Búnaðarrit - 01.01.1923, Blaðsíða 100
84
BÚNAÐARRIT
II. Undirbúningnr.
Áður en land er brotið til ræktunar, er aðallega íriðun
og framræala er kemur til greina.
Friðun.1 2) Um girðingu til friðunar akal ekki fjölyrt hjer.
Menn greinir á um, hvort rjett sje að friða
túnin að fullu, allan ársins hring, eins og ástatt er um
ræktun þeirra og aðra meðferð. Hvað sem því líður,
mun óhætt að fullyiða, að land, sem verið er að rækta
með rótgræðslu eða grasfræsáningu, þarfnast fullrar frið-
unar ræktunarárin, uns það er komið í fulla rækt. Land,
sem sáð er í korni til grænfóðurs, sem undiibúnings
gróðri, áður en grasfræi er sáð í það, má vitanlega
beita eftir vild.
Margt bendir á, að rjett geti verið, þegar rækta á
grasmóa eða túngrösum grónar mýrar með rótgræðslu,
að friða landið árið áður en því er bylt eða rótað. Er
ekki ólíklegt að það grói betur.
Frum- Svo má illu venjast að gott þyki. íslendingar
rœsla.’) eru vosbúð vanir. Sí-votir bæði að ofan og
neðan, hlýfðaifata fáir á íslenskum skinn-
skóm, hafa þeir búið í þessu votviðrasama landi öld
eftir öld.
Yjer seljum húðir og skinn, ósútað, til útlanda, og
kaupum „boxcalv"- og togleðurs-skó í staðinn. íslensku
skinnskórnir hafa stytt mörgum manni aldur, og óþrifnað
hafa þeir alið með þjóðinni, meira en mælt verður.
Væii fróðlegt að vita, hvort fyr veiður, að vjer höfum
manndáð í okkur að útrýma þeim, eða þeir útiýma
okkur, með aðstoð tæringar og annara kvilla.
1) „Dm girðingar“ eftir J. J. BiörnBson. Ársrit R. N. 1905,
og „Girðingar“ í bókinni Jarðræktarmál, eftir M. St. Rvík 1921.
2) Um íramræslu hefir M. St. ritað í: „Jarðyrkjubók I, bls.
168—218, og Torfi B.jarnason í Timarit Bókmentafjel., 2. árg.