Búnaðarrit - 01.01.1917, Blaðsíða 126
íyo
BÚNAÐARRIT
með hana í kaupstaðinn. Verður þá fljótlegra að meta
ullina hjá verzlunum, og ætti þá ullin að verða fyrir það
í heldur hærra verði. Þá verður og auðveldara að koma
því við, að meta ull hvers bónda um leið og hann leggur
hana inn, svo að hver og einn geti fengið sannvirði fyrir
ullina, eftir því sem hún er. Þar sem ullin var metin
um leið og hún var lögð inn, kvörtuðu margir bændur
yfir því, að þurfa að biða á meðan matið fór fram. Úr
því má bæta með því, að hver bóndi meti ull sína heima
eða aðskiiji í flokka, enda þótt einhverjar breytingar
yrðu gerðar á því hjá ullarmatsmönnunum. Það stendur
að vísu ekki í lögunum, að ullin skuli metin úr hendi
seljanda. En það er mjög æskilegt og ágætt ráð til þess
að menn vandi ull sína. Hefi eg alstaðar hvatt til þess
í mínu umdæmi. Og flestar verzlanir gera það á því svæði.
Núgildandi reglur um flokkun og merking ullar, gefnar
út af stjórnarráðinu 10. júlí 1916, þurfa að mínu áliti,
og margra annara, breytingar við. í þær reglur vantar
að setja einn flokk ullar, sem mikið er til af í landinu.
En það er þvegin haustuli. Þar er og ætlast til, að hvít
vorull sé í tveimnr flokkum. Hlýtnr þá að verða í öðr-
um flokki — þar sem meginið af ullinni iendir — flókar
og sandmikil ull, er spillir verði á þessu númeri í heild
sinni. Auk þess er óljóst tekið fram um suma flokkana,
hvernig ullin í þeim skuli vera.
Af þessum ástæðum hefi eg nú sent stjórnarráðinu
uppkast að nýjum ílokkunarreglum og lagt það til, að
þær yrðu gefnar út og látnar gilda í staðinn fyrir þær,
sem nú eru. Er uppkastið á þessa leið:
I. flolclcur: Öll hvít vorull, sem er blæfalleg, greið, vel
þvegin og vel þur. í þennan flokk má þó
láta ull með blökku togi, sé þelið vel hvítt.
II. flolclcur: Öll hvít vorull, sem er aigul, mjög morug,
leirlituð, blökk og lítið eitt sendin, en þó
vel þvegin og vel þur.