Dagblað - 25.11.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Jón Ólafsson kvað til lítils
fyrir þá Ól. Fr. að þrátta um
þetta mál, því svo ólikar væru
skoðanir þeirra. Sagðist hann
álita að bærinn ætti ekki að
eiga lóðirnar heldur einstakling-
ar, og ætti því t. d. að vera
búið að selja allar lóðir í Skóla-
vörðuholtinu. Kvaðst hann vilja
hjálpa einstaklingum til að
verða svo efnilega sjálfsstæðir
að þeir yrðu tekjubærir í bæj-
arsjóð, en það gætu þeir því
bezt orðið, að allar leiðir tii sjáll-
bjargar væri þeim ekki lokaðar.
Pétur Haldórsson áleit ein-
kennilega afstöðu sumra til
þessa máls. Þeir sömu menn
sem vildu hækka lóöaleiguna
sem mest, vildu ekki selja lóð-
irnar, svo þeir gætu fengið sem
mest upp úr þeim. Mætti það
heita furðaleg afstaða að berjast
fyrir því að skattleggja lóðir
einstakra manna sem hæzt en
▼ilja svo ekki selja þær til að
geta orðið þessa skatts aðnjót-
andi og nota síðan andvirðið
til bæjarþarfa.
Ólafur Friðriksson deildi.
mjög á Jón Ól. og P. H. fyrir
stefnu þeirra í málinu. Helzt
ætti bærinn sjálfur að eiga allar
lóðirnar og yrði hann þá ekki
að sæta neinum afarkostum ef
hann þyrfti á þeim að halda
seinna eins ogt. d. nú, að hann
yrði að kaupa litla lóðarræmu
af Sig. Thoroddsen til breikkun-
ar Fríkirkjuvegi fyrir 2000 kr.
ef gera ætti götuna jafnbreiða.
Efaðist hann um að bænum
hefði nokkurntima boðist 200
þús. kr. í lóðirnar milli Hafnar-
strætis og Tryggvagötu eða a.
m. k. ekki svo að ábyggilegt
hefði verið. Annars studdi hann
till. G. Cl. um að bjóða út lóð-
irnar ef þjer annars væru seldar.
Umræður urðu nokkuð lengri
en snerust að litlu leyti um
hafnarlóðirnar heldur um ýms
atriði lóðamálsins. Tóku sumir
bæjarfulltrúar oftar til máls:
P. Bj., J. Ól., Guðm. Ásbjörns-
son sem vildi að allar lóðir
væru einstaklings eign. Eigend-
ur lóðanna sköpuðu verðmæti
þeirra og það væri sjálfstæðis
skerðing fyrir hvern og einn
að byggja á leigulóð. Ennfr.
töluðu aftur: borgarstjóri, P. H.
og Ól. Fr., sem hélt því fram
að það væri ekki lóðareigendur
sem sköpuðu verðmæti þeirra
heldur bæjarfélagið sjálft.
Að lokum var gengið til at-
kvæða um sölu á lóðinni til
Gcysis og var tillaga hafnar-
nefndar feld með 8 atkv. gegn 7.
Já sögðu: borgarstjóri, G. Ásbj.,
Jón Ól., Jónatan, P. H., P. M.
og Sig. J. — Nei sögðu: Ág. J.,
G. Ct., H. H., H. V., Ól. Fr.,
St. J. St., P. Bj. og P. Sv.
íslenzka strandrarnarskipið.
Dönsk blöð segja frá, að eftir ná-
kvæma rannsókn þeirra tilboða,
sem borist hafa frá þýzkum,
enskum og hollenzkum skipa-
smíðastöðvum, sé nú afráðið, að
fela »Köbenhavns Fiydedokv,
smíði á hinu nýja ísl. varðskipi.
Magnús Guðmundsson ráðh.
hefir í viðtali við blöðin látið
upp að skipið muni kosta alt
að V* milj. króna, og farið verði
eftir tilhögun sem enn sé í auka-
atriðum ekki fastráðin. Tekur
ráðherra það fram sérstaklega,
að tilboð þetta sé ekki lægst, en
skilyrðislaust bezt, skipið verði
með botnvöpuskipslagi, 155 feta
langt, 27 f. breitt, með 13—14
milna hraða og verði fullsmiðað
um miðjan júni 192G.
Samtr járnbrnntabángslnB.
hafi mikil skilyrði bæði til góðs og ills, eftir
þeirri aðstöðu, sem forlögin hefðu skamtað
þeim, og honum virtist því, að það væri ó-
drengilegt ef hann væri ekki fyllilega hreinskil-
inn núna. Ef hún hefði verið af þessum veik-
lyndu, þreklitlu konum, hefði alt verið auðveld-
ara. En nú var erfitt að yfirbuga hana, einmitt
sökum þess, að hann vissi, að hún mundi mæta
honum með þrekmiklu hugrekki, og bera ósig-
■rinn með hugprýði.
— Ég verð að svara yður, sagði hann. Ég
vil ekki hræsna fyrir yður, og ég kann ekki að
Ijúga. Ég get ekki gengið að því skipulagi, sem
þér stunguð upp á. Mér er meira að segja al-
veg ómögulegt að hugsa til þess. Pér hafið ver-
ið óvenjulega vingjarnlegar við mig, en ég hefi
ekki haft hugmynd um þetta. Par að auki er
Gortlandt ágætur maður, og — og, jæja, mælti
bann lágt, það eru líka ótal aðrar ástæður.
— Nei, neil Pað er að eins ein áslæða; hin-
ar allar teljast alls ekki með.
Hún talaði svo lágt, að hann gat varla heyrt
«1 hennar.
—- Ef til vill. En það er alveg ómögulegt.
— Pér skiljið, hvað þetta gildir? Hún starði
^ hann hörkulega. Ég er ekki litillát — ég get
ekki gert neitt til hálfs. Nei. Ég skil, að þér
tu8sið ekki til þess. Pér ernð alveg töfraður af
þessari ungfrú Garavel. En hana getið þér ekki
fengið. — Hún varð alveg hamslaus, er hún
varð þess vör, að hann brosti blítt og innilega.
Jæja! Pér hafið það enn þá i huga? — Pá
skaluð þér fá að vita, að það eru rauuveruleg-
ar ástæður, stjórnmálaástæður, sem eru því til
fyrirstöðu, að þér getið fengið hana. Jafnvel
þótt Garavel sjálfur væri svo vitstola að sam-
þykkja þetta, þá eru aðrir, sem ekki mundu
gera það. Hún er einn þátturinn í — fram-
kvæmdarstarfinu, og þeir eru ti), er eigi vilja
sætta sig við það að láta kollvelta og eyðileggja
alt starf sitt. Svo að við eigi nefnum sjálfa mig,
skiljið þér. Ég get bygt frá grunni — ég get
einnig rifið niður------—
— Ég hefi ekki meira um þetta að segja,
mælti hann stillilega. Pað er því bezt að ég
kveðji yður.
— Já, ég vil einnig helzt vera alein.
Er hann gekk burt frá henni, braut hún
sundur blævænginn, sem hún hélt í hendinni.
Svo sat hún kyr og horfði á Ijósbjarmann af
borginni og þannig sat hún, er Cortlandt kom
til hennar skömmu seinna. Hann fleygði sér
niður í stólinn við hlið hennar og mælti:
— Ég hélt, að þú danzaðir þenna danz við
Anthony.
— Pað gerði ég líka.