Dagblað - 06.11.1925, Blaðsíða 3

D A G B L A Ð
3
Kex og Kökur
frá kr. 1,00 V* kg.
Molasykur 0,40 —
Strausykur 0,33 —
Þörf. Hverfisgölu 56.
ólfur Ólafsson kaupm, Bjarni Jó-
sefsson, Gunnar Thordarson, Árni
Riis kauptn., Hálfdán Bjarnason
kaupm., T. Frederiksen kaupm.,
Ari Jónsson læknir, Guðm. Jón-
mundsson loftskeytamaður, Markús
Kristjánsson pianóleikari, frú Sig-
riður Thorsteinsson, ungfrúrnar
Marja og Ragnheiður Thoroddsen,
öll til útlanda. Margir farpegar
fóru til Vestm.eyja.
ísflskssala. Belgaum seldi afla sinn
i gær fyrir 3073 sterl.pd. Hafði skip-
ið bæði mikinn og góðan afla. enda
er þetta afarhátt verð. — Nokkrir
botnvörpungar eru nú á leið til
Englands með ísfisk, en allir með
lttinn afla, (3—600 kassa) vegna
stöðugra ógæfta.
Peningar:
Sterl. pd............... 22,15
Danskar kr............. 114,18
Norskar kr.............. 93,51
Sænskar kr............. 122,45
Dollar kr............... 4,58'/»
Gullmörk................ 108,87
Fr. frankar ............ 18,38
744 er sfini DagWaJsion
Víösjá.
Gnðmundar Hagalín ritar
nýskeð í Björgvinjarbl. »Gula
Tiðend« um bókina vStórviðin,
er Helgi Valtýsson hefir þýtt úr
norsku. Fer hann hlýlegum orð-
um um þýðanda og segir m. a.:
»------Þýðingin er mjög góð.
Það er oft svo, er vér íslend-
ingar þýðum bækur, að vér
ritum fornsögustíl. Þótt það eigi
ekki ætíð við. Og það tjáir eigi
er þýða á bækur eftir Moren.
Þar á sögustýllinn ekki við. Og
Helga Valtýssyni hefir tekist að
varðveita það, sem sérkennir
mest stíl Sveins Moren: ríkur
hugblær, myndauðgi og hlýr
og hægur undirstraumur frá-
sagnarinnar. — — Ég er viss
um að »Stórviði« mun ná hylli
ungra og gamalla á íslandi
(eins og saga þessi er kunn og
kær í Noregi.). — — «
Búist er við að talsvert af
þýðingu þessari muni seljast í
Noregi.
Sokkabúðin
Laugveg1 42
Bíður öllum að líta á
sitt mikla úrval af Sðkkum.
Ennfremur Nærfatnað á
unga og gamla og alskon-
ar smávörur og margt
fleira sem á boðstólum er.
Sími 662.
Tilbynning
1 ríl Tíilll Kvíkur.
Rvík, FB 5. nóv. ’25.
t gærkvöldi voru sendir héð-
an leikir á báðum borðum.
Á borði II var 5. leikur ísl.
(svart) Rg8—f6. Á borði I var
6. leikur ísl. (hvítt) Bcl—f4.
EfflT Anglýsingum í Dag-
hlaðið má skila í prentsmiðj-
una Gutenberg eða á afgreiðsin
hlaðsins. Sími 744.
Sonnr járnbrantakóngslns.
Ég er að leita að manni, er Wellar heitir.
Hann fór hér í land einhverntíma seint í nóv-
ember.
— Er það einn af vinum yðar?
—• Hum, ekkl gel ég eiginlega sagt það.
Eins og af gömlum vana strauk Williams
hendinni hægt yfir örið.
— Wellar? Það nafn hefi ég aldrei heyrt áður.
— Ef til vill hefir hann ferðast undir öðru
nafni. Hafið þér nokkurntíma heyrt getið manns,
sem heitir Locke?
Ræðismaðurinn kreisti saman varirnar og
lygndi rauðsprengdum augunum.
— Getur verið, og getur verið ekki, sagði
hann. Hvers vegna viljið þér ná í hann?
— Ég hefi frétt, að hann muni vera hér. Það
myndi vera mér gleðiefni, ef ég gæti hitt hann
aftur.
— Hvernig lítur hann út?
Williams lýsti nú Kirk svo nákvæmlega, að
alt í einu rann npp ljóstíra í kolli ræðis-
biannsins.
— Jú, jú, ég þekki hann sannarlega, játaði
baop með ákafa. Hann er einnig einn af vinum
hann dvaldi hérna hjá mér all lengi.
^®ðismaðurinn misskildi alveg ákafann, sem
lýsti sér i andliti hins ókunnuga; hann stóð því
upp með erfiðleikum og rétti fram feita og
svitaþvala hönd sína.
— Við skulum ekki vera að þessum blind-
ingaleik, herra Anthony. Sonur yðar er heill á
hófi, hann er hraustur og glaður og ánægður,
og er í þann veginn að komast til vegs og virð-
ingar hérna. Mér þykir vænt um aö geta skýrt
frá því, að ég hefi hjálpað honum — það var
að vísu ekki mikið, sem ég get gert, en ég
hjálpaði honum þó af veikum mælti — já, An-
thony, ég verð að játa það — og það gleður
mig innilega að hitta yður. Eg hefi beðið eftir
því, að þér mynduð koma, og mér þykir vænt
um, að þér skylduð koma til mín. Ég þarf
margt við yður að spjalla.
Gesturinn horfði að eins óþolinmóðlega á
ræðismanninn.
— Nei, nei! Yður skjátlast algerlega. Ég er
leynilögreglumaður, ég er að elta þenna vin
yðar, Wellar alias Locke, alias Anthony. Það er
Ieitað eftir honum sökum sjóðþurðar og ým-
issra annara glæpa, og ég skal svei mér ná í
hann.
Hinn hægláti Williams varð alt í einu hvass-
orður, og mjólkurbláu augun hans urðu hörku-
leg og hvöss.
Weeks glápti á hann stundarkorn og gapti
af undrun.