Búnaðarrit - 01.01.1917, Blaðsíða 125

BUNAÐARRIT
119
Eftir þvottinn verður auðvitað að þurka ullina vel;
öðruvísi verður hún ekki tekin til útflutnings. Sé blautri
ull eða illa þurri troðið fast í poka, hitnar fljótt í henni,
en við það blakknar ullin og styttist í henni, og verður
þar af leiðandi verðminni. Það skal þó varast, að skræl-
þurka ullina, því að það er einnig skemd á henni.
Hér á landi léttist ullin mjög oft um 30—33°/o, sé
hún sæmilega vel þvegin. Alþvegin léttist sú ull senni-
lega um 40°/o. Ull með miklum sandi léttist þó enn
meira; en ull með minstum óhreinindum, t. d. af fjöru-
fé, léttist minna.
Hér á eftir set eg tii gamans, hvað ull af nokkrum
fjárkynjum í Englandi er talin að léttast við þvottinn,
og sést þá um leið reyfisþunginn af hverri kind, sem þó
eru tómar ær.
Fjárkyn. Þvegin ull, Óþvegin ull,
ensk pund. ensk pund.
Black Faced 45/s
Cheviot 48/s
Cotswold
Hampshire 67/s
Leicester og Lincoln.... 10b/4 147«
Oxford 674 87,
Shropshire 874
Southdown 6°/s
Suft’olk 66/s
Hvað ullin iéttist við þvottinn fer eftir því, hvernig
hún er löguð, og svo eftir landslagi á hverjum stað.
Yfirleitt er talið að löng, gróf, lítið hrokkin og fremur
gisin ull léttist um 15—25°/o, meðalull 25—40°/o, en
fín ull 40—55—70°/o. Hér er átt við fullkominn þvott.
Þá vil eg fara nokkrum orðum um ullarmatið, sem
nú er komið á með lögum frá 3. nóv. 1915. Geri eg
það frekar vegna þess, að eg vil eindregið hvetja alla
bændur, sem verzla með ull, að vanda sem bezt þvott-
inn á henni og flokka hana heima, áður en þeir fara