Dagblað - 22.01.1926, Blaðsíða 1
Föstudag
22. janúar
1926.
SKIPULAG bæjarins mun óef-
að, fyr eða síðar verða tekið
til rækilegri yfirvegunar og
raunbetri úrlausnar en til þessa
hefir verið ger.t. Pað er óhugs-
andi að menn geti unað því til
lengdar að sama ósamræmið og
skipulagsleysið bafi yfirböndina
í öllum byggingarmálum vorum,
eins og verið hefir undanfarið
og alstaðar má sjá dæmi.
Dagbl. hefir verið nærri eitt
um það, að ræða þetta »stór-
mál« bæjarins — eins og svo
mörg önnur — og hefir það
ekki oftar vikið að öðrum mál-
um, bæði fundið að tramkvæmd-
um og bent á það, sem betur
mætti fara. Fjöldi manna hefir
tjáð blaðinu þakkir sínar fyrir
afskifti þess af byggingarmál-
unum og jafnframt óskað þess,
að hér yrði ekki staðar numið
fyr en þessu máli yrði komið í
viðunandi borf. Blaðið getur þvi
verið ánægt með þetta hlutskifti
sitt og mun halda áfram þeirri
stefnu sem hafin er unz yfir
lýkur. — Til þess að koma
nokkrum umbótum fram, er
það fyrsta skilyrðið að opna
augu almennings fyrir ástand-
inu sem er og benda jafnframt
á þær leiðir, sem líklegastar eru
til raungóðrar úrlausnar.
Pegar áhugi almennings er
vakinn og atfylgi hans trygt til
verulegrar stefnubreytingar, þá
er hverju máli borgið og sigur-
urinn vís. —
Pað þarf ekki að fara i nein-
ar grafgötur til að sjá ljótar og
stillausar byggingar né hlykkj-
óttar illa gerðar götur hér í
Reykjavfk, þvi það er einmitt
þetta sem setur heildarsvip á
bæinn. — Raunar er það eðli-
legt að bærinn bygðist ekki eftir
neinu föstu skipulagi á upp-
vaxtarárum sínum og að ein-
kenna ósamræmis og þroska-
leysis gætti jafnt í byggingarmál-
um sem öðru. En siðan farið
var að endurbyggja bæinn og
ve^anefnd, skipulagsnefnd, bygg-
ingarnefnd og hver veit hve
margar nefndir auk verkfræðinga
hafa átt að fjalla um þessi mál
og koma öllu i betra horf, þá
átti að mega vænta að eitthvað
hefði breyzt til batnaðar. En
það er alt annað en að þetta
hafi tekið þeim stakkaskiftum
sem við mátti búast og enn síð-
ur að þessum málum sé svo
komið, að þau megi láta af-
skiftalaus. —
Enn er enginn breyting á
þessu orðin af hálfu hins opin-
bera, þrátt fyrir skipulagsnefnd
»og allar aðrar nefndir, en óhugs-
andi er að við það verði unað
framvegis. Þar sem forráðamenn
fjöldans duga ekki til að koma
einhverju i viðunandi horf, verð-
ur almenningur að bindast sam-
tökum til að koma málunum
til betri úrlausnar. Og eftir því
sem á undan er gengið virðist hér
ekki vera önnur vænlegri leið
en að myndaður verði öflugur
félagsskapur til að gera Reykja-
vík fegri borg og vistlegri til
frambúðar.
Fyrir hverja
eru þeir að skrifa?
Það var mjög svo vel á minst
er þér, hr. ritstjóri, tókuð póli-
tisku flokksforingjana til umtals
í Dagbl. 12. þ. m., og hin and-
lausu skrif þeirra.
Nú er komið svo, að póli-
tiskur fiokkur í landinu getur
drýgt hvaða syndir sem hann
vill, þess vegna, að ef enginn
vitir hann fyrir það nema mót-
flokksblöðin, þá tekur bókstaf-
lega enginn maður mark á að-
finslunni, — þvf að »það eru
bara venjulegar flokkserjurla —
Flokkarnir sofa lfka rólega hver
um sig fyrir því sem andstæð-
ingarnir segja. Ef einhver mað-
ur er sérstaklega tekinn fyrir og
bornar upp á þann varamir og
skammir, þá finnur hann sig
aðeins sem »Dagens Mand« —
hættulegan mótstöðumann i póli-
tiska stríðinu, og verður slór-
lega upp með sér.
Gott dæmi er það, er Jónas
vinur okkar réðist mjög hatram-
lega á Árna alþm. frá Múla og
bar á hann sakir sem muhdu
hafa kostað hann þingsætið
þegar í stað hvar sem verið
hefði i siðuðum löndum, ef
sannast hefðu. Greinin er vel
skrifuð og af réttmætri vandlæt-
ingu að öðru Ieyti en því, að
Jónas fellur alt i einu út úr
hlutverkinu og fer að hæla Árna
fyrir það, að hann hafi þó haft
nægilega sómatilfinningu til að
neita því að gerast ritstjóri
Varðar! Hér er þá kominn fram
flokksmaður, sem ekkert tæki-
færi lætur ónotað til að ýfast
gegn blaði mótflokksins og rit-
stjóra þess. Og nú leggja sumir
frá sér Tímann og nenna ekki
að lesa meira, en öðrum finst
þó greinin nógu vel skrifuð og
lesa hána til enda þess vegna,
án þess að taka að öðru leyti
nokkurt mark á efninu. Og Árni
gengur rólegur með Tíma-blaðið
í vasanum og býður mönnum
blygðunarlaust og brosandi að
lesa »ærumeiðingar« Jónasar.
Hafi hann í raun og veru orðið
sér til minkunar í utanför sinni,
þá var árás pólitiska andstæð-
ingsins nægileg til að hrifa
mannorð hans úr allri bættul
Og Árni lætur sér nú nægja að
skrifa i Vörð ósköp veigalitla
vörn, svo sem rétt til að standa
ékki uppi orðlaus. — Meira þarf
ekki með!
Annað dæmi skal nægja til að
sýna hversu algerlega áhrifa-
laus flokkaskrifin eru.
Sigurður Þórðarson fyrv.
sýslumaður skrifar bók um
hina pólitísku óöld i landinu.
Hann kvartar um að menn séu
sammála um að þegja um alt
sem mest fer aflaga. — Og þó
hefir honum ekki tekist áð