Dagblað - 02.11.1925, Page 1

ÁTVINNUVEGIR okkar fs-
lendinga hafa mikið breyst
á síðnstu árnm ogjafnframt
hefír þeim fjölgað svo nokkru
aemur. Aðalatvinnuvegirnir tveir,
fiskiveiðar og Iandbúnaður eru
orðnir fjölbreyttari, og hafa tek-
ið miklum umbótum, og geta
nú miklu fleiri haft þar atvinnu
af en áður var, auk þess, sem
verkaskiftingin er orðin miklu
meiri. Þriðji aðal atvinnuvegur-
inn er verslun, og hefír hann
iekið stórfeldum breytingum á
síðustu áratugum. Verslunar-
mannastéttin er nú orðin svo
fjölmenn, að mörgum þykir um
of, og virðast menn ekki sækj-
ast eftir annari vinnu meira en
verslunarstöfum.
Iðnaður er hér enn á bernsku-
skeiði, en sá visir sem kominn
er, spáir góðu um framhaldandi
vöxt og er nú þegar á sumum
«viðum orðinn að arðvænlegri
tekjugrein. — Ekki má búast
>ið að hér geti þróast eins fjöl-
hreytt atvinnulíf og í öðrum
löndum, þar sem öll skilyrði til
þess eru belri. En hvorttveggja
er, að nýjir atvinnuvegir geta
myndast, og þó einkum hitt, að
þeir, sem til eru geta tekið mikl-
nm breytingum til umbóta og
mikið fleiri haft þar atvinnu af
en nú er. Ætti það að vera að-
alatriðið i atvinnumálum vorum
framvegis að lögð yrði áþerzla
á að umbæta þá atvinnuvegi
sem til eru, sem allra mest, svo
þeir geti orðið sem öruggastir
og arðvænlegastir.
Er enginn efi á því, að aðal-
atvinnuvegir okkar gætu fram-
öeytt miklu fleira fólki en nú er
°g afkoman auk þess batnað
^örleitt. T. d. er það öllum ljóst
margfalt fleiri gætu lifað hér
landbúnaði en nú gera og
eÍQnig miklu betra lífi. En auð-
vitað þarf hann þá að taka nauð-
synleg„m breytingum og umbót-
um ogverg„r ekki hjá því kom-
ist að svo verði strax á næstu
arum. Sama má að mestu leyti
segja um iðnaðinn og einnig um
aðra atvinnuvegi. — En ef vel á
að fara, dugir ekki sami kyrk-
ingurinn og framkvæmdaleysið
og verið hefir. Þetta þarf al-
menningi fyrsl og fremst að
verða ljóst og jafnframt þarf að
fullnægja þeim skilyrðum, sem
eru grundvallaratriði þess, að
menn geti hafist handa svo im
muni. —
t
Frií Giiörío Qaðnadóftir,
kona Steindórs Björnssonar Ieik-
fimiskennara, lézt snögglega í
gær að heimili sinu, Grettisgötu
10. Hún var fædd að Keldum í
Mosfellssveit 13. okt. 1891, og
var því 34 ára er hún lézt. Guð-
rún var sérstaklega góð kona
og hvers manns hugljúfi, elsk-
uð og virt af öllum, sem kynt-
ust henni. Þetta sviplega fráfall
kom öllum að óvörum, og er
mikill harmur kveðinn að manni
hennar og 9 börnum, öllum
ungum, ásamt öðrum aðstand-
endum.
Utan úr heimi.
Khöfn, FB., 31. okt. ’25.
Afshifti Alþjóðabanðalagsins af
Balkanmálnnnm.
Símað er trá París, að fram-
kvæmdarráð Alþjóðabandatags-
ins hafi í hyggju að koma upp
gerðardómstól fyrir Balkanríkin,
er úrskurði í deilumálum þeirra
er upp kunna að koma í fram-
tíðinni. Afskifti Alþjóðabanda-
lagsins af grisk-búlgörsku þræt-
unum og hinni yfirvofandi
styrjöld milli þeira, hefir stórum
aukið álit Alþjóðabandalagsins.
Briand óánægðnr með lani-
stjórann í Sýrlandi.
Símað er frá París, að Briand
hóti að fara frá, ef Sarrail sé
ekki kallaður heim frá Sýrlandi.
Æsingarnar i Damaskus gegn
Frökkum fara sívaxandi.
Borgarastyrjöld í Kína.
Simað er frá Peking, að borg-
arastyrjöld sé hafin víðsvegar um
ríkið og er orsökin deilur milli
Iandstjóranna.
Búsnesknr sendiherra í London.
Simað er frá Moskva, að
Krassin sé skipaður sendiherra
Rússa í London.
Crænlandsmálið.
III. Nl.
Afstaða íslendinga.
f nokkrum síðustu tbl. Dag-
bl. hefi ég birt viðtal við norska
skipstjórann Bendik Mannes,
sem nýkominn er frá Grænlandi.
Var það eigi sökum þess, að
frásögn hans í sjálfu sér væri
svo markverð né mikilvæg, held-
ur af þeirri ástæðu, að gerðar
virðast tilraunir í þá átt að fá
oss íslendinga til að trúa því,
að Grænland sé hrjóstrugt land
og fátækt og einkis virði fyrir
oss í slendinga bæði á sjö og landi,
— Stingur frásögn Mannes skip-
stjóra talsvert í stúf við þessar
kenhingar. Parf enginn að ætla,
að Norðmenn sæki þangað vest-
ur langa leið og erfiða, ár eftir
ár, til þess eins að tapa á útgerð
sinni. En sæki þeir þangað góð-
an feng og hagnað, er það einn-
ig á færi íslendinga, enda geta
sjómenn vorir sér hvívetna góð-
an orðstír og það að makleg-
leikum. Eru nú löngu liðnir
tímar þeir, er menn y>œtluðu sér
að eignast skip, en enginn kunni
að sigla. —