Nýja stúdentablaðið - 19.12.1933, Blaðsíða 9
1933
NÝ.1A STÚDENTABLAÐIÐ
9
Ofsóknir á hendur róttækum
menntamönnum í Kaupmannahöfn
Stúdentafélagið danska (Studentersamfundet) gekkst
fyrir mótmælafundi gegn blóðstjórn Hitlers 18. sej)t. s. 1.
Fund þenna sátu um 3000 manns og var þar samþykkt
einróma álvktun, frá þáverandi formanni félagsins, Ed-
vard Heiberg byggingameistara.
í ályktun þessari lýsti fundurinn yfir „andstyggð sinni
á binni blóðugu ógnarstjórn Þýzkalands“ og krafðist með
tilvisun til þeirra staðreynda og sannana, er Lundúnadóm-
stóllinn liefði leitt í ljós, að Torgler, Dimitrow, Pojíow og
Tanew væru látnir lausir þegar í stað, en stimplaði Hitlcr,
Göbring og Göljbels sem þá raunverulegu brennuvarga.
Hitler og sendibcrra lians i Kauj)mannahöfn móðguð-
ust stórum yfir að lieyra þenna sannleika, og liefir nú
danska rikisstjórnin, samkvæmt kröfu þeirra, tiöfðað mál
gegn Edvard Heiberg fvrir að bafa samið, undirritað og
sent þessa ályktun fundarins. Virðist Stauning viðvika-
léttur fvrir Hitler og hans glæpastjórn, engu síður cn
flokksl)ræður lians annarsstaðar.
Heiberg er einlægur verklýðssinni. Ilann cr nú rit-
stjóri danska róttæka stúdentablaðsins „Plan“ og hefir
ritstjórn bans á því blaði verið frábær. Hann er hvorki
elskaður af dönsku borgurunum né þeirra máttarstólpum,
sósíaldemokrötunum. Hin markvissa og stéttvísa barátta
hans í þágu verkalýðsins liefir eigi verið til þess fallin að
afla honum vinsælda í þeim herbúðum, en danskur verka-
lýður mun kunna að meta baráttu bans og þessa árás,
sem nú er á hann g'crð, og mun skerjui sina baráttu móti
fassismanum meir en nokkru sinni fyr.
íslenzkir stúdentar mega taka sér Edvard Heiberg lil
fyrirmyndar. Eins og bann eiga þeir að skijja sér í raðir
hinna fátæku og kúguðu, hungruðu og klæðlausu, og
heyja baráttuna móti auðvaldsskipulaginu, sem er rót
allra þeirra meina, sem er rót atvinnuleysisins, sem nú
mæðir á stúdentum eins og verkalýðnum.
Sælir eru fátækir
Blað eitt i Edinborg auglýsti fyrir skömmu:
„Síra F. E. Watson lieldur sérstaka guðsþjónustu í Bells-
liillkirkju fyrir fólk, sem sökum fátæktar hefir farið á
mis við guðsþjónuslurnar.
Allir, hversu fátæklega sem þeir eru til fara, eru vel-
komnir á guðsþjónustuna á sunnudagskvöldið 3. des., en
þá munu verða eins litil ljós i kirkjunni og mögulegt er,
svo að allir, sem fátæklega eru klæddir, geti setið í ró og
næði. — Velklæddu fólki er ekki lieimill aðgangur að
guðsþjónustunni“.
Ilver segir nú, að enska kirkjan geri ekkert fyrir verka-
lýðinn? En vilja ekki íslenzku j)restarnir læra af þessu
■og koma á slíkum guðsþjónustum bér, í skammdeginu?
Ríkisprentsmiðjan Gutenberg
Símar 3071, 3471
PÓSTHÓLF 164
Fiestar vönduðusfu ís-
lenzku bækurnar eru
prentaðar í Gutenberg
í>rír svikarar
Franski stjórnmálamaðurinn Briand sagði einu sinni
eftirfarandi sögu:
Þegar Millerand var forseti Frakklands, var mér falið
sem forseta þingsins, að taka á móti þáverandi forseta
Póllands, Pilsudski marskálki. Við heilsuðumst mjög bá-
tiðlega á járnbrautarstöðinni. Þegar við ókum burt i
skrautvagni stjórnarinnar og liafði verið sýndur hinn
mesti sómi, sat Pilsudski um liríð þögull. Svo muldraði
bann hljótt: — Er þetta virkilega þú?
— Ja, það er ég, — livíslaði ég og andvarpaði.
Um kvöldið var stór veizla í Elyséehöllinni. Þar
voru haldnar stórfenglegar skálaræður. Millerand og
Pilsudski árnuðu livor öðrum heilla, á hjartnæman liátt.
Eftir borðhaldið kom Pilsudski til min og hvíslaði:
-— Segðu mér, kæri vinur, er það virkilega hann?
— Já, - hvislaði ég stamandi með þungu andvarpi, —
það er virkilega hann.
Svo var mál með vexti, endar Briand söguna. að við
vorum allir þrir gamlir félagar. Fvrir mörgum árum síð-
an mættumst við sem fulltrúar á sósíalista-þingi, Pilsud-
ski fyrir Pólland, Millerand og ég fyrir Frakkland.
(Þýtt).