Búnaðarrit - 01.10.1917, Blaðsíða 78
316
BÚNAÐARRIT
sakir sýkingarhættu, heldur hins, að bændum alment mundi
verða óleikur að blönduninni. Fyrst og fremst mundu þeir
ekki taka það til greina, að ærnar, sem fæða ættu kjm-
blendingana, verða að hafa miklu betri meðferð og vera
betur framgengnar en aðrar ær, og í öðru lagi væri hæpið,
að íjöldinn kynni sér hóf og Iéti vera að hafa kynblend-
ingana til framtímgunar.
Sigurður Einarsson dýralæknir mun aftur á móti vera
meðmæltur því, að tilraunir séu gerðar með innílutning
sauðfjár, ef að eins er gætt nákvæmra varúðarreglna gegn
sýkingarhættu.
Sömu skoðunar er og Hannes Jónsson dýralæknir, eins
og bréf hans í Búnaðarritinu XXXI. ár, 3. hefti, bls. 180—188,
ber með sér.
Eins og margsinnis hefir verið bent á, er fjárræktin á
Stóra-Bretlandi mjög mikið fólgin í því, að koma upp kyn-
blendinguin til slátrunar og annara nota.
Og hér á landi hafa menn fengið reynslu fyrir því, að
t. d. lömb undan þingeyskum hrútum og smáum borgfirzk-
um ám eru að mun vænni en borgfirzku lömbin. Sama
hefir og orðið raunin á t. d. í Hornafirði með blöndun þar
á hornflrzkum ám og hrútum frá Möðrudal.
En þar sem hér er að eins um að ræða blöndun á mis-
vænu fé af sama kynstofni, vænta menn sér mikils liagn-
aðar af kynblöndun ólíkra kynja, eins og mjög er nú tiðkað
erlendis. En vegna þess að hér er að eins um einn kyn-
stofn að ræða, verður slik kynblöndun ekki framkvæmd
án innflutnings, og vcrður því ekki hjá því komist, að
flytja inn erlent holdafé, ef gera á slíkar tilraunir, lil þess
að verða með því við óskum þeirra manna, er að þessu
leyti vilja hrinda fjárræktinni hér í líkt horf og erlendis.
Einn nefndarmanna hefir átt tal við Magnús Einarsson
dýralækni um málið, og lagðí liann þá enn af nýju áherzlu
á það, að því að eins væri nokkur von um að þessi fjár-
ræktaraðferð gæti komið að nokkrum notuin, að bændur
bættu þá jafnframt meðferðina á fénu. En annars bað hann
þess getið, að liann vildi ekki taka að sér neina umsjón
með innflutningi erlends sauðfjár. Kvaðst hann búast við,
ef illa tækist, að einhverjir kynnu þá að vilja kenna hon-
um um, Iíkt og gert hefði verið á alþingi í kláðamálinu,