Búnaðarrit - 01.06.1917, Blaðsíða 28

186
BÚNAÐARRÍT
reyna a8 forðast innflutning nýrra sjúkdóma. En höfum
vér þá tryggingu fyrir þvi, að vér framvegis getum forð-
ast allan aðflutning búpenings-sjúkdóma, ef vér gætum
þess, að enginn búpeningur sé fluttur inn í landið?
Eins og lögum nú er háttað í landinu, er ekki hægt
að svara spurningu þessari með öðru en ákveðnu neii.
Vér bönnum innflutning búfénaðar, en leyfum innflutn-
ing á heyi, hálmi, mörgum búpeningsafurðum og ýms-
um umbúðum, sem auðveldlega hafa getað verið notað-
ar áður í útlöndum. Margir þeirra sjúkdóma, sem eg
hefi drepið á hér að framan, og fjölmargir aðrir búpenings-
sjúkdúmar, sem eg ekki hefi nefnt, geta hæglega fluzt
með vörum þessum, alveg eins og miltisbrandurinn á
sínum tíma fluttist nær því árlega inn í landið með út-
lendum húðum, á meðan innflutningur þeirra var leyfður
án nokkurra takmarka. Reyndar veit eg, að margir munu
segja, að hættan sé víst ekki mikil, því að enn höfum
vér sloppið svo vel, að í öll þau ár, sem vörur þessar
hafi fluzt til landsins, hafi ekki borið á því, að með
þeim hafi fluzt búfjársjúkdómar. En eg vil leyfa mér að
benda á það, að bæði er það, að vér vitum harla lítið
um það, hvort vér hingað til höfum flutt inn sjúkdóma
með vörum þessum, og annað hitt, að hættan stóreykst
nær því árlega, eftir því sem viðskiftin aukast og lönd-
unum fjölgar, sem vér skiftum við. Og nú er einmitt
tími til þess að benda á þessa hættu, þar sem það er
engum efa bundið, að útbreiðsla margra næmra sjúk-
dóma mun stórum aukast meðan á ófriðnum stendur.
En því að eins hefi eg hreyft þessu máli hér, að
tæplega verður athuguð sýkingarhættan við innflutning
búfjár, nema að samtímis sé einnig litið á þessa hættu.
Vér verðum að athuga, að þótt allur innflutningur bú-
fjár sé bannaður, höfum vér þó engan veginn trygt það,
sem vér ætlum að tryggja. Margir þeirra sjúkdóma, sem
með því geta fluzt, geta samt sem áður náð inngöngu
í landið. Enda veit eg, að í þeim löndum, þar sem mér