Búnaðarrit - 01.10.1917, Blaðsíða 21
BÚNAÐARRIT
259
Það fé heflr fyrst og fremst allra fjárkynja vakið eftir-
tekt fyrir sinn bráða þroska, miklu holdlagni og ágætu
kynfestu. Einnig er þetta fé orðlagt fyrir það, hversu
vel það heldur sér í hinum ýmsu löndum, sem það heflr
verið flutt til, þrátt fyrir breytt lífskjör; og einnig er
það kunnugt um þetta fé, að það er betur fallið til þess
að lifa í hinum kaldari löndum heldur en hinum heitari.
Oxford-down-féð er eins stórt, og væri ekkert á móti
því, að gera hér tilraun með bæði kynin. En Oxford-
down-fóð er miklu minna notað til blöndunar.
Kynblendingar reynast misjafnlega, eftir því hvaða
kynjum er blandað saman. Þótt ekki sjái mun á stærð
eða þyngd tveggja hrúta, annars af Leicester-kyni en hins
af Oxford-down-kyni, og þeir væru notaðir til fleiri ára
handa íslenzkum ám, er líkar væru að kynferði og hefðu
svipað viðurværi, gæti reynslan orðið sú, að kynblend-
ingarnir undan öðrum hrútnum yrðu ávalt vænni.
Skotum reynist bezt að nota Leicester-féð til blönd-
unar með svarthöfðafénu, til þess að fá væna kynblend-
inga til slátrunar, og fyrir þá sök hefi eg líka bezta trú
á því fé hér til sömu notkunar, því að svarthöfðaféð er
ekki ósvipað okkar fé.
Eg held líka með þessu Leicester-fé af því, að eg hefl
umgengist það í Skotlandi og séð að það þolir útivist í
nokkuð misjafnri tíð. Og svo hefl eg séð afkvæmi þessa
fjár og svarthöfðafjárins í Skotlandi. Og eg get hugsað
mér, að reynslan með blöndunina hér yrði ekki ósvipuð
og þar, þar eð okkar fé og svarthöfðafénu svipar saman
í mörgu, eins og vikið er að áður.
Það sem aðallega er í vegi fyrir því, að flytja inn féð,
er það, að með því kynnu að berast hingað kvillar, sem
ekki liggja hér í landi.
Bæði hérlendir og erlendir dýralæknar óttast það mest,
að með Leicester-fénu geti borist hingað illkyDjuð lifrar-
veiki, sem stafar af ormi í lifrinni.
Enda þótt ekki sé til fulls rannsakað, hversu margir
17*