Dagblað - 16.01.1926, Blaðsíða 1

I
ÉTTARFARIÐ hér á landi
og meðferö opinberra mála
í höfuðstað landsins verður
höfundi »Nýja sáttmála« ærið
ásökunarefni. Fær landsstjórn
vor, sem að völdum hefir setið
undanfarin ár með ýmsum breyt-
ingum, harðar ávítur fyrir drátt
mála og eftirgjöf saka að ástæðu-
lausu. — Sá embætlismaðurinn
sem höf. veitist einkum að fyr-
ir slælega réttarfærzlu er bæjar-
fógetinn í Reykjavík Jóhannes
Jóhannesson, aðallega í sam-
bandi við rannsóknina útaf hvarfi
Guðjóns Finnssonar,
Með því að bæjarfógetinn með
bréfi dags 6. þ. m. hefir svarað
ásökunum höfundar þykir oss
rétt að tilfæra ummæli þau i
garð bæjarfógeta sem einhverju
máli skifta.
»Um nokkurt ái abil hefir ranu-
sókn opinberra mála í Reyjavik
verið nær eingöngu i höndun-
um á ungum kandídötum, full-
trúum bæjarfógetans, mönnum
sem kunna að vera vel gefnir
og vel að sér, en ómögulegt er
að ætlast til að hafi þá reynslu
og mannþekkiugn, sem ætti að
vera skiiyrði fyrir því að geta
tekizt svo ábyrgðarmikið og
vandasamt starf á hendur, hvort
sem lilið er á málið frá sjónar-
miði hins opiubera eða einstak-
linga þeirra, sem fyrir sök eru
hafðir. Ókunnugir kynnu að
spyrja, hvernig á því standi að
landsstjórnin láti slíkt viðgang-
ast. En ókunnugir mættu þeir
menn vera, sem svo spyrðu.
Vitanlega á bæjarfógetinn mjög
annrikt, sérstaklega sökum hinn-
ar afarmiklu fjölgunar einkamála
á seinni árum. Hann er í áliti
fyrir dóma sina, og er auðvitað
mikilsvert að í þvf dómaraem-
bætti sé maður, sem má treysta,
svo erfitt sem mönnum er gert
að koma málum sínum tyrir
yfirdómstólinn. Það er skiljan-
legt, að bæjarfógetinn geti ekki
jafnlramt sinl opinberp málun-
um svo sem þyrfti að vera. En
sé svo, þá er embætti hans of
stórt og nauðsynlegt að gera á
því breytingu«.
»Bæjarfógetinn sjálfur, maður
sem gefur sér tima til að sitja
þrjá mánuði ársins á alþingi, til
þess að ferðast til útlanda í
þarfir dansk-ísleuzkrar ráðgjafa-
nefndar og til þess að rannsaka
bannlagabrot, þykist verða að
meta annað meira enn rannsókn
í máli, sem frá upphafi hefir öll
einkenni morðraáls, og felur
hana ungum ogóreyndum manni,
sem engu hefir vanizt og ekkert
séð fyrir sér, sem verður auk
þess að vera án þeirra yfirburða
og álits, sem embættisstaðan
veitir, bæði gagnvart þeim sem
grunaðir eru og öðrum, sem á
einhvern hált gela haft áhrif á
rannsóknina. það er jafnvel ó-
víst og enda óiíklegt að hann
hafi fengið nokkru um það ráð-
ið hvernig rannsókninni skyldi
hagað. Þó að bæjarfógetinn kæmi
ekki nærri prófunum sjálfur, er
þó lítt hugsandi að hann hefi
látið slikt mál afskiftalaust með
öllu. Hann hefir ráðið rannsókn-
araðferðinni. Og hún er þá eftir
öðru. í stað þess að láta mann-
inn ekki hafa friö í því vígi,
sem hann hafði hrúgað upp í
kringum sig af augljósum, ó-
svífnum lygum, sögðum upp í
opið geðið á dóiparanum og
fjölda vitna, að tvísögli, marg-
sögli og fyrirslætti um minnis-
leysi, en knýja hann til að yfir-
gefa það og leita annars vígis
eða segja sannleikann, eru hald-
in yfir honum strjál og stutt
próf, og er ekki af því, sem bók-
að hefir verið, hægt að sjá að
annað hafi þar verið gert en að
taka á móti afneitunum hans á
vitnaskýrslunum og upptuggum
hans á sömu fjarstæðunum, sem
hann hafði verið með frá byrj-
un, eða þá nýjum firrum«.
»Og ekki hefir það heldur
getað verið tilætlun ráðuneytis-
ins, að þegar bæjarfógetinn tækí
loks til við að umbæta rann-
sókn þá, sem gerð hafði verið,
þá skyldi fara svo fjarri þvi að
framhaldsrannsóknin tæki hinní
fyrri fram, að'bæjarfógetinn bók-
ar mótmœlalaust og án nokk-
urrar athugasemdar tventi senn:
ítrekaðar lygar hins yfirheyrða
um aö hann hafi verið svo
drukkinn að hann muni ekkert
og fullyrðingar hans um að hann
muni þó sumt«.
Þannig er dómur höf. en að-
alatriðin í bréfi bæjarfógeta eru
prentuð á öðrum stað i blaðinu.
„ Morðmáiid
Svar frá Jóhannesi bæjarfógeta
til höfundar Nýja sáttmála.
Nýlega hefir Jóhannes Jó-
hannesson bæjarfógeti sent Sig-
urði Þórðarsyni fyrv. sýslumanni
bréf út af ummælum hans í
Nýja sáttmála um embættis-
rekstur sinn. Eru meginþættirnir
ú^ svari bæjarfógeta birtir hér
á eftir:
»Þér viljið endilega, hvað sem
tautar, gera druknun Guðjóns
sáluga að stórmáli. Pér kallið
það »Morðmálið« (á bls. 131 í
ritinu), stórmál (bls. 108), og
segið, »að það hafi frá upphafi
öll einkenni morðmáls« (bls.
129) o. s. frv.
Við skulum nú athuga með
rósemi hvað er „skeö, og það er
þetta: Mjög drukkinn utan-
bæjarmaður lendir hér niður f
höfnina á koldimmu haust-
kvöldi og druknar.
Finst yður óhugsandi að svona
hafi getað farið, ef ekki bafa
verið moröingjar eða aðrir ill-
virkjar með i spilinu? Mér finst
það ekki. Ég veit ekki betur en
að það hafi því miður komið
fyrir oftar en einu sinni, að
innanbæjarmenn hafi dottið í