Dagblað - 28.12.1925, Qupperneq 1

Mánudag
28. desember
1925.
I. áryangur.
277.
lölublað.
^DagBlaé
REYKJAVÍK hefir lengi verið
einskonar andleg miðstöð
þjóðarinnar, en þó eink-
mu síðan fræðslustarfsemin óx
með aukningu skólanna, og er
stofnun H iskólans siðasti áfang-
inn á þeirri leið. Héóan berast
áhrifastraumarnir út um bygðir
landsins, þvi hér mótast þær
stefnur í fræðslumálum, trúmál-
um og öllum þjóðiélagsmálum,
setn siðan leggja undir sig land-
ið og afla sér fylgismanna og
andmælenda. Veltur því á miklu
að þeir andlejgu strautnar, sem
héðan berast, séu sem holiastir
og vænlegir til verulegra þjóð-
þrifa. En það hefir oft viljað
verða nokkuð misbrestasamt, og
er orsök þess aðallega að leita
í bæjarlifinu sjálfu og þeim and-
legu eigindum, sem héreru mestu
ráðandi. Er ekki von að vel
fari meðan mest ber á ýmisleg-
um afglapahætti í hugsun og
framkvæmd, en slik er staðreynd
□útimans, því öll einkenni veru-
legrar ómenningar eru hér flest-
um auðsæ, en raunveruleg menn-
ing virðist eiga erfitt uppdráttar
og vera óvíða hötð í havegum.
Hverjum sem nokkuð hefir lagt
sig í framkróka um að kynnast
bæjarlífinu, eins og það er í
raun og veru, hlýtur að vera
ljóst, að þnð er víða görugt og
óheilbrigt undir fágun yfirborðs-
ins. Á sumum sviðum þarf ekki
að fara í neinar grafgötur til að
þess að komast að þessari stað-
reynd, því viða grysjar í gegn
nm gljaann, og grómið er öllum
auðsætt. — Hér í blaðinu hefir
oft verið minst á ýmislegt, sem
öiiður fer í þessurn bæ, bæði
u,n einstaklingsháltsemi og opin-
bera framkvæmd, og nú síðast
allrækilega á skemtanaval fjöld-
ans og hverjar andlegar nautnir
fólk virðist helzt velja sér.
Alt er þetta á þann veg, að
fil vandræða hoifir, ef svo er
stefnt, og er hér ekki á
oöru meiri þört en róttækri
stefnubreytingu í þeim málum,
sem mestu varða almennings-
heill. Og sú stefnubreyting þarf
að eiga upptök sín hér í Reykja-
vík, því héðan og hingað liggja
allar leiðir íslendinga.
Magnús Jónsson
sýslumaður sextugur.
Magnús Jónsson bæjarfógeli í
Hafnarfirði og sýslumaður í Kjós-
ar- og Gullbringusýslu varð sex-
tugur í gær og varþess minst á
viðeigandi hatt.
KI. 11 komu nokkrir Hafn-
firðingar heim til hans og færðu
honum að gjöf vandaðan bikar
ipeð áletrun og peningaveski
með áletruðu nafni hans og i
því töluverða peningaupphæð.
Var þetta sameiginleg gjöf frá
bæjarbúum og hafði Sigurgeir
Gíslason verkstjóri oið fyrir
gefendunum.
Síðar um daginn fjölmenlu
Hafnfirðingar heim til hans með
Lúðrasveitina I broddi fylkingar
og lék hún nokkur lög fyrir
utan bústað hans. Var honum
þá færð drápa, er orkt hatði
Steinn Sigurðsson skáld, en Sig-
urgeir Gíslason flutti hana fram.
Var hún vandlega bundin í
veskisform og hin p ýóilegasta.
Bæjarfógeti ávaipiði mann-
fjöldann og þakkaði fyrir þann
beiður og vinsemd, sem sér helði
verið sýnd.
Magnús Jónsson sýslumaður
mun vera einhver ástsælasti
valdsmaðar hér á landi og lúka
allir upp einum munni um á-
gæti hans.
Mörg heillaóskaskeyti bárust
honum víðsvegar að.
Munu alliróska honum langra
lifdnga enn og að æfileið megi
verða honum hin án ægjuiegasta.
Indriði Einarsson, (ungur).
Leikhú«id.
Hinn nýi leikur Indriða Ein-
arssonar, »Dansinn í Hruna«,
hefir nú verið sýndur tvö kvöld
í röð, fyrir troðfullu húsi áhorf-
enda, og verður leikinn i þriðja
sinn í kvöld. Voru margir boðs-
gestir viðstaddir bæði kvöldin.
Að leiknum loknum fyrra kvöld-
ið (annan dag jóla) var skáldið
kallað fram á leiksviðið með
dynjandi lófaklappi. — Stóð bann
þar teinréttur með æskunnar
birtu yfir sér, og tók biosandi
á móti fögruin og stórum blóm-
vendi. — Kom þá fram á sviðið
formaður Leiklé agsins, Kristján
Albertson ritstjóri, og mælti
nokkur orð til lofs og dýrðar
hinum síunga leikfrömuði, er
við hlið hans stóð. Kvaðst for-
maður flytja skáldinu ástaiþökk
allra þeirra, er leiklist unna hér
á landi. Indiiði Einarsson væri
elztur og fremstur allra leikrita-
skálda íslenzkra. Fyrst og fremst
ætti hann þó skilið þjóðaiþökk
fyrir hið mikla áræði, er hann