Dagblað - 16.11.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Köld aðkoma,
Samkvæmt auglýsingu átti
strandferðaskip ríkissjóðs að fara
héðan síðastl. miðvikudagskvöld
kl. 9 síðdegis. Vegna farþega
með Gullfoss er komu að vest-
an og ekki áttu annan farkost
vísan en Esju um hæl aftur, ef
hún fengist til að bíða, var þetta
ráð tekið í alira þökk, sem hlut
áttu að máli. Var nú brottför
skipsins auglýst á ný og ákveð-
in kl. 8 í gærkvöld.
Þegar farþegar komu til skips
var veður hið versta og skip
utan á skipi við hafnarbakkann.
Bröltu þó margir urn borð á
áttunda tímanum, en var tjáð,
að för Esju væri á ný frestað
til morgunmálsins kl. 9. Um leið
var þess getið af einhverjum
sem á skipsfjöl röltu, að ekki
væri tekið á móti farþegum.
Hýmdu ýmsir niður við skip
með pinkla sína og farangur,
en urðu að lokum að verða á
burtu með hann og og leita sér
á ný náttstaðar. Þóttust þeir
gappaðir mjög, en fengu enga
rétting mála sinna. Veittist mörg-
um örðugt að koma sér fyrir
um nóttina, því margt gesta er
í borginni um þessar mundir,
en farþegar hinsvegar sagtlaus-
um herbergjum á gistihúsum og
annarstaðar. Komust sumir á
mestan flæking útaf þessu. Var
það sameiginlegt mál þeirra, sem
þann veg lentu í hrakningum,
að æskilegt væri, að ríkið hefði
á að skipa raunbetri ráðsmönn-
um á strandfleytunni. Og væri
fróðlegt að vita hvaðan þeim
hafi komið skipun um þetla
athæfi.
Rvík 18/n—’25 kl. 8 árd.
Langferðamaður.
Tilkynning
írá Taillélaíji Bvíkur.
Rvík, FB 14. nóv. ’25.
í morgun komu hingað leikir
frá [Norðmönnum á báðum
borðunum:
Á borði I var 10. leikur þeirra
(svart) d6xRe5.
Á borði II. var 10. Ieikurþeirra
(hvítt) g2—g3.
Rvík, FB.15 . nóv. ’25.
í gærkvöld var sendur héðan
leikur á borði II; var 10. leikur
ísl. (svart) Dh4—g5.
Er nú taflstaðan þannig:
Taflborð I
eftir 11. leik íslendinga (svart).
Taflborð II
eftir 11. leik Norðmanna (hvítt).
Sonnr járiiljranlukónyaliin.
ungfrú Garavel, hvað þá? Það væri liklega
sama sem að ég væri bíiinn að vera hérna eða
hvað ?
— »En ef þér vilduð« I Ó, kæri Kirk, þér
hafið alls engan vilja í þessu málefni. Þetta er
nærri því alveg afráðið. Rér getið ekkert gert —,
— og sé það alvara yðar að stofna til vand-
ræða, þá fer ég og tala við gamla Garavel, og
þá mun hann sennilega senda dóttur sína heim
og gæta hennar vel, svo að þér eigi fáið neitt
tækifæri til að nálgast hana. Ramón vill með
öiestu gleði giftast henni. En um hitt, er þér
sögðuð, að veru yðar hér mundi vera lokið,
j*ja, ég get ekki vel hugsað mér, hvernig það
ætti að vera. Nei, Kirk, þér verðið sjálfur að
ákveða, hvort(þér viljið láta leiða yður upp
leyndarstigann, sem liggur til metorða og valda,
eða hvort þér viljið heldur klifra upp á við al-
einn. Þar er engin leið á milli. En ég bið yður
samt að láta vitið ráða.
— Og ef ég vil nú ekki láta að óskum yðar,
®tlið þér þá að fara til Garavels og segja hon-
UQl. að ég ætli að valda honum vandræða ?
^ann hugsaði upphátt og gaf henni auga á
meðan. Hún svaraði engu, og hann mælti þá
t>l þess að teygja tímann:
J®ja, en þar eð þetta er annars blátt á-
fram viðskifta-atriði, verðið þér að gefa mér
frest til þess að hugsa mig um. Þegar við eig-
um að danza næst, skal ég svara yður ákveðið
já eða nei.
— Eins og þér viljið.
— Jæja, hljómsveitin er hætt að leika, við
skulum ganga inn aftur.
Þau stóðu upp, hún lagði hönd sína á hand-
legg hans, og hann varð þess var, að hún titr-
aði, er hún sagði:
— Þér megið trúa því, Kirk, að mér hefir
fallið þetta þungt, — en ég get eigi þolað að
tapa.
XXV.
Mát.
Kirk hafði eigi útvegað sér neina til að danza
við áttunda danzinn, og það þótti honurn vænt
um, því honum hefði verið alveg ómögulegt að
halda uppi nauðsynlegum samræðum. Honum
virtist, að allir hlyti að geta séð á honum, hve
honum var órótt innanbrjósts. Hann slengdist
sundur af kveljandi efa, og honum virtist lík-
urnar urn heppileg úrslit verða svo fjarsl^lega
litlar, því lengra sem leið á kvöldið.
Þegar hljómsveitin hætti að leika, og danz-