Búnaðarrit - 01.06.1917, Blaðsíða 55

BÚNAÐARRIT
213
1 um meðferð hrossa og 1 um vinnubrögð. Á sýning-
unum talaði eg aðallega um kynbætur sauðfjár.
Þar sem eg hefi feiðast á árinu, hefi eg alstaðar orðið
var við framfarir í vali og hirðingu sauðfjárins og fleiru
þar að lútandi. Um Borgarfjörðinn ferðaðist eg fyrst
veturinn 1911—1912. Umbætur þær, sem eg varð var
við þar frá þeim tíma, voru einkum þessar: Betri fóðrun,
einkum á lömbum og hrútum, betra húsrúm með vand-
aðri hirðingu, er snertir brynningar, saltgjöf o. fl., og svo
miklu vandaðra val á fénu til undaneldis. Nú höfðu
margir nöfn eða merki á sínum beztu ám, völdu vel
hrúta handa þeim og völdu lífslömbin þar út af. Sá eg
greinilega árangur hjá mönnum af þessu vali. Sundbaðker
voru og komin á mörgum stöðum.
Sýningarnar á Suðurlandi voru og miklu betur sóttar
í þetta sinn heldur en næst áður (1914).
Fleira gæti eg talið, er sýnir framför i fjárræktinni —
t. d. miklu hærra verð á góðum kindum til undaneldis
— en hér verður staðar numið.
Jón H. Þorlergsson.
Vinnuhjúaverðlaun 1917.
Umsækjendur um þau voru nú 47, 9 karlmenn og
38 kvenmenn. Verðlaun voru veitt 25, 6 karlmönnum
og 19 kvenmönnum, öll í einum flokki, sem áður, og af
sömu ástæðum. Hjúin, sem verðlaun fengu, voru þessi:
1. Arnleif Bjarnadóttir í Gesthúsum, Gullbringusýslu,
2. Bjarney S. Bjarnadóttir í Auða-Hrísdal, Barðastr.s.,
3. Bjarni Halldórsson í Birtingaholti, Árnessýslu,