Búnaðarrit - 01.10.1917, Blaðsíða 15

BÚNAÐARRIT
253
-væri flutt hingað til landsins, og svo væri hættan mörg-
um sinnum minni á því, að sýkin flyttist með dauðum
hlutum en lifandi.
Þá vildi hann minnast lítilsháttar á kynbætur og með-
•ferð. Menn töluðu altaf um kynbætur, en gleymdu með-
ferðinni. Það væri^oflítið hugsað og skrifað um það, að
kyrkja ekki skepnur með illri meðferð í uppvextinum.
Kynbótaskrafið hefði ef til vill skygt á nauðsyn góðrar
meðferðar. Hestarnir okkar mundu verða alt aðrir en
þeir eru, ef þeir fengju rétta og sjálfsagða meðferð í
uppvextinum; þá mundu hinir góðu kostir kynsins geta
notið sín,- en annars ekki.
Viðvíkjandi spurningunni um það, hvort hann áliti
ekki næga tryggingu að geyma útlenda féð í eyjum,
væri því að svara, að víst væri nokkur trygging í því,
enda hefði hann sýnt það með ráðstöfuninni á hestinum í
Viðey; en gæfist þessi ráðgerða kynblöndun vel, mundi
þurfa að flytja inn fé á 2—4—5 ára fresti, og langt
mundi mönnum þá þykja að biða eftir því árum saman,
að mega flytja það í land.
Jón H. Þorbevgsson fuilyrti, að mikil framför
væri út um landið í betri meðferð. Eftir því sem menn
fengju betri skilning á kynbótunum, eftir því fengju þeir
meiri áhuga á því að vanda meðferðina. En hvað sýk-
ingarhættuna snerti, þá mundi vera vinnandi vegur að
íá það uppgefið, hve margir sauðfjárkvillar væru til í
Skotlandi.
Væri komið hér upp góðum stofni af útlendu kyni,
þá mundi lítið verða um innflutning eftir það, nema
einstöku sinnum hrút til betra viðhalds stofninum.
PállZóphóníasson: Útaf því, sem talað hefði
verið um kynbætur og meðferð, viidi hann taka það fram,
að það væri nr. 1, að sjá um að þroskaskilyrðin væru
til staðar; nr. 2 væri það, að sjá um að þau gætu notið
sin. Kvaðst ekki álíta meiri hættu stafa af þvi, að flytja
inn fé og halda því í eyju, undir dýralæknis eftirliti, en