Dagblað - 04.12.1925, Síða 3

D A G B L A Ð
3
N otið
snnnn
SEIÍQRLfKÍ
Irmlend tlðíndi.
Vestm.eyjum FB. 3. des.
Vínið var flutt á land í gær
að viðstö'ddum fjölda manna og
flutt í hús og verður þar vörð-
ur nætur og daga. Mysteri eða
Vorblomsten er 36 smálestir að
stærð. Flutti það til Hamborgar
145 tn. af síld er seldist á 46
aura kg þar, og gekk andvirðið
upp í vínkaupin,. en afgang
greiddu móttakendur. — Þessir
15000 lítrar er hollenzkur spiri-
tus og kostaði literinn í Ham-
borg að eins 60 aura og hafði
verið gert ráð fyrir að selja
hann aftur á 10 kr. hér. Vest-
manneyingar eru yfirleitt ánægð-
ir yfir dugnaði Linnets i máli
þessu.
ÍflSST Anglýsingum í Dag*
idaðið má skila í prentsmiðj-
una Gutenberg eða á afgreiðsla
blaðsins. Sími 744.
Hngsanalestnr. ítalski tauga-
læknirinn Casanati flutti nýlega
erindi í Sálarrannsóknarfélagi
Kaup.m.hafnar og gerði þar
ítarlega grein fyrir merkum til-
raunum, er hann hefir gert við
hysteriska sjúklinga. Fyrst voru
nokkrir sjúklinganna lokaðir
inni i afskektu herbergi og settir
í svæfingarástand (trance) með
dáleiðslu.
í hergerginu voru fjögur
sjálfstæð þráðlaus viðtökuáhöld.
Á stuttum bylgjusveiflum tókst
nú Casanati að heyra greinilega
en mismunandi sterk hljóð er
höfðu mismunandi blæ, alt
eftir því hvernig ímyndunúm
(hallucinatrónum) var varið,
sem sjúklingnum var blásið í
brjóst í dáleiðsluástandinu, er
og var í samræmitvið ástand
það sem þeir lýstu sjálfir með
ósjálfráðri skrift.
MÉiwl.
Afgangar af kápuefnum og kjóla-
efnum verða seldir fyrir hálfviröi.
Verslun
Guðbjargar Bergþórsdóttur,
Laugaveg 11.
*JCanósnyrting
(Manicure) og Andlitsböð þar á
meðal »Mudd«-andlitsböðin, fást
eftirleiðis í Rakarastofunni í
Eimskipafélagshúsinu. Sérfræð-
ingur annast slarfið.
Sóley
er nafnið á bezta kaílibæt-
invim. — þeir sem nú eru
farnir að nota bann, kaupa
ekki annan.
íslenzki kaffibætirinn er
drýgstnr og beztnr.
Sonnr járnbrantakóngslns.
sýnilega sjálfur sakaráburði sinum — og félagar
hans trúðu því lika. Og þeir myndu óefað
halda áfram að ætla hann sekan, hvað sem
hann segði eða gerði, því ofan á þessa hræði-
legu ásökun þurfti meira en orðin tóm til að
sanna, að hann hefði eigi svikið vin sinn og
velgerðarmann. I*að var alveg óskiljanlegt og
óþolandi! Hann þóttist verða að hrópa sakleysi
sitt inn í eyrun á þeim, berja það inn í höfuð-
in á þeim; en því lengur sem hann talaði fyrir
Þeim og fullvissaöi þá um sakleysi sitt, því
kaldari urðu þeir í viðmóti við hann.
Hver á fætur öðrum tóku þeir hatta sína,
tautuðu góða nótt til hinna, eins og þeir þyrftu
endilega að fara einsamlir heim til sín og forð-
ast alt skraf um þetta óskemtilega málefni, sem
komið var upp á milli þeirra. Runnels var einn
eftir hjá Kirk.
— Pér trúið þó vonandi ekki, að eg hafi gert
þetta? spurði Kirk, og átti bágt með að koma
aPp orðunum.
—- Eg — eg held, að ég geri það þó.
Og eftir dálitla vandræðalega þögn, bætti
hann við!
— Það er eiginlega ekki sjálft málið, skiljið
bér, heldur bölvuð hlunnindin, sem þér hafið
feogið af þessum ástæðum. Ef það hefði aðeins
verið einhver önnur, en — i fullum drengskap,
er það annars ekki satt?
Kirk hristi höfuðið vandræðalega og upp-
gefinn.
— Eg tíI ekki segja yður ósatt og mundi al-
drei gera það.
Runnels varp öndinni,
— Heyrið þér nú til, maðurinn hlýtur þó
að hafa vitað, hvað hann var að segja. Skiljið
þér ekki, hvað í húfi er, — ef — jæja — ef
honum hefir skjátlast? Það er nógu hræðilegt,
ef svo er ekki, en tíu sinnum verra, ef þetta
skyldi alt reynast tómur misskilningur. Skiljið
þér það?
— Eg skil ekkert ennþá, eg er voðalega
hryggur.
— Svei, fjandinn stjálfur! Hann hlýtur aö
vera úr steini, úr því hann getur fengið sig til
að auglýsa þetta á þenna hátt.
Það fór hrollur nm Runnels, en svo horfði
hann kuldalega á Anthony og mælti:
— Hann hlýtur að hafa vitað eitthvað, Ant-
hony. þessháttar og annað eins gerir maður
eigi sökum gruns eins.
Hann hefir miskilið vináttu vora, mæti Kirk
sorgbitinn. Svo herti hann upp hugann og
réðist í síðustu vörnina:
— Hlustið þér nú á mig! mælti hann. Þér