Búnaðarrit - 01.01.1923, Blaðsíða 92

76
BÚNAÐARRIT
eru áhöld um, hvort selst hærra verði í smásölu, salt-
kjötið okkar eða nýtt kjöt í Noregi. Verðmunurinn í
smásölu í Noregi, þegar þetta er skritað, er ca. 15°/o á
kg.
En hvað viðvíkur hrossunum okkar, þá tel jeg það
meira um vert fyrir framtíð landbúnaðarins, að við lær-
um alment að nota hestaflið, til þess að gera okkur
„jörðina undirgefna", en að haldið sje liftórunui í stóð-
hm,_og það látið yrja upp hagana, uns það hröklast
fyrir óvíst verð til útlanda, eða fer á verra veg. Hor-
dauði er að sögn úr sögu íslensku hrossanna — en þau
„sögulok" urðu mörgum svo dýr, að jeg get ekki gert
mjer vonir um, að sú saga geti ekki „gengið í endur-
nýjung lífdaganna" — ef stóðinu fækkar ekki að mun,
og það fljóllega.
Til eru þeir menn, er halda því fram, að önnur fje-
þúfa, hafl bændum ekki verið notadiýgri undanfarin ár
en stóðið — og getur það satt verið.
En útkoman er mjer ókunn — og fleirum — þegar
tekið _verður saman tekjur og gjöld við fóðrun stóðsins
höiðu vorin undanförnu, og borið saman við söluverð
þess. Og hafa verður það hugfast, að með þeirri hirð-
ingu og rækt, sem lögð er við útflutnings'irossin, og
sem borgar sig, verða þau aldrei nema 2. flokks vara,
með óvissu verðlagi; enda kostnaður við flutning hross-
anna alla þá leið, sem þau þurfa að flytjast, mjög til-
flnnanlegur. Stóðeign og hrossasala, eins og hún heflr
verið rekin, er eigi heillavænleg til jarðræktar og varan-
legra búnaðarframfara.
Þrent er það enn, sem geta verður, þegar minst er á
hvað áunnist hafl í íslenskum búnaði undanfarandi 20 ár,
og það er skóggræðslan, sandgræðslan (sem er argasta
rangnefni, og mæfti frekar nefna fokvarnir eða varnir
gegn uppblæstri) og efnarannsóknastofan.
Þó almenningur sjái eigi áþreifanleg not þessa enn,
þá~má fullyrða, að þar hefir mikið gerst til gagns fyrir