Búnaðarrit - 01.01.1917, Blaðsíða 129
BÚNAÐARRIT
123
óþvegna, því að hún er oft svo hreinleg, eins og hún
kemur fyi ir af gærunum. í mislita haustull er ætlast til
að látin sé öll dökkleit haustull líka, en þvegið úr henni
það sem blóðugt er og látið síðan saman við.
Sumir halda þvi fram, að haustull sé eins góð og vor-
ull og eigi að geta selst með sama verði, en slíkt er
mesta fjarstæða. Haustullin er vanalegast þellaus, að
telja má, en þelið er það, sem geíur ullinni mest verð-
mæti. Það er fínast, loðir betur saman en haustullin
og hefir fleiri kosti fram yfir hana til tóskapar. Sumar
verksmiðjur erlendis og verziunarhús láta taka ofan af
íslenzku ullinni og nota svo tog og þel sitt í hvoru lagi,
alveg eins og gert er hér heima.
Bændur ættu nú aliir að flokka ull sína heima á þann
hátt, sem lýst er hér að framan. Er þá hægt um leið
að greiða flóka og aðgreina vel alt hið smæsta í ullinni.
Þá vinnu getur gamla fólkið gert, sem ekki er frátt á
fæti og innivinnan lætur betur. Og enda þótt víða sé
heldur fátt um verkafólkið á sumrin, ættu bændur samt
að gera þetta. Það tekur lítinn tíma, ef ekki parf að
greiða mikið af ull. Og ef bændur fara sjálflr að flokka
ullina, vanda þeir hana meira og ná írekar sannvirði
fyrir hana um leið og hún er lögð inn.
Fari nú svo — sem mér þykir ótrúlegt — að nú-
gildandi reglur um ílokkun ullarinnar verði látnar gilda
næsta ár, geta menn samt flokkað ullina á þann hátt,
sem hér ræðir um, því að þessar regiur ætlast til —
þótt það sé ekki greinilega tekið fram — að hið versta
úr hvítu vorullinni sé látið í mislita ull. En mislita ull,
sem oft er mjög óhrein, álít eg verðminni. Gildi þessar
reglur næsta ár, þýðir ekki að þvo haustull. En slíkt
ætti ekki að koma til mála. Flokkunar-reglurnar verða
að vera sem greinilegastar og ná til allra ullartegunda,
svo að þær ekki gefl tilefni til ágreinings milli ullar-
matsmanna og þeirra er selja ullina og kaupa.
Því heflr lengi verið viðbrugðið, hvað bændur hér á