Dagblað - 14.01.1926, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Vegna óveðurs
unda.nfa.rna; dagra verður útsalan íramlengd til
laugardagskyölds.
MT* Notið þetta sérstaka tækifæri.
Húsgagnayerslunin Kirkjustræti ÍO.
ÞEIR kaupmenn, læknar og
aðrir, sem kynnu að hafa
kröfur á bæjarsjóð Reykjavfkur
út af viðskiftum á árinú 1925,
eru beðnir að senda reikninga
sina hingað til skrifstofunnar i
siðasta lagi fyrir Iok þessa
mánaðar.
Borgarstjórinn i Reykjavik,
12. jan. 1926.
K. Zimsen.
Verslið við Vikarl Pað verð-
ur notadrýgst. Guðm. B. Vikar,
Laugavegi 21. (Beint á móti
Hiti & Ljós.) Simi 658.
Leikfélag Reykjavíkur.
Dansinn í Hruna
verður leikinn fimtudaginn 14. þ. m, kl. 8 síðd. í Iðnó.
Aðgöngumiðar verða seldir í dag eftir kl. 2.
Pantaðir aðgöngumiðar sækist fyrir kl. 4 þann
dag sem leikið er, ella seldir öðrum.
Sími 12.
Ssnnr JárnbraatakóngBlng.
kvöldsamsæti þeirra, og hið sama báru binir,
er þar höfðu verið viðstaddir. Loks voru mætt
nokkur önnur vitni, er sóru ýmisleg smávægi-
leg atriði, m. a. nokkrir þjónar frá Centralhó-
telinu og læknir sá, er rannsakað bafði lík
Cortlandts.
1 fyrsta sinn á allri sinni björtu og áhyggju-
lausu æfi skildist Kirk það nú, að hann stóð
andspænis einhverju þvi, er sterkara var og
meira heldur en vilji hans sjálfs, og það gerði
honum þungt i skapi og svifti hann hugrekki
sinn og sjálfstransti. Honum tók nú að skiljast,
að hann hafði gert of lítið úr þessum ókuun-
ugu mönnnm, þvi það virtist mjög auðvelt að
fá saklausan mann dæmdan við þessa einkenni-
legu dómstóla f Mið-Amerfku. Nú skaut upp f
huga hans endurminningnnni um tvær skringi-
legar sögnr af spænskn réttarfari, er hann þá
hafði hlegið að. Önnur þeirra var mjög greini-
leg lýsing af lífláti, er frú Cortlandt hafði verið
viðstödd i húsagarði Chiriqni-fangelsisins, og
alt í einu ásetti hann sér að sima til Darwins
K. Anthóny — einasta mannsins f víðri veröld,
sem var nægilega mikið mikilmenni til þess að
geta bjargað honum.
Er að Kirk var komið í yfirheyrslunni, skýrði
hann greinilega frá, hvað hann hefði aðhafst
morðnóttina, og bar Allan þar vitni með honum j
en hann varð þess skjótt var, að orð þeirra
virtust hafa lítið að segja gegn vitnisburði hinna.
Hann var því auðvitað sendur aftur i fangelsið,
og um kvöldið voru öll blöð borgarinnar full
af nýstárlegum frásögnum um morðmálið.
Kirk fékk þó ofurlítinn vonarneista hjá An-
son, málafærslumanni sínum, um ieið og hann
skildi við hann.
— Þér skuluð ekki leggja of mikið upp úr
þessu réttarhaldi. Ég býst við, að við munum
fá yður sýknaðan.
— Pér búist við! Ég býst við, að Ramón Al-
farez geti útvegað heila tylft manna, er sverja
rangan eið jafuauðveldlega og þessir tveir.
— Efalaust. En ég hefi með höndum ofurlít-
ið sprengitundur, sem ég ætla að láta smella er
bezt hentar.
— Segið mér, í guðanna bænum hvað það er!
— Því miður, það get ég ómöguiega gert fyrir
yður. Fyrst og fremst af þeirri ástæðu, að mað-
ur verður að fara rétt að þessum náungum,
annars springa þeir í loft upp.
— En gefið mér þó a. m. k. einhverja hug-
mynd um, i hverju þetta er fólgið. Eg er þó,
eins og þér vitið, talsvert riðinn við þetta mál,
svo mér er eigi alveg sama, hvernig því lyktar,
Anson brosti.
Nei, auíjviiað ekki. Og ég skal segja yður