Dagblað - 28.01.1926, Side 1

Fimtudag
28 janúar
1926.
1. árgartgur.
303.
tölublað.
LOFTFERÐIR hafa aukist svo
á síðustu árum að undrum
sætir. Eru þær nú orðnar svo
algengar viðsvegar um heim, að
ekki þykir lengur tíðindum sæta
þótt farnar séu langar leiðir í loft
inu. Öryggi slikra ferðalaga hefir
líka aukist að sama skapi og
þykir nú litlu hættumeira að
ferðast í loftinu en á sjó eða
landi. — Reglubundnar flugferð-
ir hafa nú verið teknar úpp
milli stórborga víðsvegar urn
heim og nýjar og len'gri fjar-
lægðir eru nú lagðar undir-svif-
hraða flugvélanna.
Á síðustu árum hafa fiuglæk-
in tekið tniklum umbótum og
stórþjóðirnar keppast við að
auka loftskipastól sinn sem mest
bæði að fjöida loftskipa og öll-
um útbúnaði. Öllum er kunnugt
um þátttöku flugvélanna i heims-
styrjöldinni og hernaðarþjóðirn-
ar leggja nú ekki meiri áherzlu
á annað en aukningu flugliðs-
ins. Er alt útlit fyrir, að styrj-
aldir framtíðarinnar verði að
mestu háðar í loftinu og sá beri
sigur úr býtum sem mestum og
bézt útbúnum loftskipastól hefir
yfir að ráða. —
En hin sameiginlega von allra
góðra manna um að takast megi
að girða fyrir styrjaldir með
gerðardómum og ýmsum örygg-
issamþykturn gerir ekki aukn-
ingu loftskipastólsins gagnslausa.
Wí en^u að síður má nota flug-
tækin til friðsamlegra starfa, og
einmitt þannig getur þeirra orð-
ið bezt not. — FJuglistin hefir
tekið svo stórfelduni framförum
á siðustu árum, að fastlega má
búast við að ekki líði á mjög
löngu þangað til flugvélarnar
verða aðalsamgöngutæki landa
á milli, a. m. k. 'til fólksflutn-
inga og létlra vörusendinga, og
sumir ala þá von í brjósti að
þess verði tillölulega skamt að
bíða að flugvélarnar verði eins
algengar og bifreiðar eða önnur
álíka handhajg ílhtningatæki eru
nú. Og eftir þeirri hraðfara þró-
un sem loftskipagerð og fluglist
hefir tekið á síðustu árum virð-
ist sú von ekki vera gripin úr
lausu lofti. —
Svona er þessum ínálum kom-
ið meðal stórþjóðanna, en við
íslendingar höfum lílið af þessu
að segja ennþá, eins og svo
mörgu öðru sein mest ber á í
umheiminum. —
Fyrir nokkrum árum var flug-
vél fengin hingað iil lands og
gerðu sér márgif vonir um að
hún gæti komið okkur að nokkru
gagni. En hún varð meira til
augnagamans og uratals en að
við hefðum nokkur not af komu
hennar. Og svo var flugvélin
send sömu leið og hún kom og
fyrsta þælti í sögu íslenzkra flng-
ferða þar með lokið.
Enginu vafi er á því, að flug-
vélar gæli orðið til rcikijla sam-
göngubóta hér á landi eins og
viðast annarsfaðar, og þeim mun
fremur sem óvfða er úieiri þörf
á bættum samgóngum en eiu-
mitt hér. — Þar sém fjarlægð-
irnar eru lengstár og mestum
erliðleikum bundið að korn^st
feiða sinna á landi, ætli einmitt
flugiækiu að koma að mestu
gagni og verða aðalsamgöngu-
tæki þeirra, sem búa dreifðir og
afskiftir í stfjáibygðúríi þessa
hálfnumda kostaiands.
t^péJlvirki.
Fyrir rúmlega viku siðim var
slitið vírnetið, seni er umhverfls
refaræktunarstöð Ólafs Friðriks-
sonar suður á Mélum, og 'höfðu
flestir refirnir slopptð úl. Nokkrir
þeirra liafa náðst aftur, eu niarga
vantar enn. Er þetta bæði mikill
skaði fyrír eigandann og hættutegt
fyrir fénað manna hér nærlendis.
— Er undávíeg sú ónáttára sumra
rnanua, að hafa ánægju af að gera
öðrum tjón, og ekki sízt þegar það
getur haft jafn alvarlegar afleiðing-
ar og utlit er fyrir að þelta »til-
tæki« geti hal’t.
Merkileg bók.
Gunnar Isnchsen: »Grðn-
* land og Grönlandsisen«. —
Cappelens Forlag. Oslo 1925.
Major Guunar ísachsen er
kunnur mörgum íslendingum af
Norðurhafsfeiðum sínum. Hefir
hann komið hingað til lands
oftar en einu sinni. Það er ef til
vill fáum kunnugt, að það var
hann er fyrstur stakk upp á
því, að slofnaður yrði kennara-
stóll í ísl. fræðum við Háskól-
ann í Qsíó, og íslendingi veitt
það embætti. Lýsir þetta bezt
huga Isachsens í vorn garð. Má
með fullum sanni telja hann
góðan vin þjóðar vorrar, eins
og líka fjölda marga merka
NorðmenD. —
Rétt fyrir jólin kom út hin
miklá óg skrautlega Grœnlands-
bók, sem Isachsen heflr unuið
að undanfarið. Er það merkileg
bók og fróðleg, eigi sízt fyrir
oss íslendinga, og verður hún
óefað kej'pt a. m. k. handa
Landsbókasafninu, því þar á
hún heima. Má svo að orði
kveða, að höfundurinn sé sér-
fræðingur í þéirri grein, er hann
fjallar um í bók þessari. Enda
eru allar frásagnir hans bygðar
á vísindalegum rannsóknum og
eigin reynslu.
Isachsen er vel kunnugur á
Grænlandi, og hefir komið þang-
að fleirum sinnum. Hann var
rneð Olto Sverdrup í för hans
1898-1902, og rannsökuðu þpir
þá vesturströnd Græulands norð-
ur að 80°. Árið 1923 var hann
með í rannsóknarleiðangri til
Auslúr-Grænlands, og árið eftir
fór hann þangað á úý með
skipinu »Quest«, til að leita að
loftskeytamönnunum frá Mývogi.
Fessir tveir keflar bókarinnar
eru eins og átakanlegt æfintýri,
senr gefur Ijósa mynd af íshafs-
ferðum Norðmanna. Fyrri ferð-
in, með »Coniaa HoImboe«,
1923, var vísindaleg rannsókn-