Nýja stúdentablaðið - 01.12.1933, Blaðsíða 10

10
NÝJA STÚDENTABLAÐIÐ
19.33
Tvö bré! og eitt ljóö
i
Stjórn Félags róttækra háskólastúdenta leyfir sér hér-
með að fara þess á leit við háskólaráðið, að það láti fé-
laginu i té til afnota eina kennslustofu eina klst. í viku.
Félagið gengst fyrir lesliring um hina efnalegu sögu-
skoðun og hafa nú þegar nær 40 stúdentar óskað eftir
þátttöku. Leiðbeinandi verður Einar Olgeirsson.
Væntir stjórnin þess, að háskólaráðið sjái sér fært að
bæta á þenna Iiátt úr hinum tilfinnanlegu húsnæðis-
vandræðum stúdenta.
Vér væntum þess, að þér svarið oss skriflega við
fyrsta tækifæri, svo að vér getum tekið til starfa sem
fyrst.
Reykjavík, 30. októlær 1933.
f. h.
Félags róttækra háskólastúdenta.
Eiríkur Magnússon
form.
Til Háskólaráðs Háskóla Islands.
II
HÁSKÓLI ÍSLANDS
Reykjavík 18. nóv. 1933.
Félag róttækra liáskólastúdenta.
Háskólaráðið hefir á fundi i dag samþykkt að synja
beiðni yðar um að fá kennslustofu til afnota fyrir les-
liring um hina efnalegu söguskoðun.
Alexander Júhannesson
rektor háskólans.
Vér trúum á gildi mennta og mátt:
að markið í ævi lýða
sé þekking og vísindi að hefja hcítt
með hugsjónum nýrra tiða.
Vér trúum á sannleikans sigurmátt,
—- það sé fyrir hann að stríða.
Alma mater.
(Úr skrásetningarljóðum nýrra háskólaborgara).
P. s.
Alma mater er ákaflega skritin gyðja, sem stúdent-
ar kynnast ekki persónulega. Engu að siður fá þeir
stöku sinnum skilaboð frá henni. — Þegar hún er í
hversdagslegu ska]ú og meinar það, sem hún segir,
hirtir hún stúdentum vilja sinn bréflega, og skrifar
rektor háskólans undir bréfið, því að hann nýtur liylli
hennar umfram aðra lenda menn. En á liausti hverju
er mikið um dýrðir i höll hennar. Drífa þá að ungir
stúdentar Jtvaðanæva og beiðast vetursetu. Alma mater
er þá létt við alla og lætur fjúka í kviðlingum.
Úr íslenzku stúdentalífi
Framh. frá bls. 1
Árið 1928 færðust þeir þó i fang að gefa blaðið út einu
sinni í mánuði hverjum allt liáskólaárið og lýstu því um
íeið liátíðlega yfir, að svo skyldi verða þaðan i frá. En
hrátt kom í ljós, að slíkt var þeim allt of mikil andleg
þrekraun, þvi tvö síðastliðin ár var að því horfið, sem
áður var, og hlaðið aðeins gefið út pro forma, þ. e. 1. des.,
sem einskonar þjóðveldisdagsauglýsing, því ekki vantar
hlessaða þjóðræknina og þjóðernisrembinginn, skrýdd
skinhelgi og jTirborðs miklmennsku!
Ekki mun heldur ofmælt, að það hafi valdið stúdentum
mikils andstreymis og andlegra harmkvæla að imoða
saman efni í þessa tvo siðustu snepla.
2.
Vatalaust á háskólinn sem slíkur nokkra sök á þessari
dæmalausu deyfð og andlega kveifaraskap, er þjakað
hefir íslenzka liáskólaborgara frá fyrstu tíð.
Fræðsla sú, er menn þar eiga aðgang að, er eins og
flestir vita einskorðuð mjög og fábreytileg. Háskóli vor
stenzt að því levti eigi samanburð við nokkurn liáskóla
Norðurálfunnar og sennilega enga menntastofun í víðri
veröld, er því nafni nefnist. Til langs tima hefir allur
Jiorri stúdenta lagt stund á lög og læknisfræði, af því að
svo hefir tilhagað, að helzt hefir verið von um að krækja
i ærlegan bita að þvi námi loknu. Hvorttveggja það nám
er óneitanlega einhæft og veitir mjög svo einhliða mennt-
un. Um guðfræðinga og þeirra fræði skal ekki fjölyrt,
jjað eitt er víst, að af þeim er krafizt jækkingar á ýms-
um hinum furðulegustu hlutum.
En livað er þá um heimspekisdeildina svokölluðu að
segja, þá deild, sem við flesta liáskóla liins menntaða
heims skipar öndvegissess, veitir mesta alhliða vísinda-
menntun og gefur þannig háskólunum sem slíkum fyrst
og fremst tilverurétt. Enn sem komið er, er hér aðeins um
eitt að velja, þ. e. íslenzk fræði, og er þar með átt við sögu
þjóðarinnar, tungu og bókmenntir. Er þá upptalin sú
humanistiska menntun, sem völ er á i þessum háskóla.
Um forspjallsvísindin er bezt að fara sem fæstum orð-
um. Svo á að heita, að stúdentar fái dálitla nasasjón af
almennri sálarfræði og rökfræði. Þó er eigi meiri rækt
lögð við þessar greinir en svo, að kennd er í sálarfræð-
inni bók, sem fullyrða má um, að er mörgum árum á
efir tímanum, og er j)ó sízt skortur ágætra nýrra rita i
þeim fræðum. I heimspeki og' heimspekisögu er engrar
þekkingar krafizt og engin fræðsla veitt og væri þess
])ó full j)örf.
Engir möguleikar eru á j)ví, að Ijúka hér háskólaprófi
i ýmsum helztu vísindagreinum nútímans, svo sem ver-
aldarsögu, heimspeki, uppeldisvísindum, þjóðfélagsfræði,
sálarfræði, náttúruvisindum, listfræðum og ótal mörgu
fleiru. Og það, sem verra er, stúdentar eru á engan hátt
livaltir lil að kynna sér, þó ekki væri nema helztu niður-