Búnaðarrit - 01.01.1923, Blaðsíða 88
72
BÚNAÐARRIT
má telja að þeim mikið hagræði fyrir ræktun landains
á næstu árum, fyrst og fremst vegna þess, að mestur
hlutinn af því landi, sem telja má ræktað land, er girt.
Auk þess er það verkasparnaður og hagræði, að hagar
og engi notast betur, hvað í sínu lagi. Mikið af útheys-
aukanum frá því um aidamótin, hlýtur að stafa af frið-
un engjanna. Lakast hve frámunalega illa er frá mörg-
um þeirra gengið, svo gagnið af þeim verður mjög
skammvinnt, og kostnaðurinn við hvert friðunarár því
ærið tilfinnanlegur.
En viða er það áþreifanlega komið í Ijós, að girðing
á ræktuðu og óræktuðu landi er sitt hvað, er til lengdar
lætur. Girðing á óræktuðu eða lítt ræktuðu landi til
heyskapar, ber að skoða sem rányrkju eða jarðnotkun
á hennar hæsta — ef ekki síðasta — stigi. Þegar fer
að sverfa að landinu, þrengslin fyrir hverja jörð, og
þrengslin fyrir búpeninginn, fara að verða æ tilfinnan-
legri, taka menn til þeirra ráða að girða — helst hver
í kringum sig og engjar frá bithögum. Að girða al-
óræktað land til heyskapar, er í sjalfu sjer engin jarða-
bót — það er einasta aðferð til að rýja landið örar.
Þetta hiýrur að verða hverjum ljóst, er það hugleiðir —
ekki síst. þar eð það er óyggjandi reynsla sumra bænda,
að jafnvel sum tún, sem fá áburð nokkurn, þola ekki
að vera friðuð alt árið. Nánar verður eigi farið út í
þessi atriði hjer. En líklegt er að þarna sje ein orsök
þess,__hve menn eru daufskygnir á það, að úthagi, sem
BÍfelt er beittur, gengur úr sjer með tímanum — vitan-
lega_ekki eins ört og úthagi, sem sleginn er, en ekki
beittur. Munur er og á því, hve mjög úthagi verður út-
soginn af beit, eftir því hvernig gróðrarskilyrðin eru,
hvort það er gróðursælt harðvelli, sem getur notað
allan áburð, er til fellur, eða rennvotar mýrar. En eigi
er rúm til að útlista það hjer frekar.