Búnaðarrit - 01.01.1917, Blaðsíða 165

BÚNAÐARRIT
159
og Dala-hrútnum í Mýrdalnura, er getið verður um síðar. Hæls-
hrúturinn vó 1. okt. í haust 100 kg. í Biskupstungunum voru báðir
1. verðlauna-hrútarnir frá Vatnsleysu. Átti Sigurður bóndi Er-
lendsson annan og hafði keypt hann frá Páli Hannessyni á Guð-
laugsstöðum i Blöndudal. Jón Jónsson bóndi átti hinn, og var
hann sonur hrútsins frá Guðlaugsstöðum. í Grimsnesinu: Guð-
mundur Jónsson á Hæðarenda. Er hrúturinn heima alinn, en i
aðra ættina kominn af fó Magnúsar í Klausturhólum. Eftir sýn-
inguna var hrútur þessi keyptur af Þórði Þórðarsyni í Björk
fyrir 123 krónur. í Þingvallasveit: Einar Halldórsson á Kára-
stöðum. Er hrútur sá heiina alinn og sonur hrútsins á Hæli.
í Selvogi: Páll Grímsson i Nesi. Var hrúturinn keyptur í haust
frá Torfa Jónssyni í Gilstreymi í Borgarfirði fyrir 100 kr. í Austur-
Landeyjum: Einar Árnason í Miðey. Var sá hrútur keyptur lamb
frá Bryggjum í sömu sveit; er hann undan hrút þar, keyptum
frá Sigurði á Sandhólaferju. Hafði sá hrútur verið sonur hrúts,
er Sigurður hafði fengið úr Þingeyjarsýslu. Einar kvaðst aldrei
hafa átt eins vænar kindur eins og undan þessum hrút. Daginn
sem eg var staddur í Miðey vó Einar 5 veturgamla sauði, þá>
vænstu, undan hrútnum og 5 sauði jafn-gamla, þá vænstu líka,
undan öðrum hrút dágóðum. Voru sauðirnir undan betri hrútnum
5 kg. þyngri til jafnaðar Hrútur þessi var veginn 22. október í
haust; var hann þá ná'ægt 87 kg. og þó farinn að léttast. Er
það ágæt þyngd i þessari sveit. í Landmannahreppi: Guðni Jóns-
son á Skarði. Hrútur sá var keyptur frá Ingimundi Benedikts-
syni í Kaldárholti. Af verðlauna-hrútunum i Hvammshreppi átti
Magnús Finnbogason i Reynisdal einn ; er sá hrútur kcyptur í
fyrra haust frá Jóni Sumarliðasyni á Breiðabólsstað í Dölum fyrir
rúmar 100 krónur Er það sama kindin, sem fékk 1. verðlaun í
Miðdalahreppi í fyrra. Guðjón Jónsson i Vík átti annan hrút-
inn og er hann heima alinn. Einar Brandsson á Reyni átti hinn
þriðja og er hann einnig heima alinn, en undan borgfirzkum
hrút, eign Heiðmundar bónda á Götum í Mýrdal.
Sýningarnar voru miklu betur sóttar á þessu svæði í haust
heldur en 1914. Að visu var tíðin þá verri. Hér sem annarBstaðar
vex áhugi manna á því að bæta féð. Menn veita betur og betur
eftirtekt þeirri aðalreglu, að út af vænum kindum koma vænar
kindur, en út af lélegum kindum lólegar kindur. Þetta verða
menn enn vissari um með timanum, cftir því sem lengur er
vandað val fjárins og kynfestan eykst.
Vöndun manna á vali hrútanna er mjög mikilsvarðandi, því
að án góðra hrúta getur féð aldrei orðið gott Keraur það glöggvast
í Ijós þar sem eru góðar ær en vondir hrútar, þvi að þá gengur
féð ávalt úr sér. Aftur á móti helzt fóð við og batnar, þegar