Búnaðarrit - 01.01.1923, Blaðsíða 157
BÚN A.ÐARRIT
141
meira og meira hlýtur að verða tekið af hagalandi þessa
fjenaðar, til ræktunar,
Engum, sem hugsar um landbúnað, getur blandast
hugur um bað, að efnahagur bænda er að lenda á
heljarþröminni. Meðalbóndi tapar 1500—2000 kr. á ári
með því verðlagi sem nú er. Hjer er að eins um eitt
ráð að gera til bjargar. Og það er að koma hinum inn-
lendu vörum i hærra verð. Þá batnar fjárhagur bænda,
og þá verður mögulegt að rækta landið, en það er lífs-
skilyrði þjóðarinnar.
Kostnaður við sauðfjárræktun hjer er meiri en nokk-
ursstaðar annarsstaðar, eftir því sem jeg fæ skilið, af
lýsingu af þeim atvinnuvegi í þeim löndum, sern jeg
hefi ekki komið í. Bændur hjer þyrftu því — ef þéir
ættu að standa jafnt að vígi og aðrir sauðfjárræktar-
bændur út um heim — að fá hærra verð fyrir kjötið
heldur en þeir. Þess er nú raunar ekki að vænta, en
hins verður að gera kröfu til, að þeir fái sama verð og
bændur hjer í nágrannalöndunum.
Þegar fyrir stríð, eða um 1907 — 1908, fengu bændur
hjer á Norðurlöndum 2 kr. fyrir kg. af besta kjöti, og
nú er verðið á dilkakjöti, t. d. í Noregi, kr. 1.80 til
kr. 2.70 kg., eða meðalverð kr. 2.26 („Bondvennen" 10.
og 24. nóv. 1922, Nr. 45 og 57, bls. 357 og 373), og
þetta er það verð, sem bændur fá. Er þó verðíð á að-
keyptum vörum bænda í Noregi langtum lægra en hjer.
Kjöt af ám er þar lítið eitt lægra. Þar er kjötið flutt
kælt til Kristianiu víðsvegar að af landinu. — Bieskir
bændur fá nú og svipað verð fyrir sitt kjöt. Jeg hefl
hjer í höndum blaðið „Daily Chronicle" frá 7. des. síðastl.,
er sýnir veiðið á kjötinu þá í Lundúnum. Ber sá verð-
listi með sjer, að bændur þarlendir fá á þriðju krónu
íýrir kílóið, og þar er verðið á innfluttu frosnu og kældu
kjöti kr. 1.20—1.90 kílóið, og er það verðið, sem fram-
leiðendur fa — líklega að meðtöldum flutningskostnaði,
sem er sáralítill á hvert kg.