Búnaðarrit - 01.01.1923, Page 17

BÍJNAÐARRIT
Nýbýli og ræktun.
Eftir Sigurð Sigurðsson, íorseta.
Afkoma vor sem menningarþjóðar er undir því komin,
hvernig vjer hagnýtum oss þær auðsuppsprettur, er vjer
höfum yfir að ráða. En þær eru: jarðvegur, vatnsafl,
mannafl og veiðar.
Um hvert af þessu mætti segja mikið og margt,
hvernig það hefir verið og er hagnýtt, og um mögu-
leikana til að gera oss það margfalt arðvænlegra en
raun er á orðin. Að þessu sinni viljum vjer að eins
taka eitt atriðið til yfirvegunar, en það er jarðvegur-
inn.
Jarðvcgurinn. Af gróðri jarðarinnar hefir hin ís-
lenska þjóð aðallega nærst, frá byggingu landsins til
þessa dags. Hún hefir stundað rányrkju í þúsund ár,
og þessi rányrkja hefir gefið henni þrótt og þrek. Má
undrum sæta hve jarðveguiinn hefir látið mikið i tje,
þegar þess er gætt, hve miskunnarlaust hann hefir verið
rændur, án þess að fá nema lítið eitt í staðinn. Og enn
er þó eftir í íslenskum jarðvegi það gróðrarmagn, sem um
ókomnar aldir mun gefa íslensku þjóðinni fæðu og þiótt,
ef rjett er á haldið. — „Menn hafa álitið “, sagði Holl-
lendingur, sem ferðaðist um hjer á landi í sumar, sað
fiskimiðin væru gullkista íslands. en jeg segi yður satt
að þetta er eigi rjett; gullkista íslands er jarðvegurinn,
hinni íslensku þjóð þarf að lærast að hagnýta sjer þau
1