Búnaðarrit - 01.01.1923, Blaðsíða 44
28
BÚNAÐARRIT
A. Af sjóðnum má veita alt að 5000 kr. lán til rækt-
unar, ])ó eigi mönnum, sem eiga dýrari eign en
50,000 kr. — Lánið má vera jafnhátt ræktunar-
kostnaðinum, og má reikna áburð á landið 15 kr. á
ara. Hærri lán en 500 kr. á ara veitast ekki.
Lánið er afborgunarlaust fyrstu 5 árin, en borgast
síðan með jöfnum afborgunum á 15 árum. Rentan
er Lánið er veitt jafnóðum og verkið er
unnið. Komist það upp, að lánið hafi verið notað til
annars en hinnar fyrirhuguðu ræktunar, ber að
endurgreiða það alt strax.
Vissar reglur eru fyrir lánveitingum, t. d. þarf að
gera nákvæmar áætlanir yfir alt verkið o. fl. o. fl.
B. Lægri lán en 800 kr. veitast gegn ábyrgð hrepps-
nefndar, og hefir hún síðan eftirlit með að verkið
sje unnið eins og til hefir verið ætlast. Annars eru
lánin veitt með sömu kjörum og lýst var í A. Þó
getur hreppsnefnd ákveðið að lánin skuli borga á
styttri tíma.
Af ýmsum öðrum sjóðum geta norskir bændur fengið
lán til stuðnings búnaði sínum, t. d. úr:
Mósjóði (Torvlaanefondet), sem var stoínaður 1916
með 2l/4 milj. kr. höfuðstól. Sjóður þessi lánar fje til
að nytja mýrar, gera af þeim eldsneyti og mómold.
Vjelasjóði, sem var slofnaður 1917, og lánar sam-
vinnufjelögum fje til að kaupa jarðyrkjuvjelar. Slík fje-
lög geta 3 eða fleiri bændur myndað.
Hagasjóði, sem lánar bændum fje til endurbóta á
haglendi sínu, til framræslu og áburðarkaupa, og til
samvinnureksturs í seljum.
Allir hinir nefndu sjóðir lána með líkum kjörum og
Jarðræktarsjóðurinn, en auk þess hafa Norðmenn fjölda
annara sjóða og banka, sem lána fje til jarðabóta með
vægum kjörum.
Styrlcur uf ríkissjóði ttl vatnsveitinga og framrœslu
hefir verið veittur frá 1857. Fram að 1910 nam styrkur