Dagblað - 07.01.1926, Blaðsíða 3

ÖAGBLAÖ

Niðursett verð!
á fatnaði, saumuðum eftir máli, þennan mánuð. Mörgum teg. úr
að velja. — Hvergi jafngóð kaup. —. Komið og rryníð.
H. A.ndersen & Sön,
Aðalstræti 16.
Uppþot
í Yestmaniiaeyjum.
Urn helgina kom kolaskip til
Vestmannaeyja og átti að byrja
að afferma það á mónudags-
morgun. — Gísli Johnsen átti
farminn og lét hann það boð
út ganga, að hann greiddi ekki
nema kr. 1,10 um tímann í
stað kr. 1,30, sem verið hafði
áður. — Skutu þá verkamenn
á fundi og kusu nefnd til að
leita samkomulags um kaup-
gjaldið. En jafnframt öftruðu
þeir þeim mönnum frá vinnu,
sem byrjaðir voru við uppskip-
un kolanna og kröfðust að vinna
yrði ekki bafin fyr en kaup-
gjaldsdeilan væri útkljáð. Urðu
þá nokkrar ryskingar við skip-
ið og var bæjarfógeti kvaddur
til hjálpar, og tókst honum að
stilla til friðar. En vinuu var
hælt. — Samkomulag náðist
ekki um kaupgjaldið, og sam-
þyktu þá verkameun á fundi í
fyi rakvöld með um 400 samhljóða
atkvæðum, að slaka í engu frá
kröfum sínum um 1 kr. og 30
aura kaupgjald.
Stóð í sama þófinu í gær og
eru nú miklar viðsjár með
mönnum þar.
Svohljóðandi skeyti barst
fréttastofunni í gær og er það
að mestu sámhljóða því sem
áður er sagt:
»í fyrrakvöld hófst að nýju
kaupdeila hér. Atvinnurekendur
Gísli J. Jhonsen og Gunnar Ól-
afssou & Co. ákváðu að greiða
aðeins kr. 1,10 um timann í
dagvinnu. Verkamenn héldu fund
í fyrrakvöld og var samþykt á
honum að halda óbreyltum kaup-
taxta. — Fyrir hádegi i gær
urðu töluverðar stimpingar við
vinnu hjá G. J. Johnsen. Vörn-
uðu verkamenn verkfallsbrjót-
um vinnu. Samninganefnd verka-
manna bauðst til þess, að semja
við atvinnurekendur, sem neit-
uðu að slaka til á ákvörðun
sinni. Á verkamannafundi, er á
fjórða hundrað verkamenn sátu,
var samþykt í gærkvöldi með
öllum atkvæðum, án nokkurs
mótatkvæðis, að gefa hvergi eftir
og stöðva vinnu við skip það,
sem G. J. Johnscn hefir fengið
og aðra vinnu, uns greiddur
verður kauptaxti félagsins, sem
er kr. 1,30 um klukkutímann
við dagviunu. Sveitir verka-
manna halda vörð á vinnustöð-
unum, í ráði er. að auka við
lögregluliðið gegn verkamönu-
um. Meira síðar«.
Sonnr járnbranliibftiiiistiís.
Ja, já. Dómarinn frá Colon vigði okkur ball-
kvöldið. Ég hefði heldur kosið kii kjulega vígslu,
en það getur komið eftir á. Herra Runnels og
konan hans vóru þar líka, og geta þau því sagt
þér frá þessu. Þetta hefir gert mig svo sæla. Þú
skilur það, ég hefi beðið hina heilögu jómfrú
um að gera mig hamingjusama, og hún hefir
bænheyrt mig. Ó, ég hefi beðið svo innilega, og
í alla nótt hefi ég legið vakandi og þakkað
henni fyrir þessa miklu hamingju, sem ég varla
get trúað enn þá.
Andlit hennar geibreyttist, meðan hún sagði
þetla, og geislaði þvílíkri iunri gleði og sælu,
að Alfarez og Garavel gátu ekki efast um orð
hennar.
— Borgaraleg vígsla! stamaði Ramón.
— Já, einmitt borgaraleg vfgsla! sagði Gara-
vel með grátþruuginni raust. Rað var þá þar,
sem þú varst, þegar ég bélt, að þú værir að
danza!
Hann spratt upp i mestu bræði og sló hnef-
anum í borðið, svo diskarnir hoppuðu, og dökk
aúgii hans skutu gneisluni. Svo sagði haun:
— En é,.; vil ekki vita af þessu, skilurðu það !
Rarna sleiidur kærastinn þinn. Rú heíir gdið
Ramón jáyrði þitt.
— En ég hefi aldrei elskað hann. Bú riey.Idir
mig til að loíasí honum með því að segja mér,
að þú gætir ekki orðið forseti, ef ég vildi ekki
giftast honum. En þetta var ekki satt. Ramón
hefir blekt þig. Nú er alt þetta í lagi. í*ú verð-
ur forseti, og ég get fengið leyfi til að vera
hamingjusöm.
Ramón varð þegar tortrygginn.
— Jæja, nú fer ég að skilja. Retta var þá
hrekkur til þess að leika á föður minn.
— En heyrið þér mig nú! sagði Gertrúdis
hvatskejdlega. Hafið þér ekki líka leikið á okk-
ur? Hafið þér ekki fengið föður yðar, general-
inn, lil þess að krefjast þess, að ég segði upp
manninum, sem égelska? Höfum við því nokk-
uð að brígzla hvoit öðru um?
Andrés Garavel sneri sér að dóttur sinni og
mælti í hótunarróm:
— Nú er nóg komið! Við höfum gefið heit
vort, og þú hefir rofið það! Rú hefir svívirt
nafn okkar. Getur Garavel verið forseti lýðveld-
isins, ef dóttir hans er gift morðiúgja?
— Rað er hann ekki.
— Þelta er engin vígsla og hún er því ógild.
skal sjá ura það. Það er auðvelt að koma
því i kriug, Ramón. Húu er ekki gift. Maður-
iim vur glæpamaður, slrokumaður, þegar hann
ueydd't hana til að giftast sér-----—
— Nei, nei! það gelurðu ekki gert! Það var
ég, sern bað hann um að giltast mér.