ekki þykir áhættandi að þeyta þá oftar. 12.
maí s.l. voru þeir þeytlir í síðasta sinni og teknir á grammófón-
plötu. Var það gert til þess, að um aldur og ævi skyldi varðveit-
ast hljómar þessa þjóðlega helgidóms. Stórblað í Khöfn (Berlinske
Tidende) og Polyphon-félagið kostuðu plötuna til ágóða fyrir þjóð-
menjasafnið danska, sem verið hefir í vanhirðu undanfarin ár.
Hljómfræðingurinn próf. dr. phil. Angul Hammerich sá um það, en lúð-
urþeytarar voru þeir kapelmusici August Petersen og Anton Han-
sen. Sést athöfnin á myndinni hér að ofan. Platan hefir hvarvetna
vakið þjóðernistiifinningu Dana og virðingu þeirra fyrir hinum
fornu kjörgripum og átt geysimiklum vinsældum að fagna.