Dagblað - 10.11.1925, Blaðsíða 1

FLESTUM þykja álögur hér
á landi nægilega þungar, og
víst er um það, að útsvör
og skattgreiðslur alskonar hafa
orðið mönnum hér í höfuðstaðn-
um erfiðar undanfarin ár. Ofan
á geysiháa vexti af skuldabyrði
ófriðaráranna og alskyns axar-
sköftum, hafa hlaðist tollarmarg-
víslegir af munaðar og óhófs-
varningi. en einnig af nauðsynja-
vörum. — Margir, því miður
alt of margir, hafa farið með
vertíðar- og sumarkaup sitt á
örstuttum tíma í nautnavöru af
ýmsu tagi. Með því hafa þeir
spilt heilsu sinni, svift þjóðfé-
lagið kröftum sínum að nokkru
og ausið út úr landinu sparifé
sínu, sem annars hefði orðið til
að auka framleiðslu og draga
að miklum mun úr dýrtíð lands-
manna. Þetta hefir meðfram orð-
ið þess valdandi, að tollur á
□auðsynjum hefir þótt óuthflýjan-
legur. — Margur heimilisfaðir-
inn, sem ekki hefir haft annað
fram að leggja en daglegt strit
sitt, hefir oft verið áhyggjutullur
út af afkomunni. Há húsaleiga,
dýr lífsbjörg og þungar álögur
hafa dregið kjark úr mörgum
efnilegum athafnamanni. Og þótt
hann, að nafninu til, hafi setið
f sjálfs síns eign, þá hafa tekj-
ur haus tiðum ekki hrokkið til
fyrir útgjöldum í ýmsar áttir.
Samhliða óbeinum sköttum
og tollum, koma bein útgjöld til
hins opinbera, og þau eru ekki
léttust í vöfunum. Að vísu
má segja, að undanfarin misseri
hafi atvinna verið með mesta
móti, og samfeldari en venja er
til. Þó mun reynzlan víða hafa
orðið sú, að gamlar skuldir og
álögur hafa gleypt það sem
íram yfir var nauðsynleg, dag-
*eg útgjöld. — Greiðsla útsvars
°8 opinbtrra skatta hefir hjá
sumum dregist fram undir vet-
urnætur> en þá kemur að skulda-
dögunum> Skattinn verður að
greiða, að öðrum kosti er lög-
iak óumflýjaniegt. — Ekki ber
því að neita, að margir hafa að
óþörfu dregið að greiða skatta
sína til bæjarfélagsins hér. Því
var það ráð upptekið að íþyngja
þeim með dráttarvöxtum. Hafa
því margir getumenn og gróða-
félög skammast sín og greitt
skatta sína i tæka tið, til að
forðast aukin útgjöld, og má því
vafalaust telja þessa tilhögun til
bóta þar sem í hlut eiga aðrir
en bjargálnamenn. En gagnvart
þeim mönnum, er þessi aðferð
til aukinnar bölvunar og áníðslu.
Önnur aðferð er betri. Hún
er sú, að innheimta útsvör og
skatta i smáhlutum. Mætti jafn-
vel hafa gjalddaga 8 sinnum á
ári, en gera mönnum þá jafn-
framt að sjálfsagðri skyldu að
greiða skattana á ákveðnum
stað, og án þess, að eftir þeim
sé stranglega gengið.
Pessi gjaldmáti yrði happa-
drýgri og mun vinsælli en drátt-
arvextirnir, og gefst Dagblaðinu
væntanlega síðar tilefni til að
rökstyðja þá skoðun nánar.
Útan úr heimi.
Khöfn, FB., 9. nóv. ’25.
Brezkir jafnaðarmenn.
Simað er frá London, að fyr-
verandi fjármálaráðherra Snow-
den hafi sagt i viðtali við frétta-
ritara danska Socialdemokraten,
að brezki verkamannaflokkurinn
sé gerólikur ráðstjórnarsinna-
flokknum og samvinna við hann
algerlega útilokuð.
»Ríkiserflngi íslands«.
Símað er frá New-York, að
þátttakendur í för Grettis Al-
garsonar skýri frá því, að hann
hefði hegðað sér eins og brjál-
aður maður. Kvað hann sig
vera rikiserfingja íslands og eiga
höll, er héti Akureyri. Hefði
hann þar 3000 vopnaða ber-
serki, og þar hefði hann oftlega
tekið á móti konungi Dana.
Málaði hann einnig íslenzkan
fána á skipshlið og hneykslaði
með því hina brezku áhöfn.
Eftirmaðnr Frunze.
Simað er frá Moskva, að eft-
irmaður Frunze sé Voreshilow.
(þetta er þriðja tilkynningin
á hver sé eftitmaður Frunze).
Nýr nefskattnr á Frakka.
Simað er frá París, að Pain-
levé hafi í hyggju að leggja á
20 franka nefskatt, er verja á
til afborgunar rikisskulda.
Grænlandsmálið.
„Forgangsréttindi íslendinga“.
Pað er vel gert af Dagbl., að
halda máli þessu vakandi, því
hér heima fyrir viröast fáir ljá
því fylgi opinberlega. Er það þó
víst, að Grænlandsmálið á rík-
ari ítök í hjörtum vorum held-
ur en vér í fljótu bragði gerum
oss ljóst. Og vel er það. Sú
meðfædda erfðakend verður von-
andi til þess að draga oss upp
úr því hyldýpi áhugaleysis og
skilningsleysis, sem vér nú liggj-
um limlestir í um allfiest þjóðar-
og þjóðræknismál vor, þrátt fyr-
ir alt sjálfstæðið og gjafraildi
Dana af Guðs náð.
Greiu Einars Benediktssonar,
sem Dagbl. flutti 5. þ. m., er vel
til þess fallin að halda augum
vorum opnum. Er hún sérstak-
lega vel hæfur vökustaur til þess
að halda opnum augum væru-
kærra stjórnarvalda og nær-
sýnna. — Dagbl. hefir fyrir
skömmu minst á það, er E. B.
drepur á i grein sinni, að Danir
hafi gert samninga við Englend-
inga um að veita þeim beztu
kjör meðal þjóðanna um »not-
kunarrétt til auðæfanna á Græn-