Hlín - 01.01.1922, Blaðsíða 48
46
Hlín
heimili. En það, að þessi námskeið skuli vera sótt, er
sorglegur vottur þess hvaða sjermentun ungu, íslensku
stúlkurnar eiga kost á í þessu efni. Allir, sem um það
hugsa, vita að þetta eru engir skólar. Petta er eðlilega
rekið með hagnað eigendanna fyrir augum, en skólar á
hvaða sviði sem eru, eru stofnaðir vegna nemendanna
og eiga að hafa það aðaimark að verða þeim að sem
allra mestum notum. Eiga að vaka yfir velferð þeirra og
þroska, anríars eru þeir ekki starfi sínu vaxnir eða hlut-
verki sínu trúir. —
Svóna er nú ástandið. — Að eins lítill hluti þeirra,
sem vilja læra, komast að, sveitakonuefni vantar algerlega
skóla við sitt hæfi, jafnvel umferðarkenslan í matreiðsluH
sem Búnaðarfjeiag íslands hjelt uppi eina tíð, og kom
margri konu að góðu gagni, er lögð niður, að maður
ekki tali um, hve fráleitt það er, að allar þær konur, sem
vilja leita sjer róttækrar mentunar í þessum fræðum,
kennaramentunar, þurfa að sækja hana til útlanda, en
oss er þörf á íslenskri kennaramentun í þessum fræðum
sem öðrum.
Við vitum öll, að nú eru erfiðir tímar, ef til vill að
sumu leyti þeir erfiðustu, sem íslenska þjóðin hefir litið,
síðan hún losnaði úr ánauð einokunarverslunarinnar. En
við megum samt ekki líta svo á, að þeir erfiðleikar sjeu
ósigrandi. Og allra síst megum við sitja aðgerðarlaus
með hendur í skauti og telja sjálfum oss og öðrum trú
um að alt sje ómögulegt. — íslensku konurnar hafa oft
þurft á því að halda að vera sparsamar, og jeg veit að
þær muni enn sýna það að þær kunna að spara. Ein-
ungis að þess sje gætt að spara ekki þannig að halda
dauðahaldi í eyrinn, þó krónunni sje kastað. Mjer dettur
ósjálfrátt í hug, hvort sparsemin sje ekki að taka þá
stefnu, þegar engin úrræði éru með að gefa húsmæðra-
efnunum kost á viðunandi mentun fyrir starf þeirra, en
þær verða hópum saman að verja tíma og fje til matar-