Búnaðarrit - 01.01.1923, Blaðsíða 125

BÚNAÐARRIT
109
Útlenda sáðgrasið verður aðal-gróður á sáðsljettunum
fyrstu árin. Eftir fleiri eða færri ár hverfur það úr sög-
unni, og vanalegur innlendur túngróður kemur í stað-
inn. Þetta skeður smátt og smátt, landið gefur jafna
eftirtekju ár frá ári; það verða engin millibils-ár, sem
þarf að óttast. Flagið er orðið að góðu túni, og grasfræ-
sáningin hefir þá náð tilgangi sínum.
V. Ábnrðarþörf og áburðarskortnr.
Jeg býst við að mörgum þyki reglur þær, sem hjer
hafa verið gefnar, um ræktun og áburð, býsna álcveðnar.
Þegar lítil eða engin reynsla er fyrir hendi, er varasamt
að ákveða að svona eigi að haga vinnunni, þetta að bera
á, munu menn segja. Jeg vil því taka það fram, að það
sem hjer hefir verið sagt, verður að miklu leyti að
taka sem mína skoðun um þessi atriði. — Þetta vil jeg
ráða mönnum, ef jeg á að ráða þeim einhvers um
ræktun og meðferð lands. Á hverju skoðanirnar og ráð-
leggingarnar eru bygðar, að bverju leyti þær eru teknar
eftir öði um, eða þær eru frumlegar, skiftir minstu; enda
yrði of langt mál að gera grein fyiir því.
Stærsti misbrestur á öllum verklegum framkvæmdum
okkar íslendinga er, að vjer gleymum grundvallaratrið-
unum. Þetta á sjer átakanlega stað um jarðræktina, eigi
siður en annað. — Yjer viljum uppskera, án þess að sá;
á við um okkur, bæði bókstaflega og í annari þýðingu.
Tölur þær, sem jeg hefi nefnt, urn áburðarmagn við
nýræktina, sýna það, að jeg tel mikinn áburð eitt af
gruridvallaratriðunum. En áburðinn vantar, er viðkvæðið.
Mj er er það full-)jóst að mikið er satt í þessu, en nokkuð
af þvi er margtuggin viðbárutugga og annað ekki. Ný-
rækt í stórum stíl getur ehlci átt sjer stað, án aðkeyptra
áburðarefna. Jeg hefl því gert ráð fyrir að nota tilbúinn
áburð að mestu leyti, og eigi meiri búfjár-áburð en það,
sern jeg tel minst mega vera. Enn sem komið er,
strandar nýræktin óvíða á eðlilegum áburðarskorti. Jeg