Dagblað - 10.11.1925, Blaðsíða 3

DAGB LAÐ
3
Friðun helgidagsins.
Ég sé að Dagblaðið hefir ver-
ið að segja frá Safnaðarfundin-
um í október. En ég geri ekki
ráð fyrir, að getið verði um það,
sem ekki gerðist, og því ætla
ég að minnast lítið eitt á það,
sem gera mátti en ekki var gert,
Á helgidögum er öll sala í
búðum bönnuð, en þó er þeim
mjög mörgum haldið opnum frá
kl. 9 árd. til 10 og 11 siðd. og
á ég hér við brauð- og mjólk-
urbúðirnar. — Hversu lengi á
sá ósiður að haldast, að þær
búðir séu hafðar opnar alla daga
jafnt? Engin brauð eru bökuð á
sunnudögum, og því getur fólk-
ið ekki keypt brauðin á laugar-
dögum, eins og á sunnudögum?
Því þau verða ekki nýrri þó
þau séu geymd í búðinni fram
á sunnudag. Brauðverslun er nú
orðin svo mikil hér í borginni
og mörgu fólki er haldið inni-
lokuðu við þessa verslun, og
það að óþörfu. Er full ástæða
til að banna þessa verslun, sem
aðrar. Um mjólkina er það að
segja, að nægilegt væri að
hafa mjólkurbúðir opnar 1—2
kl.tima á dag, en þá ætti að
banna sölu á brauðum i þeim
búðum, enda væri full þörf á
að athuga mjólkurbúðir, sem
selja nú orðið allar mögulegar
vörur, jafnt helgidaga sem rúm-
helga. —
Annað var það, sem ekki var
nefnt á þessum merkilega fundi.
Það er drykkjuskapurinn á helgi-
dögum. Mikið er drukkið i þess-
um bæ, en aldrei ber eins mikið
á þvi og á helgidögum. þá ganga
menn og konur í slórhópum um
göturnar, slagandi, æpandi og
syngjandi, byrjandi á morgn-
ana og vaxandi eftir því sem
á daginn líður. Væri því ekki
rétt, svo »skikkanlegt« fólk gæti
fárið ferða sinna í friði, að sópa
þessum ruslara-lýð af götunum
og inn í einhvern haldgóðann
stað, a. m. k. yfir helgina. Þeir
sem ekki hafa annað betra að
gera við helgidaginn, væru bezt
komnir í »steininum«, og þótt
þeir verði sjálfum sér til skamm-
ar eru þeir þá ekki öðrum til
leiðinda. — Á þessa sunnudagá-
vinnu mintust ekki prestar eða
leikmanna-foringjar þar, sem
þarna voru samankomnir. —
Ekki heldur mintust þeir á vin-
verslun í lyfjabúðunum, ölknæp-
urnar við Laugaveginn eða
snapsasöluna við höfnina, sem
öll blómgast alla daga vel, en
þó bezt á sunnudögum.
_____ 9- H.
Tilkynning
frá TaiUélajfi lívíUur.
Rvik, FB 8. nóv. ’25.
t morgun komu hingað leikir
frá Norðmönnum á báðum
borðunum:
Á borði I var 7. leikur þeirra
(svart) e7—-eö.
Á borði II. var 7. leikur þeirra
(hvítt) f2-f4.
Rvík, FB. 9. nóv.. ’25.
í gærkveldi voru sendir héð-
an leikir á báðum borðum:
Á borði I var 8. leikur ísl.
(hvitt) d4xe5.
Á borði II var 7. leikur ísl.
(svart^ Bd8xRe5.
Verkíallinu lokið í Y.m.-eyjum.
Vestm.eyjum, FB., 9. nóv. ’25
Kaupdeilunni lokið að sinni.
— Gunnar Ólafsson & Co greiða
framvegis kauptaxta Verkam.fél.
Sunnr járnbrnntahóngBlns.
ingar. JÞetta verður einskonar pólitísk móttöku-
veizla handa honum.
— Já, það hefi ég líka haldið.
— t*að leit út fyrir kosningabaráttu milli
hans og general Alfarez, en nú hafa þeir komið
sér saman, og hershöfðinginn hefir dregið sig
í hlé. Garavel fær hamingjuóskir og stuðning
Samúels frænda.1) Það er annars furðulegt
fyrirbrigði, þessi alþjóða-itök, eða finst yður
ekki það?
— Afsakið mig allra snöggvast.
Kirk varð þess var, að Runnels horfði á-
hyggjúfullur í kringum sig í herberginu. Hann
flýtti sér til hans og spurði ákafur:
— Hafið þér náð í hann?
— Já, já. Ég lét hann fara inn í yðar her-
bergi.
— Lokuðuð þér hann inni?
— Nei, hvers vegna átti ég að gera það?
— Hann gæti fundið upp á þvf að fara aftur.
-— O, sei, sei, nei, hann fer hvergi. En er
Rán komin?
Kirk hristi höfuðið.
— Nei. Ég er svo órólegur.
Hann þerraði svitann af enninu með skjálf-
andi hendi.
1) Oncle Sam = Bandarikin.
— Látið endilega ekki hugfallast, sagði Run-
nels i hughreystingarskyni. Ég fer nú að trúa
því, að yður ætli að hepnast þetta. Ég hefi sagt
konu minni alt saman — ég á við að við þurf-
um ef til vill á aðstoð hennar að halda — og
hún ætlaði alveg að ganga af göflunum. Ég hefi
aldrei séð hana í annari eins geðshræringu.
Látið mig vita sem allra fyrst, hver danzinn
það verður. þessi bið--------jæja, þarna koma
þau! Setlu nú skrið á, karl minn!
í þessu kom hópur manna inn i salinn. Það
var Garavel og dóttir hans, Ramón Alfarez og
Cortlandtshjónin/ Kirk var bleikur í andliti, er
hann gekk fram á móti þeim, en hann herti
upp hugann og brosti djarfmannlega. Hann
heilsaði hjónunum með handabandi, hneigði
sig fyrir Gertrudis, og sneri sér svo aö föður
hennar, sem horfði hvatskeytlega á hann.
— óet ég fengið að tala fáein orð við yður,
herra Garavel?
— Garavel hneigði sig til samþykkis, en sagði
ekkert. Er þeir voru komnir dálítið afsiðis,
mælti hann:
— Þetta er tæplega réttur tími eöa staður,
herra Anthony.
— O, ég ætla mér ekki að fara að fitja upp
á illdeilum. Ég svaraði ekki bréfi yðar, þar eð
ég hugsaði mér, að þar til væri engu að svara.