Hlín - 01.01.1922, Síða 33

Hlin
31
Endurminningar
frá
heimsstyrjöldinni miklu.
íJað var árið 1Q14, í ágúst, að ófriðurinn hófst sem
kunnugt er. Jeg var þá í Edinborg ásamt ýmsum fieiri
löndum. Voru þá brátt af stjórnarinnar hálfu reistar við
því rammar skorður að fólk gæti flutt af landi burt.
Einkum varð miklum erfiðleikum bundið að fara burt af
Skotlandi um höfnina í Leith, er strax var gerð áð her-
skipakví. Eitthvert, síðasta tækifærið að komast heim til
íslands var að fara með vöruskipi er G. Gíslason & Hay
Ltd., Leith áttu og var sent beina leið til ísafjarðar frá
Granton. Fóru með því nokkrir íslendingar, þar á meðal
Sigurrós sál. Pórðardóttir, er skömmu seinna tók að sjer
stjórn kvennaskólans á Blönduósi, og hafði dvalið við
skóla í Bourneville á Englandi.
Jeg vann það ár á skoskri skrifstofu í Leith, og urðu
það tildrögin til þess að eg fór til Birmingham eftir hina
miklu loftárás, er þýsk Ioftför gerðu á Edinborg, og verður
víst flestum minnisstæð. Enska stjórnin rjeri að því öll-
um árum, að fá fólk til að vinna í breskum verksmiðjum,
er öllum var breytt í hernaðar þarfir. Borgin Birmingham
var þá t. d. því nær tvöfalt mannfleiri en á friðartímum
og hin sama varð raunin á annarsstaðar. Margir útlend-
ingar unnu við verksmiðjurnar; var það flest fólk frá
Belgíu,' sem enska stjórnin tók á móti þúsundum saman,
þegar það flúði land sittt, er Þjóðverjar í byrjun stríðs-
ins brutust inn í landið. Kom þetta fólk til ýmsra hafnar
bæja á Englandi *og var alt á ringulreið um hag þess.