Hlín - 01.01.1922, Blaðsíða 39

Hlín
37
og ókum við báðar lengur en aðrar stúlkur þar, eða
þangað til 1919, er jeg fór heim til íslands. Jeg hafði í
hjáverkum lesið og tekið próf við stóran mótorskóla,
sem er utanvert í borginni, og var iesin undir próf bók,
er heitir »The Autocar Handbook«, og er rúmar 300 bls.
á stærð. — Að lokum urðu 7 stúlkur og konur bíl-
stjórar hjá Vickers, en karlmenn voru um 30. Reyndust
þær engu síðri karlmönnum við aksturinn, og komst
brátt á góð samvinna milli karla og kvenna á þessu
sviði ekki síður en öðrum. Jeg hefi ekið einkavögnum
fjelagsins, sjúkra- og flutningavögnum. Af þessu þrennu
er erfiðast að aka sjúkravögnum, sem venjulega eru
stórir, enda heyrði til þeim starfa að bera sjúklinga eða
særða hermenn á sjúkrabörum út og inn af spítölunum,
og hefi jeg verið af því þreyttust þau ár, er jeg rækti
þennan starfa. Flutningavagnar voru Ijettir, nema ef aka
þurfti sprengiefnum ýmsum og sprengipúðri, er þótti
sjerstaklega hættulegt verk, með því að þessi, efni þola
ekki mikinn hristing,
Hin síðustu ár ófriðarins" lá við sjálft, að konur væru
skyldaðar til að vinna, en aldrei kom þó til þess. Kon-
urnar komu af sjálfsdáðum. Fjöldi kvenna, »The Womens
Army Auxiliary Corpse« vann bæði á Frakklandi og
heima fyrir sem bílstjórar, hraðritarar, sendimenn, skrif-
stofuþjónar og um fram alt að matreiðslu. Hafa þær
ekki allfáar særst eða jaínvel látið lífið við störf sín á
Frakklandi. 1917 var sjóher kvenna myndaður (The
Queens Navy). En frægastur varð þó »The Land Army«.’)
Pegar landbúnaðurinn var að lenda i kalda koli, fóru
bæjakonur þúsundum saman upp í sveit til vinnu, og
voru bændur yfirleitt mjög ánægðir með störf þeirra,
1) AUar gengu konur þessar í einkennisbúningum, cn búningur
>landshersins« var frábrugðinn hinna að því leyti, að þær gengu
í buxum sem karlmenn, i