Búnaðarrit - 01.10.1917, Blaðsíða 17
BÚNAÐARRIT
255
ana. — Bar upp þessa tillögu, sem hann óskaði að fundur-
inn beindi til búnaðarþings:
(2.) „Fundurinn lýsir yflr því, að hann er því
mótfallinn, að ákveðið sé hámarksverð á landbún-
aðarafurðum, eins og nú heflr verið gert fyrir fram-
leiðendum sjálfum".
Eggert Briem yflrdómari tók það fram, að á mjólk
væri ekkert hámarksverð; verðinu réði samkomulag. Há-
marksverðið hefði aldrei haft nein áhrif á mjólkurfram-
leiðslu i Reykjavik eða grend.
Um hámarksverð á smjöri væri það að segja, að ef
bændum stæði til boða hærra verð á erlendum markaði,
en nú væri hámarksverð, þá væri rétt að taka tillit til
þess; en sjálfsagt væri að banna útflutning. Kvaðst ekki
sjá neina ástæðu til að óttast það, þótt hámarksverð
væri á innlendri vöru, ef það væri í samræmi við verð
á erlendum markaði.
Páll Zóphóníasson kvaðst hissa á þvi, hvernig
verðlagsnefndin væii skipuð. Það hefði legið beint fyrir,
að skipa einn fyrir landbúnaðinn, annan fyrir sjávar-
útveginn o. s. frv., en það hefði ekki verið gert.
Tillagan var samþykt með 9 : 3 atkvæðum.
Um landssjóðsstyrliinn til búnaðarfélayanna.
Vigfús Guðmundsson hóf máls á þvi, hver þörf
væri á styrkveitingu úr landssjóði til búnaðarfélaganna.
Án þeirrar fjárveitingar gætu félögin sama sem ekkert
starfað. Landssjóðsstyrkurinn-væri þeirra einu tekjur, utan
litils tillags félagsmanna. Styrkurinn hefði borið mjög góða
ávexti. Búnaðarfélögin hefðu að einhverju leyti styrkt eða
hvatt til þeirra jarðabóta, sem unnar hefðu verið undan-
farna áratugi. Þau tún væru nú orðið fá, þar sem hann
þekti til, sem ekki hefðu verið sléttuð að helmingi, og
mörg væru alsléttuð. Fengist landssjóðsstyrkurinn ekki
framvegis, gætu félögin ekki ko3tað mælingar jarðabóta.